1-3خداوند به موسی فرمود: «به هارون و پسرانش بگو كه حرمت قربانیها و هدايای مقدسی را كه قوم به من وقف میكنند، نگه دارند و نام مقدس مرا بیحرمت نسازند، زيرا من خداوند هستم. در نسلهای شما اگر كاهنی كه شرعاً نجس است به اين هدايای مقدس دست بزند بايد از مقام كاهنی بركنار شود.4«كاهنی كه جذامی باشد يا از بدنش مايع ترشح شود، تا وقتی كه شرعاً طاهر نشده، حق ندارد از قربانیهای مقدس بخورد. هر كاهنی كه به جنازهای دست بزند يا در اثر خروج منی نجس گردد،5و يا حيوان يا شخصی را كه شرعاً نجس است لمس كند،6آن كاهن تا عصر نجس خواهد بود، و تا هنگام غروب كه غسل میكند نبايد از قربانیهای مقدس بخورد.7وقتی كه آفتاب غروب كرد، او دوباره طاهر میشود و میتواند از خوراک مقدس بخورد، چون معاش او همين است.8-9كاهن نبايد گوشت حيوان مرده يا حيوانی را كه جانوران وحشی آن را دريده باشند بخورد، چون اين عمل او را نجس میكند. به كاهنان بگو كه با دقت از اين دستورات اطاعت كنند، مبادا مجرم شناخته شده، به سبب سرپيچی از اين قوانين بميرند. من كه خداوند هستم ايشان را تقديس كردهام.10«هيچكس غير از كاهنان نبايد از قربانیهای مقدس بخورد. میهمان يا نوكر كاهن كه از او مزد میگيرد نيز نبايد از اين خوراک بخورد.11ولی اگر كاهن با پول خود غلامی بخرد، آن غلام میتواند از قربانیهای مقدس بخورد. فرزندان غلام يا كنيزی نيز كه در خانهٔ او به دنیا بيايند میتوانند از آن بخورند.12اگر دختر يكی از كاهنان با شخصی كه كاهن نيست ازدواج كند، نبايد از هدايای مقدس بخورد؛13ولی اگر بيوه شده يا طلاق گرفته باشد و فرزندی هم نداشته باشد كه از او نگهداری كند و به خانهٔ پدرش بازگشته باشد، میتواند مانند سابق از خوراک پدرش بخورد. پس كسی كه از خانوادهٔ كاهنان نيست، حق ندارد از اين خوراک بخورد.14«اگر كسی ندانسته از قربانیهای مقدس بخورد، بايد همان مقدار را به اضافه يک پنجم به كاهن بازگرداند.15-16كاهنان نبايد اجازه دهند اشخاص غير مجاز قربانیهای مقدس را بخورند و به اين وسيله مجرم شوند. اين كار بیحرمتی به هدايای مقدسی است كه بنیاسرائيل به من تقديم میكنند. من خداوند هستم و اين هدايا را تقديس كردهام.»17-18خداوند به موسی فرمود كه اين دستورات را به هارون و پسرانش و تمامی قوم اسرائيل بدهد: اگر يک نفر اسرائيلی يا غريبی كه در ميان شما ساكن است، به خداوند هديهای برای قربانی سوختنی تقديم كند، خواه نذری باشد خواه داوطلبانه،19فقط به شرطی مورد قبول خداوند خواهد بود كه آن حيوان، گاو يا گوسفند يا بز، نر و بیعيب باشد.20حيوانی كه نقصی داشته باشد نبايد تقديم شود، چون مورد قبول خداوند نمیباشد.21وقتی كسی از رمه يا گلهٔ خود حيوانی را به عنوان قربانی سلامتی به خداوند تقديم میكند، خواه نذری باشد خواه داوطلبانه، آن حيوان بايد سالم و بیعيب باشد و گرنه مورد قبول خداوند واقع نمیشود.22حيوان كور، شل يا مجروح و يا حيوانی كه بدنش پر از زخم است و يا مبتلا به گری يا آبله میباشد، نبايد به خداوند هديه شود. اين نوع هديه را بر آتش قربانگاه به خداوند تقديم نكنيد.23اگر گاو يا گوسفندی كه تقديم خداوند میشود عضو زائد يا ناقصی داشته باشد، آن را به عنوان قربانی داوطلبانه میتوان ذبح كرد ولی نه به عنوان نذر.24حيوانی كه بيضهاش نقص داشته باشد يعنی كوفته يا بريده باشد هرگز نبايد در سرزمين خود برای خداوند قربانی كنيد.25اين محدوديت، هم شامل قربانیهای غريبانی است كه در ميان شما ساكنند و هم قربانیهای خود شما، چون هيچ حيوان معيوبی برای قربانی پذيرفته نمیشود.26-27خداوند به موسی فرمود: «وقتی گاو يا گوسفند يا بزی زاييده شود بايد تا هفت روز پيش مادرش بماند ولی از روز هشتم به بعد میتوان آن را بر آتش برای خداوند قربانی كرد.28گاو يا گوسفند را با نوزادش در يک روز سر نبريد.29-30وقتی كه قربانی شكرگزاری به من كه خداوند هستم تقديم میكنيد، بايد طبق مقررات عمل كنيد تا مورد قبول من واقع شويد. در همان روز تمام گوشت حيوان قربانی شده را بخوريد و چيزی از آن را برای روز بعد باقی نگذاريد.31«شما بايد تمام اوامر مرا اطاعت كنيد، چون من خداوند هستم.32-33نام مقدس مرا بیحرمت نكنيد. مرا مقدس بدانيد زيرا من كه خداوند هستم، شما را تقديس كردم و از مصر نجات دادم تا خدای شما باشم.»