1-2خداوند دستورات زير را برای هارون و پسرانش و تمامی قوم اسرائيل به موسی داد:3-4هر اسرائيلی كه گاو يا گوسفند يا بزی را در جايی ديگر غير از خيمهٔ عبادت برای خداوند ذبح كند، خون ريخته و مجرم است و بايد از ميان قوم خود طرد شود.5هدف از اين قانون اين است كه قوم اسرائيل ديگر در صحرا قربانی نكنند. قوم بايد قربانیهای خود را دم در خيمهٔ عبادت پيش كاهن بياورند و آنها را به عنوان قربانی سلامتی به خداوند تقديم كنند.6سپس كاهن خون آنها را بر قربانگاه خداوند كه دم در خيمهٔ عبادت است بپاشد و پيه آنها را همچون عطر خوشبويی كه مورد پسند خداوند است بسوزاند.7قوم اسرائيل ديگر نبايد در صحرا برای ارواح شرير قربانی كنند و به خداوند خيانت ورزند. اين برای شما قانونی است هميشگی كه بايد نسل اندر نسل بجا آورده شود.8-9هرگاه يک اسرائيلی يا غريبی كه در ميان قوم ساكن است در جايی غير از دم در خيمهٔ عبادت برای خداوند قربانی كند، بايد از ميان قوم طرد شود.10هر کس خون بخورد، چه اسرائيلی باشد، چه غريبی كه در ميان شما ساكن است، روی خود را از او برگردانده او را از ميان قوم طرد خواهم كرد،11زيرا جان هر موجودی در خون اوست و من خون را به شما دادهام تا برای كفارهٔ جانهای خود، آن را بر روی قربانگاه بپاشيد. خون است كه برای جان كفاره میكند.12به همين دليل است كه به قوم اسرائيل حكم میكنم كه نه خودشان خون بخورند و نه غريبی كه در ميان ايشان ساكن است.13هر کس به شكار برود، خواه اسرائيلی باشد خواه غريبی كه در ميان شماست و حيوان يا پرندهٔ حلال گوشتی را شكار كند، بايد خونش را بريزد و روی آن را با خاک بپوشاند،14زيرا جان هر موجودی در خون اوست. به همين دليل است كه به قوم اسرائيل گفتم كه هرگز خون نخورند، زيرا حيات هر موجود زندهای در خون آن است. پس هر كس خون بخورد بايد از ميان قوم اسرائيل طرد شود.15هر اسرائيلی يا غريبی كه گوشت حيوان مرده يا دريده شدهای را بخورد، بايد لباس خود را بشويد و غسل كند. او بعد از غروب شرعاً طاهر خواهد بود.16ولی اگر لباسهایش را نشويد و غسل نكند مجرم خواهد بود.