1Come, let us sing for joy to the Lord; let us shout aloud to the Rock of our salvation.2Let us come before him with thanksgiving and extol him with music and song.3For the Lord is the great God, the great King above all gods.4In his hand are the depths of the earth, and the mountain peaks belong to him.5The sea is his, for he made it, and his hands formed the dry land.6Come, let us bow down in worship, let us kneel before the Lord our Maker;7for he is our God and we are the people of his pasture, the flock under his care. Today, if only you would hear his voice,8‘Do not harden your hearts as you did at Meribah,[1] as you did that day at Massah[2] in the wilderness,9where your ancestors tested me; they tried me, though they had seen what I did.10For forty years I was angry with that generation; I said, “They are a people whose hearts go astray, and they have not known my ways.”11So I declared on oath in my anger, “They shall never enter my rest.” ’
Psalm 95
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
سرود پرستش
1بياييد خداوند را ستايش كنيم و در وصف«صخرهٔ» نجات خود، با شادی سرود بخوانيم!2با شكرگزاری به حضور او بياييم و با سرودهای شاد او را بپرستيم!3زيرا خداوند، خدای عظيمی است؛ او پادشاهی است كه بر همهٔ خدايان فرمان میراند.4اعماق زمين در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد.5آبها و خشكیها را خدا بوجود آورده و آنها به او تعلق دارند.6بياييد در برابر خدا، سر فرود آوريم و او را عبادت كنيم. بياييد در حضور آفرينندهٔ خود زانو بزنيم.7ما قوم او هستيم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستيم و او شبان ما. ای كاش امروز صدای خداوند را بشنويد كه میفرمايد:8«سختدل و نامطيع نباشيد چنانكه اجداد شما در صحرای مريبا و مسا نامطيع شدند.[1] (Ex 17:1)9در آنجا، اجداد شما، هر چند بارها معجزات و اعمال شگفتانگيز مرا ديدند، اما باز به من شک كردند.10مدت چهل سال، از آنها محزون و بيزار بودم، زيرا دل و فكرشان از من دور بود و نمیخواستند دستوراتم را اطاعت نمايند11تا اينكه خشمگين شده، قسم خوردم كه نگذارم وارد سرزمينی شوند كه وعده داده بودم در آن آرام و قرار بگيرند.»