1اما چه كم هستند كسانی كه اين حقيقت را باور میكنند! چه کم هستند كسانی كه خداوند اين حقيقت را به آنان آشكار ساخته است!2در نظر خدا او مانند درخت سبزی بود كه در زمين خشک و شورهزار روئيده و ريشه دوانده باشد؛ اما در نظر ما او زيبايی و جلوهای نداشت كه مشتاقش باشيم.3ما او را خوار شمرديم و رد كرديم، اما او درد و غم را تحمل كرد. همهٔ ما از او رو برگردانيديم. او خوار شد و ما هيچ اهميت نداديم.4اين دردهای ما بود كه او به جان گرفته بود، اين رنجهای ما بود كه او بر خود حمل میكرد؛ اما ما گمان كرديم اين درد و رنج مجازاتی است كه خدا بر او فرستاده است.5برای گناهان ما بود كه او مجروح شد و برای شرارت ما بود كه او را زدند. او تنبيه شد تا ما سلامتی كامل داشته باشيم. از زخمهای او ما شفا يافتيم.6ما همچون گوسفندانی كه آواره شده باشند، گمراه شده بوديم؛ راه خدا را ترک كرده به راههای خود رفته بوديم. با وجود اين، خداوند تقصيرها و گناهان همهٔ ما را به حساب او گذاشت!7با او با بیرحمی رفتار كردند، اما او تحمل كرد و زبان به شكايت نگشود. او را مانند بره به كشتارگاه بردند؛ و او همچون گوسفندی كه نزد پشم برندهاش بیزبان است، خاموش ايستاد و سخنی نگفت.8به ناحق او را به مرگ محكوم كرده، كشتند و مردم نفهميدند كه او برای گناهان آنها بود كه كشته میشد بلی، او به جای مردم مجازات شد.9هنگامی كه خواستند او را همراه خطاكاران دفن كنند، او را در قبر مردی ثروتمند گذاشتند؛ اما هيچ خطايی از او سر نزده بود و هيچ حرف نادرستی از دهانش بيرون نيامده بود.10خداوند میفرمايد: «اين خواست من بود كه او رنج بكشد و بميرد. او جانش را قربانی كرد تا آمرزش گناهان به ارمغان آورد، بنابراين صاحب فرزندان بیشمار خواهد شد. او زندگی را از سر خواهد گرفت[1] و ارادهٔ من به دست او اجرا خواهد شد.11هنگامی كه ببيند عذابی كه كشيده چه ثمری به بار آورده، راضی و خشنود خواهد شد. خدمتگزار عادل من بار گناهان بسياری از مردم را به دوش خواهد گرفت و من به خاطر او آنها را خواهم بخشيد.12به او مقامی بزرگ و قدرتی عظيم خواهم داد، زيرا او خود را فدا كرد، از خطاكاران محسوب شد، بار گناهان بسياری را بر دوش گرفت و برای خطاكاران شفاعت كرد.»