1Why do the nations conspire[1] and the peoples plot in vain?2The kings of the earth rise up and the rulers band together against the Lord and against his anointed, saying,3‘Let us break their chains and throw off their shackles.’4The One enthroned in heaven laughs; the Lord scoffs at them.5He rebukes them in his anger and terrifies them in his wrath, saying,6‘I have installed my king on Zion, my holy mountain.’7I will proclaim the Lord’s decree: He said to me, ‘You are my son; today I have become your father.8Ask me, and I will make the nations your inheritance, the ends of the earth your possession.9You will break them with a rod of iron[2]; you will dash them to pieces like pottery.’10Therefore, you kings, be wise; be warned, you rulers of the earth.11Serve the Lord with fear and celebrate his rule with trembling.12Kiss his son, or he will be angry and your way will lead to your destruction, for his wrath can flare up in a moment. Blessed are all who take refuge in him.
Psalm 2
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
پادشاه برگزيدهٔ خداوند
1-2چرا قومها شورش میكنند؟ چرا مردم بیجهت توطئه میچينند؟ پادشاهان جهان و رهبران ممالک با هم متحد شدهاند تا بر ضد خداوند و پادشاه برگزيدهاش قيام كنند.3آنها میگويند: «بياييد زنجيرها را پاره كنيم و خود را از قيد اسارت آزاد سازيم!»4اما خداوند كه بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشههای آنان میخندد.5سپس با خشم و غضب آنان را توبيخ میكند و به وحشت میاندازد.6خداوند میفرمايد: «من پادشاه خود را در شهر مقدس خود اورشليم بر تخت سلطنت نشاندهام!»7پادشاه میگويد: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم كرد. او به من فرموده است: از امروز تو پسر من هستی و من پدر تو!8از من درخواست كن و من همهٔ قومها را به عنوان ميراث به تو خواهم بخشيد و سراسر دنيا را ملک تو خواهم ساخت.9تو با عصای آهنين بر آنها حكومت خواهی كرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.»10بنابراين، ای پادشاهان، گوش دهيد و ای رهبران جهان توجه نماييد!11با ترس و احترام خداوند را عبادت كنيد؛12پيش از اينكه پسرش خشمگين شود و شما را نابود كند، به پاهايش بيفتيد و آنها را بوسه زنيد، زيرا خشم او ممكن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ كسانی كه به او پناه میبرند.