Philippians 1 | New International Version

New International Version

1 Paul and Timothy, servants of Christ Jesus, To all God’s holy people in Christ Jesus at Philippi, together with the overseers and deacons^[1]: (Ro 16:1; 1Ti 3:8; 1Ti 3:12) 2 Grace and peace to you from God our Father and the Lord Jesus Christ.

Thanksgiving and prayer

3 I thank my God every time I remember you. 4 In all my prayers for all of you, I always pray with joy 5 because of your partnership in the gospel from the first day until now, 6 being confident of this, that he who began a good work in you will carry it on to completion until the day of Christ Jesus. 7 It is right for me to feel this way about all of you, since I have you in my heart and, whether I am in chains or defending and confirming the gospel, all of you share in God’s grace with me. 8 God can testify how I long for all of you with the affection of Christ Jesus. 9 And this is my prayer: that your love may abound more and more in knowledge and depth of insight, 10 so that you may be able to discern what is best and may be pure and blameless for the day of Christ, 11 filled with the fruit of righteousness that comes through Jesus Christ – to the glory and praise of God.

Paul’s chains advance the gospel

12 Now I want you to know, brothers and sisters,^[2] that what has happened to me has actually served to advance the gospel. 13 As a result, it has become clear throughout the whole palace guard^[3] and to everyone else that I am in chains for Christ. 14 And because of my chains, most of the brothers and sisters have become confident in the Lord and dare all the more to proclaim the gospel without fear. 15 It is true that some preach Christ out of envy and rivalry, but others out of goodwill. 16 The latter do so out of love, knowing that I am put here for the defence of the gospel. 17 The former preach Christ out of selfish ambition, not sincerely, supposing that they can stir up trouble for me while I am in chains. 18 But what does it matter? The important thing is that in every way, whether from false motives or true, Christ is preached. And because of this I rejoice. Yes, and I will continue to rejoice, 19 for I know that through your prayers and God’s provision of the Spirit of Jesus Christ what has happened to me will turn out for my deliverance.^[4] 20 I eagerly expect and hope that I will in no way be ashamed, but will have sufficient courage so that now as always Christ will be exalted in my body, whether by life or by death. 21 For to me, to live is Christ and to die is gain. 22 If I am to go on living in the body, this will mean fruitful labour for me. Yet what shall I choose? I do not know! 23 I am torn between the two: I desire to depart and be with Christ, which is better by far; 24 but it is more necessary for you that I remain in the body. 25 Convinced of this, I know that I will remain, and I will continue with all of you for your progress and joy in the faith, 26 so that through my being with you again your boasting in Christ Jesus will abound on account of me.

Life worthy of the gospel

27 Whatever happens, conduct yourselves in a manner worthy of the gospel of Christ. Then, whether I come and see you or only hear about you in my absence, I will know that you stand firm in the one Spirit,^[5] striving together as one for the faith of the gospel 28 without being frightened in any way by those who oppose you. This is a sign to them that they will be destroyed, but that you will be saved – and that by God. 29 For it has been granted to you on behalf of Christ not only to believe in him, but also to suffer for him, 30 since you are going through the same struggle you saw I had, and now hear that I still have.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

سلام و درود از پولس

1 از طرف پولس و تيموتائوس، خدمتگزاران عيسی مسيح، به كشيشان و خدمتگزاران كليسا، و تمام مسيحيان راستين در شهر فيليپی. 2 از درگاه پدرمان خدا و خداوندمان عيسی مسيح، طالب فيض و آرامش برای شما هستم.

