1-3خداوند به من فرمود كه به مفاد عهد او گوش فرا دهم و به مردم يهودا و اهالی اورشليم اين پيام را برسانم: «لعنت بر آن كسی كه نكات اين عهد را اطاعت نكند،4همان عهدی كه به هنگام رهايی اجدادتان از سرزمين مصر با ايشان بستم، از سرزمينی كه برای آنها همچون كورهٔ آتش بود. به ايشان گفته بودم كه اگر از من اطاعت كنند و هر چه میگويم انجام دهند، ايشان قوم من خواهند بود و من خدای ايشان!5پس حال، شما اين عهد را اطاعت كنيد و من نيز به وعدهای كه به پدران شما دادهام وفا خواهم نمود و سرزمينی را به شما خواهم داد كه شير و عسل در آن جاری باشد، يعنی همين سرزمينی كه اكنون در آن هستيد.» در پاسخ خداوند گفتم: «خداوندا، پيامت را خواهم رساند.»6سپس خداوند فرمود: «در شهرهای يهودا و در كوچههای اورشليم پيام مرا اعلام كن! به مردم بگو كه به مفاد عهد من توجه كنند و آن را انجام دهند.7زيرا از وقتی اجدادشان را از مصر بيرون آوردم تا به امروز، بارها به تأكيد از ايشان خواستهام كه مرا اطاعت كنند!8ولی ايشان اطاعت نكردند و توجهی به دستورات من ننمودند، بلكه به دنبال اميال و خواستههای سركش و ناپاک خود رفتند. ايشان با اين كار عهد مرا زير پا گذاشتند، بنابراين تمام تنبيهاتی را كه در آن عهد ذكر شده بود، در حقشان اجرا كردم.»9خداوند به من فرمود: «اهالی يهودا و اورشليم عليه من طغيان كردهاند.10آنها به گناهان پدرانشان بازگشتهاند و از اطاعت من سر باز میزنند؛ ايشان به سوی بتپرستی رفتهاند. هم اهالی يهودا و هم اسرائيل[1] عهدی را كه با پدرانشان بسته بودم، شكستهاند.11پس چنان بلايی بر ايشان خواهم فرستاد كه نتوانند جان به در ببرند و هر چه التماس و تقاضای ترحم كنند، به دعايشان گوش نخواهم داد.12آنگاه اهالی يهودا و ساكنين اورشليم به بتهايی كه به آنها قربانی تقديم میكردند، پناه خواهند برد، ولی بتها هرگز نخواهند توانست ايشان را از اين بلايا رهايی دهند.13ای مردم يهودا، شما به تعداد شهرهايتان بت داريد و به تعداد كوچههای اورشليم، قربانگاه، قربانگاههای شرمآوری كه روی آنها برای بت بعل بخور میسوزانيد!14«ای ارميا، ديگر برای اين قوم دعا مكن و نزد من برای ايشان شفاعت منما، چون من در زمان مصيبت به داد آنها نخواهم رسيد و به دعايشان گوش نخواهم داد.15قوم محبوب من ديگر حق ندارند به خانهٔ من وارد شوند! آنها خائن و بتپرست شدهاند؛ پس آيا قول وفاداری و تقديم قربانی در آنجا، میتواند گناهشان را پاک كند و بار ديگر به ايشان خرمی و شادی ببخشد؟16قوم من مانند درخت زيتونِ سرسبز، پر از ميوههای خوب و زيبا بود؛ اما اكنون شكسته و خرد شده است، چون من شعلههای سوزان خشم دشمنان را بر ايشان فرو آوردهام.17من، خداوند قادر متعال كه اسرائيل و يهودا را مانند نهالی كاشته بودم، اينک بر ايشان بلا نازل میكنم؛ چرا كه ايشان با بدكاریهايشان و سوزاندن بخور برای بعل مرا خشمگين ساختهاند.»
دسيسه عليه ارميا
18آنگاه خداوند، مرا از دسيسههايی كه دشمنانم عليه من میچيدند، آگاه ساخت!19من مانند برهٔ بیآزاری كه برای ذبح میبرند، به هیچکس بدگمان نبودم و هرگز فكر نمیكردم كه میخواهند مرا بكشند! در حالی كه آنها به يكديگر میگفتند: «بياييد اين مرد را بكشيم تا هم خودش و هم پيامهايش از بين بروند. بياييد او را بكشيم تا نام او از صفحهٔ روزگار محو شود!»20ای خداوند قادر متعال، ای داور عادل، به افكار و انگيزههای ايشان بنگر و داد مرا از ايشان بستان، میخواهم به چشمان خود ببينم كه از ايشان انتقام میگيری.21-22خداوند در جواب فرمود: «اهالی عناتوت كه نقشهٔ قتل تو را كشيدهاند، همگی مجازات خواهند شد. آنها به تو میگويند: ”به نام خداوند نبوت نكن و گرنه تو را میكشيم!“ بنابراين من ايشان را مجازات خواهم كرد! جوانانشان در جنگ كشته خواهند شد و پسران و دخترانشان از گرسنگی جان خواهند داد.23برای اهالی عناتوت زمان مكافات تعيين شده و چون آن زمان فرا رسد، يک نفر هم جان به در نخواهد برد!»