Psalm 109 | New International Version

New International Version

For the director of music. Of David. A psalm.

1 My God, whom I praise, do not remain silent, 2 for people who are wicked and deceitful have opened their mouths against me; they have spoken against me with lying tongues. 3 With words of hatred they surround me; they attack me without cause. 4 In return for my friendship they accuse me, but I am a man of prayer. 5 They repay me evil for good, and hatred for my friendship. 6 Appoint someone evil to oppose my enemy; let an accuser stand at his right hand. 7 When he is tried, let him be found guilty, and may his prayers condemn him. 8 May his days be few; may another take his place of leadership. 9 May his children be fatherless and his wife a widow. 10 May his children be wandering beggars; may they be driven^[1] from their ruined homes. 11 May a creditor seize all he has; may strangers plunder the fruits of his labour. 12 May no-one extend kindness to him or take pity on his fatherless children. 13 May his descendants be cut off, their names blotted out from the next generation. 14 May the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; may the sin of his mother never be blotted out. 15 May their sins always remain before the Lord, that he may blot out their name from the earth. 16 For he never thought of doing a kindness, but hounded to death the poor and the needy and the broken-hearted. 17 He loved to pronounce a curse – may it come back on him. He found no pleasure in blessing – may it be far from him. 18 He wore cursing as his garment; it entered into his body like water, into his bones like oil. 19 May it be like a cloak wrapped about him, like a belt tied for ever round him. 20 May this be the Lord’s payment to my accusers, to those who speak evil of me. 21 But you, Sovereign Lord, help me for your name’s sake; out of the goodness of your love, deliver me. 22 For I am poor and needy, and my heart is wounded within me. 23 I fade away like an evening shadow; I am shaken off like a locust. 24 My knees give way from fasting; my body is thin and gaunt. 25 I am an object of scorn to my accusers; when they see me, they shake their heads. 26 Help me, Lord my God; save me according to your unfailing love. 27 Let them know that it is your hand, that you, Lord, have done it. 28 While they curse, may you bless; may those who attack me be put to shame, but may your servant rejoice. 29 May my accusers be clothed with disgrace and wrapped in shame as in a cloak. 30 With my mouth I will greatly extol the Lord; in the great throng of worshippers I will praise him. 31 For he stands at the right hand of the needy, to save their lives from those who would condemn them.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

شكايت از دست ظالم

1 ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 2 بدكاران به من تهمت ناروا میزنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من میگويند. 3 با نفرت دور مرا گرفتهاند و بیسبب با من میجنگند. 4 من آنها را دوست دارم و برای ايشان دعای خير میكنم، ولی آنها با من مخالفت میورزند. 5 به عوض خوبی، به من بدی میكنند و به عوض محبت، با من دشمنی مینمايند. 6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار يكی از بدخواهانش كنار او بايستد و بر ضد او شهادت دهد. 7 بگذار او در محاكمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برايش جرم محسوب گردد. 8 عمرش كوتاه شود و ديگری جا و مقام او را بگيرد. 9 فرزندانش يتيم و زنش بيوه شود. 10 فرزندانش آواره شده، در ميان ويرانههای خانهٔ خود به گدايی بنشينند. 11 طلبكاران تمام دارايی او را ضبط نمايند و بيگانگان هر آنچه را كه او به زحمت اندوخته است، تاراج كنند. 12 كسی بر او رحم نكند و برای يتيمان او دل نسوزاند. 13 نسلش به کلی از بين برود و ديگر نامی از آنها باقی نماند. 14 خداوند گناهان اجدادش را به ياد آورد و گناهان مادرش را نيامرزد. 15 گناهان آنها در نظر خداوند هميشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمين محو گردد. 16 اين دشمن من رحم نداشت. او بر فقيران و بیكسان ظلم میكرد و آنها را میكشت. 17 دوست داشت مردم را نفرين كند، پس خودش نفرين شود. نمیخواست به مردم بركت رساند، پس خود از بركت محروم شود. 18-19 تمام وجودش به نفرين آلوده بود، پس باشد كه نفرينهای او مانند آبی كه مینوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهايش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گيرد و چون كمربند، به دور او حلقه زند. 20 ای خداوند، دشمنانم را كه درباره من دروغ میگويند و مرا تهديد به مرگ میكنند، اينچنين مجازات كن. 21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر رحمت عظيم خويش، مرا نجات ده، 22 زيرا كه من فقير و درمانده و دل شكستهام؛ 23 همچون سايه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شدهام. 24 از بس روزه گرفتهام زانوهايم میلرزند و گوشت بدنم آب میشود. 25 نزد دشمنان رسوا شدهام. هرگاه مرا میبينند، سر خود را تكان میدهند و مسخرهام میكنند. 26 ای خداوند، ای خدای من، مرا ياری فرما؛ مطابق رحمت خود، مرا نجات بده، 27 تا بدخواهانم بدانند كه تو نجات دهندهٔ من هستی. 28 آنها مرا نفرين كنند، اما تو مرا بركت بده. آنها سرافكنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گيرد. 30 خداوند را بسيار سپاس خواهم گفت و در بين مردم او را ستايش خواهم كرد، 31 زيرا او از بيچارگان پشتيبانی میكند و ايشان را از دست ظالمان میرهاند.