Psalm 102 | New International Version

New International Version

A prayer of an afflicted person who has grown weak and pours out a lament before the Lord.

1 Hear my prayer, Lord; let my cry for help come to you. 2 Do not hide your face from me when I am in distress. Turn your ear to me; when I call, answer me quickly. 3 For my days vanish like smoke; my bones burn like glowing embers. 4 My heart is blighted and withered like grass; I forget to eat my food. 5 In my distress I groan aloud and am reduced to skin and bones. 6 I am like a desert owl, like an owl among the ruins. 7 I lie awake; I have become like a bird alone on a roof. 8 All day long my enemies taunt me; those who rail against me use my name as a curse. 9 For I eat ashes as my food and mingle my drink with tears 10 because of your great wrath, for you have taken me up and thrown me aside. 11 My days are like the evening shadow; I wither away like grass. 12 But you, Lord, sit enthroned for ever; your renown endures through all generations. 13 You will arise and have compassion on Zion, for it is time to show favour to her; the appointed time has come. 14 For her stones are dear to your servants; her very dust moves them to pity. 15 The nations will fear the name of the Lord, all the kings of the earth will revere your glory. 16 For the Lord will rebuild Zion and appear in his glory. 17 He will respond to the prayer of the destitute; he will not despise their plea. 18 Let this be written for a future generation, that a people not yet created may praise the Lord: 19 ‘The Lord looked down from his sanctuary on high, from heaven he viewed the earth, 20 to hear the groans of the prisoners and release those condemned to death.’ 21 So the name of the Lord will be declared in Zion and his praise in Jerusalem 22 when the peoples and the kingdoms assemble to worship the Lord. 23 In the course of my life^[1] he broke my strength; he cut short my days. 24 So I said: ‘Do not take me away, my God, in the midst of my days; your years go on through all generations. 25 In the beginning you laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of your hands. 26 They will perish, but you remain; they will all wear out like a garment. Like clothing you will change them and they will be discarded. 27 But you remain the same, and your years will never end. 28 The children of your servants will live in your presence; their descendants will be established before you.’

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

رحمت خداوند

1 ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فريادم گوش فرا ده! 2 وقتی كه در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا كنم بیدرنگ مرا اجابت فرما! 3 عمرم چون دود به سرعت ناپديد میشود و استخوانهايم همچون چوب خشک میسوزد. 4 دل من مانند گياهی است كه كوبيده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از ياد بردهام. 5 با صدای بلند مینالم؛ جز پوست و استخوان چيزی در بدنم نمانده است. 6 همچون پرندهای وحشی، آوارهٔ صحرا شدهام و چون جغد خرابهنشين، بیخانمان گشتهام. 7 مانند گنجشكی بر پشت بام، تنها ماندهام؛ خواب به چشمانم نمیرود. 8 هر روز دشمنانم مرا تحقير میكنند و مخالفانم مرا لعنت مینمايند. 9-10 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاكستر است و نوشيدنیام با اشكهايم آميخته است. زيرا تو مرا برداشتی و به كنار انداختی. 11 عمرم چون سايههای عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شدهام. 12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذكر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. 13 تو برخاسته، بر اورشليم ترحم خواهی فرمود؛ اكنون زمان آن رسيده است كه بر اورشليم رحمت فرمايی. 14 بندگان تو سنگها و خاک اورشليم را دوست دارند! 15 قومها از نام خداوند خواهند ترسيد و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. 16 او شهر اورشليم را دوباره بنا خواهد كرد و با جلال و شكوه فراوان ظاهر خواهد شد. 17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ايشان را اجابت خواهد نمود. 18 آنچه كه خداوند انجام میدهد برای نسل آينده نوشته خواهد شد تا ايشان نيز او را ستايش كنند: 19-20 «خداوند از مكان مقدس خود در آسمان، به زمين نظر انداخت تا ناله اسيران را بشنود و آنها را كه به مرگ محكوم شده بودند، آزاد سازد.» 21-22 بنابراين وقتی قومها در اورشليم گرد هم بيايند تا خدا را در خانهٔ او پرستش كنند، نام خداوند در اورشليم ستوده و سراييده خواهد شد. 23 خداوند در جوانیام توان مرا از من گرفته و عمرم را كوتاه ساخته است. 24 ای خدای من، نگذار در جوانی بميرم! تو تا ابد زنده هستی! 25 در ازل، تو بنياد زمين را نهادی و آسمانها عمل دست تو میباشند. 26 آنها فانی میشوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها چون جامه، پوسيده خواهند شد؛ و همچون ردا، آنها را عوض خواهی نمود و از بين خواهند رفت. 27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پايانی وجود ندارد. 28 فرزندان بندگانت، هميشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمايت تو برخوردار خواهند شد.