Psalm 44 | New International Version

New International Version

For the director of music. Of the Sons of Korah. A maskil.

1 We have heard it with our ears, O God; our ancestors have told us what you did in their days, in days long ago.^[1] 2 With your hand you drove out the nations and planted our ancestors; you crushed the peoples and made our ancestors flourish. 3 It was not by their sword that they won the land, nor did their arm bring them victory; it was your right hand, your arm, and the light of your face, for you loved them. 4 You are my King and my God, who decrees^[2] victories for Jacob. 5 Through you we push back our enemies; through your name we trample our foes. 6 I put no trust in my bow, my sword does not bring me victory; 7 but you give us victory over our enemies, you put our adversaries to shame. 8 In God we make our boast all day long, and we will praise your name for ever.^[3] 9 But now you have rejected and humbled us; you no longer go out with our armies. 10 You made us retreat before the enemy, and our adversaries have plundered us. 11 You gave us up to be devoured like sheep and have scattered us among the nations. 12 You sold your people for a pittance, gaining nothing from their sale. 13 You have made us a reproach to our neighbours, the scorn and derision of those around us. 14 You have made us a byword among the nations; the peoples shake their heads at us. 15 I live in disgrace all day long, and my face is covered with shame 16 at the taunts of those who reproach and revile me, because of the enemy, who is bent on revenge. 17 All this came upon us, though we had not forgotten you; we had not been false to your covenant. 18 Our hearts had not turned back; our feet had not strayed from your path. 19 But you crushed us and made us a haunt for jackals; you covered us over with deep darkness. 20 If we had forgotten the name of our God or spread out our hands to a foreign god, 21 would not God have discovered it, since he knows the secrets of the heart? 22 Yet for your sake we face death all day long; we are considered as sheep to be slaughtered. 23 Awake, Lord! Why do you sleep? Rouse yourself! Do not reject us for ever. 24 Why do you hide your face and forget our misery and oppression? 25 We are brought down to the dust; our bodies cling to the ground. 26 Rise up and help us; rescue us because of your unfailing love.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

دعا برای محافظت

1 ای خدا، ما به گوشهای خود شنيدهايم و اجدادمان برای ما تعريف كردهاند كه تو در گذشته چه كارهای شگفتانگيزی برای آنان انجام دادهای. 2 تو به دست خود قومهای بتپرست را از اين سرزمين بيرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بين بردی، اما بنیاسرائيل را در سرزمين موعود تثبيت نمودی. 3 قوم تو به زور شمشير اين سرزمين را تسخير ننمودند و به بازوی خويش نجات نيافتند، بلكه قدرت و توانايی تو و اطمينان به حضور تو آنان را رهانيد، زيرا از ايشان خرسند بودی. 4 ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اكنون نيز قوم خود اسرائيل را پيروز گردان. 5 ما با كمک تو دشمنان خود را شكست خواهيم داد و به نام تو كسانی را كه بر ضد ما برخاستهاند، پايمال خواهيم كرد. 6 اميد من به تير و كمانم نيست، و نه به شمشيرم كه مرا نجات دهد، 7 زيرا اين تو بودی كه ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را كه از ما متنفر بودند شكست دادی. 8 برای هميشه تو را ستايش خواهيم كرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهيم بود. 9 اما در حال حاضر تو ما را دور انداختهای و رسوا ساختهای؛ ديگر لشکرهای ما را در جنگ كمک نمیكنی. 10 تو ما را در مقابل دشمنان شكست دادهای و آنها اكنون ما را غارت میكنند. 11 ما را همچون گوسفندان به كشتارگاه فرستادهای و در ميان قومهای خدانشناس پراكنده ساختهای تا ما را بكشند و بخورند. 12 تو قوم برگزيدهات را ارزان فروختهای و از فروش آنها سودی نبردهای. 13 ما را نزد همسايگان خوار ساختهای و ما مورد تمسخر و توهين اطرافيان قرار گرفتهايم. 14 ما را در ميان قومهای خدانشناس انگشتنما ساختهای و آنها ما را به باد ريشخند گرفتهاند. 15-16 هر روز به سبب تهمتها و دشنامهای مخالفان و دشمنان، رسوا و سرافكنده میشوم. 17 اين همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نكردهايم و پيمانی را كه با ما بستهای نشكستهايم. 18 نسبت به تو دلسرد نشدهايم و از راه تو منحرف نگشتهايم. 19 با وجود اين، تو ما را در ميان حيوانات وحشی رها نمودهای و با مرگ روبرو ساختهای. 20 اگر ما تو را فراموش میكرديم و دستهای خود را به سوی بتها دراز میكرديم، 21 آيا تو كه اسرار دل هر کس را میدانی، اين را نمیدانستی؟ 22 تو میدانی كه ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو میشويم و با ما همچون گوسفندانی كه میبايد قربانی شوند رفتار میكنند. 23 ای خداوند، بيدار شو! چرا خوابيدهای؟ بيدار شو و ما را تا ابد دور نيانداز! 24 چرا روی خود را از ما برمیگردانی و ذلت و خواری ما را ناديده میگيری؟ 25 اينک به خاک افتاده و مغلوب شدهايم. 26 برخيز و به كمک ما بشتاب و ما را نجات ده زيرا تو سراسر، رحمت و محبتی!