1ابيا درگذشت و در شهر اورشليم دفن شد و پسرش آسا به جای او بر تخت سلطنت نشست. در طول ده سال اول سلطنت آسا، در قلمرو او صلح برقرار بود،2زيرا آسا اوامر خداوند، خدای خود را اطاعت میكرد و مطابق ميل او رفتار مینمود.3او قربانگاههای مردم بتپرست و بتخانههای ايشان را كه روی تپهها ساخته شده بودند خراب كرد، مجسمهها و بتهای شرمآور اشيره را خرد نمود،4و از تمام قوم خود خواست كه اوامر و احكام خداوند، خدای اجدادشان را اطاعت كنند و از او پيروی نمايند.5-6او تمام بتكدهها را از بالای تپهها، و قربانگاههای بخور را از همهٔ شهرهای يهودا برداشت. به همين علت بود كه خداوند به سرزمين او صلح و آرامش بخشيد و او توانست در سراسر يهودا شهرهای حصاردار بسازد.7آسا به قوم خود گفت: «چون از خداوند، خدای خود پيروی كرديم او به ما صلح و آرامی بخشيده است. پس، از اين فرصت استفاده كنيم و شهرها را بسازيم، دور آنها را حصار بكشيم و در اطراف آنها برجها و دروازههای پشتبنددار درست كنيم.» بنابراين ايشان با موفقيت شهرها را بنا كردند.8سپاه آسای پادشاه تشكيل شده بود از ۳۰۰,۰۰۰ سرباز از يهودا كه مجهز به نيزه و سپر بودند، و ۲۸۰,۰۰۰ سرباز از بنيامين كه مسلح به تير و كمان و سپر بودند. همهٔ اينها جنگاورانی شجاع بودند.9در اين هنگام زارح سردار حبشی با لشكری بزرگ و سيصد عرابهٔ جنگی به شهر مريشه آمد.10آسای پادشاه هم سپاه خود را برای جنگ با قشون بزرگ حبشه به آنجا فرستاد. دو قشون در درهٔ صفاته كه نزديک مريشه بود روبروی هم صفآرايی كردند.11آسا به حضور خداوند، خدای خود چنين دعا كرد: «خداوندا فقط تو هستی كه از ضعفا در مقابل زورمندان حمايت میكنی. ای خداوند، خدای ما، ما را ياری كن، زيرا چشم اميدمان فقط به توست و به نام تو به قلب اين لشكر عظيم حمله میكنيم. ای خداوند، تو خدای ما هستی، نگذار انسان بر تو غالب آيد!»12خداوند حبشیها را شكست داد و آنها متواری شدند و آسا و سپاه يهودا به پيروزی رسيدند.13ايشان سپاهيان حبشه را تا جرار تعقيب نمودند و عدهٔ بیشماری از آنان را كشتند به طوری كه لشكر آنان کاملاً متلاشی شد. به اين ترتيب خداوند و نيروهای او آنها را از بين بردند و لشكر يهودا غنيمت فراوان به چنگ آورد.14لشكر يهودا تمام شهرهای اطراف جرار را تسخير نمود، زيرا ترس خداوند تمام ساكنان آن شهرها را فرا گرفته بود. لشكر يهودا از آنجا نيز غنايم بسيار به چنگ آورد.15آنها همچنين پيش از آنكه به اورشليم بازگردند، آغلهای حيوانات را خراب نموده، گلههای گوسفند و شتران فراوانی گرفتند و با خود بردند.