1آنگاه خداوند، در رؤيا يک سبد پر از ميوههای رسيده به من نشان داد.2او پرسيد: «عاموس، چه میبينی؟» جواب دادم: «يک سبد پر از ميوههای رسيده.» خداوند فرمود: «اين ميوهها نمونهای از قوم من اسرائيل است كه برای مجازات آماده شدهاند. ديگر مجازات ايشان را به تعويق نخواهم انداخت.3در آن روز سرودهايی كه مردم در خانهٔ خدا میخوانند به گريه و زاری تبديل خواهد شد. اجساد مردم در همه جا پراكنده خواهد شد و آنها را بیسر و صدا جمع كرده، به خارج شهر خواهند برد.»4گوش كنيد! ای كسانی كه بر فقرا ظلم میكنيد و نيازمندان را پايمال مینماييد.5ای كسانی كه آرزو داريد روز سَبَت و تعطيلات مذهبی هر چه زودتر تمام شوند تا دوباره به كسب خود بپردازيد و با ترازوهای دستكاری شده و سنگهای سبكتر، مشتريان خود را فريب داده، پول بيشتری از ايشان بگيريد.6ای كسانی كه فقرا را در مقابل يک سكه نقره و يا يک جفت كفش به بردگی میگيريد و گندم پس ماندهٔ خود را به آنها میفروشيد.7خداوند كه مايهٔ سربلندی اسرائيل است، قسم خورده میفرمايد: «من اين كارهای شما را فراموش نخواهم كرد.8پس سرزمين اسرائيل به لرزه خواهد افتاد و تمام قوم ماتم خواهند گرفت. سرزمين اسرائيل مانند رود نيل در وقت سيلاب، متلاطم شده بالا خواهد آمد و دوباره فرو خواهد نشست.9در آن زمان، كاری خواهم كرد كه آفتاب هنگام ظهر، غروب كند و زمين در روز روشن، تاريک شود.10جشنهای شما را به مجالس عزا و ترانههای شاد شما را به مرثيه مبدل خواهم كرد. آنگاه لباس عزا پوشيده سرهايتان را به علامت سوگواری خواهيد تراشيد، چنانكه گويی يگانه پسرتان مرده است. آن روز، روز بسيار تلخی خواهد بود.»11خداوند میفرمايد: «روزی خواهد رسيد كه من قحطی شديدی در اين سرزمين پديد خواهم آورد. اين قحطی، قحطی نان و آب نخواهد بود، بلكه قحطی كلام خدا.12مردم از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب دنبال كلام خدا خواهند دويد ولی موفق به پيدا كردن آن نخواهند شد.13در آن روز حتی دختران و پسران جوان نيز از تشنگی ضعف خواهند كرد14و آنانی كه بتهای سامره و دان و بئرشبع را پرستش میكنند خواهند افتاد و ديگر هرگز بلند نخواهند شد.»