1پس از چندی باز داوود به فلسطينیها حمله كرده، آنها را شكست داد و شهر جت را كه بزرگترين شهر ايشان بود از دست آنها گرفت. (1تواريخ 18:1)2داوود همچنين موآبیها را شكست داده، اسيران را به رديف در كنار هم روی زمين خوابانيد؛ سپس از هر سه نفر دو نفر را كشت و يک نفر را زنده نگه داشت. بازماندگان موآبی تابع داوود شده، به او باج و خراج میدادند.3در ضمن داوود نيروهای هددعزر (پسر رحوب)، پادشاه صوبه را در هم شكست، زيرا هددعزر میكوشيد بار ديگر نواحی كنار رود فرات را به چنگ آورد.4در اين جنگ داوود هزار عرابه، هفت هزار سرباز سواره و بيست هزار سرباز پياده را به اسيری گرفت، بعد صد اسب برای عرابهها نگه داشته، رگ پای بقيهٔ اسبان را قطع كرد.5او همچنين با بيست و دو هزار سرباز سوری كه از دمشق برای كمک به هَدَدعَزَر آمده بودند جنگيد و همهٔ آنها را كشت.6داوود در دمشق چندين قرارگاه مستقر ساخت و مردم سوريه تابع داوود شده، به او باج و خراج میپرداختند. به اين ترتيب داوود هر جا میرفت، خداوند او را پيروزی میبخشيد.7داوود سپرهای طلای سرداران هددعزر را گرفته، به اورشليم برد.8در ضمن، او از طبح و بيروتای، شهرهای هددعزر، مقدار زيادی مفرغ گرفته، آنها را هم به اورشليم برد.9توعو، پادشاه حمات، وقتی شنيد كه داوود بر لشكر هددعزر پيروز شده است،10پسرش هدورام را فرستاد تا سلام وی را به او برساند و اين پيروزی را به او تبريک بگويد، چون هددعزر و توعو با هم دشمن بودند. هدورام هدايايی از طلا و نقره و مفرغ به داوود داد.11-12داوود، همهٔ اين هدايا را با طلا و نقرهای كه خود از ادومیها، موآبیها، عمونیها، فلسطينیها، عماليقیها و نيز از هددعزر پادشاه به غنيمت گرفته بود، وقف خداوند كرد.13داوود در درهٔ نمک با هجده هزار سرباز ادومی وارد جنگ شده، آنها را از بين برد. اين پيروزی داوود به شهرت او افزود.14سپس داوود در سراسر ادوم، قرارگاهها مستقر كرد و ادومیها تابع او شدند. داوود به هر طرف میرفت، خداوند به او پيروزی میبخشيد.15داوود با عدل و انصاف بر اسرائيل حكومت میكرد.16فرماندهٔ سپاه او، يوآب (پسر صرويه) و وقايعنگار او یهوشافاط (پسر اخيلود) بود.17صادوق (پسر اخيطوب) و اخيملک (پسر ابياتار) هر دو كاهن بودند و سرايا کاتب بود.18بنايا (پسر يهوياداع) فرماندهٔ محافظين دربار داوود بود. پسران داوود نيز در امور دربار به او كمک میكردند.