1-2خداوند به موسی فرمود: «از مديانيان به دلیل اينكه قوم اسرائيل را به بتپرستی كشاندند انتقام بگير. پس از آن، تو خواهی مرد و به اجداد خود خواهی پيوست.»3پس موسی به قوم اسرائيل گفت: «عدهای از شما بايد مسلح شويد تا انتقام خداوند را از مدیانیان بگيريد.4-6از هر قبيله هزار نفر برای جنگ بفرستيد.» اين كار انجام شد و از ميان هزاران هزار اسرائيلی، موسی دوازده هزار مرد مسلح به جنگ فرستاد. صندوق عهد خداوند و شيپورهای جنگ نيز همراه فينحاس پسر العازار كاهن به ميدان جنگ فرستاده شد.7تمامی مردان مديان در جنگ كشته شدند.8پنج پادشاه مديان به نامهای اَوی، راقم، صور، حور و رابع در ميان كشتهشدگان بودند. بلعام پسر بعور نيز كشته شد.9-11آنگاه سپاه اسرائيل تمام زنان و بچهها را به اسيری گرفته، گلهها و رمهها و اموالشان را غارت كردند. سپس همهٔ شهرها، روستاها و قلعههای مديان را آتش زدند.12آنها اسيران و غنايم جنگی را پيش موسی و العازار كاهن و بقيهٔ قوم اسرائيل آوردند كه در دشت موآب كنار رود اردن، روبروی شهر اريحا اردو زده بودند.13موسی و العازار كاهن و همهٔ رهبران قوم به استقبال سپاه اسرائيل رفتند،14ولی موسی بر فرماندهان سپاه خشمگين شد15و از آنها پرسيد: «چرا زنها را زنده گذاردهايد؟16اينها همان كسانی هستند كه نصيحت بلعام را گوش كردند و قوم اسرائيل را در فغور به بتپرستی كشاندند و قوم ما را دچار بلا كردند.17پس تمامی پسران و زنان شوهردار را بكشيد.18فقط دخترهای باكره را برای خود زنده نگه دارید.19حال، هر كدام از شما كه كسی را كشته يا كشتهای را لمس كرده، مدت هفت روز از اردوگاه بيرون بماند. بعد در روزهای سوم و هفتم، خود و اسيرانتان را طاهر سازيد.20همچنين به ياد داشته باشيد كه همهٔ لباسهای خود و هر چه را كه از چرم، پشم بز و چوب ساخته شده، طاهر سازيد.»21آنگاه العازار كاهن به مردانی كه به جنگ رفته بودند گفت: «قانونی كه خداوند به موسی داده چنين است:22-23طلا، نقره، مفرغ، آهن، روی، سرب و يا هر چيز ديگری را كه در آتش نمیسوزد، بايد از آتش بگذرانيد و با آب طهارت، آن را طاهر سازيد. ولی هر چيزی كه در آتش میسوزد، بايد فقط بوسيلهٔ آب طاهر گردد.24روز هفتم بايد لباسهای خود را شسته، طاهر شويد و پس از آن به اردوگاه بازگرديد.»
تقسيم غنايم
25خداوند به موسی فرمود:26«تو و العازار كاهن و رهبران قبايل اسرائيل بايد از تمام غنايم جنگی، چه انسان و چه حيواناتی كه آوردهايد، صورت برداری كنيد.27بعد آنها را به دو قسمت تقسيم كنيد. نصف آن را به سپاهيانی بدهيد كه به جنگ رفتهاند و نصف ديگر را به بقيهٔ قوم اسرائيل.28از همهٔ اسيران، گاوها، الاغها و گوسفندهايی كه به سپاهيان تعلق میگيرد، يک در پانصد سهم خداوند است.29اين سهم را به العازار كاهن بدهيد تا آن را به عنوان هديهٔ مخصوص به خداوند تقديم نمايد.30همچنين از تمامی اسيران، گاوها، الاغها و گوسفندهايی كه به قوم اسرائيل داده شده است يک در پنجاه بگيريد و آن را به لاویانی كه مسئول خيمهٔ عبادت هستند بدهيد.»31پس موسی و العازار همانطور كه خداوند دستور داده بود عمل كردند.32-35همهٔ غنايم (غير از جواهرات، لباسها و چيزهای ديگری كه سربازان برای خود نگه داشته بودند) ۳۲,۰۰۰ دختر باكره، ۶۷۵,۰۰۰ گوسفند، ۷۲,۰۰۰ گاو و ۶۱,۰۰۰ الاغ بود.36-40نصف كل غنيمت، كه به سپاهيان داده شد، از اين قرار بود: ۱۶,۰۰۰ دختر (۳۲ دختر به خداوند داده شد)، ۳۳۷,۵۰۰ رأس گوسفند (۶۷۵ رأس از آن به خداوند داده شد)، ۳۶,۰۰۰ رأس گاو (۷۲ رأس از آن به خداوند داده شد)، ۳۰,۵۰۰ رأس الاغ (۶۱ رأس از آن به خداوند داده شد).41همانطور كه خداوند به موسی امر كرده بود، تمامی سهم خداوند به العازار كاهن داده شد.42-46سهم بقيهٔ قوم اسرائيل با سهم سپاهيان برابر و از اين قرار بود: ۱۶,۰۰۰ دختر، ۳۳۷,۵۰۰ رأس گوسفند، ۳۶,۰۰۰ رأس گاو، ۳۰,۵۰۰ رأس الاغ.47طبق اوامر خداوند، موسی يک در پنجاه از اينها را به لاویان داد.48-49بعد فرماندهان سپاه پيش موسی آمده، گفتند: «ما تمام افرادی را كه به جنگ رفته بودند شمردهايم. حتی يک نفر از ما كشته نشده است.50بنابراين از زيورهای طلا، بازوبندها، دستبندها، انگشترها، گوشوارهها و گردنبندهايی كه به غنيمت گرفتهايم هديهٔ شكرگزاری برای خداوند آوردهايم تا خداوند جانهای ما را حفظ كند.»51-52موسی و العازار اين هديه را كه فرماندهان سپاه آورده بودند قبول كردند. وزن كل آن حدود دويست كيلوگرم بود.53(سربازان غنايم خود را برای خودشان نگه داشته بودند.)54موسی و العازار آن هديه را به خيمهٔ عبادت بردند تا آن هديه در آنجا يادآور قوم اسرائيل در حضور خداوند باشد.