شكرگزاری و دعای پولس

3 هرگاه شما را به ياد میآورم، خدا را برای وجودتان سپاس میگويم. 4 هر بار كه برای شما دعا میكنم، قلبم لبريز از شادی میگردد، 5 زيرا شما از همان روزی كه پيغام انجيل را شنيديد تا به حال، كمكهای بسياری در اشاعه و گسترش آن نمودهايد. 6 اطمينان دارم خدا كه اين عمل نيكو را در شما آغاز نمود، شما را ياری خواهد داد تا در فيض او رشد كنيد تا به هنگام بازگشت عيسی مسيح، كار او در شما تكميل شده باشد. 7 اين طبيعی است كه دربارهٔ شما چنين احساسی داشته باشم، چون همهٔ شما در دل من جای داريد. چه، زمانی كه در زندان بودم و چه، زمانی كه آزادانه در ميان شما به سر میبردم، به اتفاق هم از حقيقت دفاع میكرديم و خبر نجات مسيح را به گوش مردم میرسانديم؛ به همين جهت همواره با هم در بركات خدا شريک بودهايم. 8 فقط خدا میداند كه عيسی مسيح چه محبت و اشتياق عميقی نسبت به شما در من گذاشته است. 9 از اين رو، برای شما دعا میكنم كه محبتتان نسبت به ديگران روزبهروز فزونی يابد و دانش و بينش روحانیتان نيز به حد كمال برسد، 10 تا بتوانيد فرق ميان خوب و بد، و درست و نادرست را تشخيص دهيد. دعا میكنم كه زندگیتان چنان پاک گردد كه هيچكس نتواند تا زمان بازگشت خداوند ما مسيح، عيبی در شما بيابد. 11 همچنين دعا میكنم كه همواره به اعمال نيكو بپردازيد، اعمالی كه باعث ستايش و جلال خداوند میگردند و نشان میدهند كه شما فرزند خدا هستيد.

شادی پولس برای بشارت انجيل مسيح

12 برادران عزيز، میخواهم اين را نيز بدانيد كه آنچه برای من پيش آمده، در واقع به اشاعه و گسترش پيغام انجيل منجر شده است؛ 13 زيرا اكنون همه، منجمله سربازان گارد، به خوبی میدانند كه من به علت مسيحی بودن، در زندان به سر میبرم. 14 به علاوه، زندانی بودن من باعث شده كه بسياری از مسيحيان اينجا، ديگر ترسی از زندان نداشته باشند؛ و صبر و تحمل من به آنان جرأت بخشيده كه با شهامت بيشتری پيغام مسيح را اعلام كنند. 15 البته، بعضی به كاری كه خدا توسط من انجام میدهد، حسادت میورزند و به همين علت میكوشند كه خودشان نيز انجيل را موعظه كنند؛ هدف ايشان از اين كار اينست كه مورد تشويق و توجه ديگران قرار گيرند. اما بعضی نيز انگيزه و هدفی خالص برای اين كار دارند؛ 16-17 اينان مرا دوست دارند و پی بردهاند كه خدا مرا برای دفاع از حقيقت به اينجا آورده است. عدهای هم برای اين موعظه میكنند كه حسادت مرا برانگيزند، با اين تصور كه پيشرفت كار آنان، غمی به غمهای من در زندان میافزايد. 18 اما هر کس با هر انگيزه و هدفی انجيل را موعظه كند، باعث شادی من میشود، چون به هر حال پيغام نجاتبخش مسيح به گوش همه میرسد. بلی، شادی من پايان نخواهد پذيرفت، 19 زيرا میدانم تا زمانی كه شما برايم دعا میكنيد و روحالقدس نيز مرا ياری مینمايد، تمام اين امور به نفع من تمام خواهد شد.

زندگی پولس برای مسيح

20 آرزوی قلبی و اميد من اينست كه هرگز در انجام وظايف خود، شرمنده و سرافكنده نشوم، بلكه همواره آماده باشم تا در تمام سختيها با كمال دليری دربارهٔ مسيح سخن بگويم، همانطور كه در گذشته نيز چنين كردهام؛ تا بدين وسيله، چه زنده باشم و چه بميرم، باعث سربلندی مسيح گردم. 21 چون برای من، «زندگی» فرصتی است برای خدمت به مسيح، و«مرگ» به معنی رفتن به نزد او میباشد. 22 اما اگر زنده ماندن من، سبب خواهد شد كه عدهٔ بيشتری را به سوی مسيح هدايت كنم، در اين صورت واقعاً نمیدانم كدام بهتر است، مردن يا زنده ماندن. 23 گاه میخواهم زنده بمانم و گاه آرزو میكنم كه اين زندگی را ترک گويم و به نزد مسيح بشتابم، كه اين برای من خيلی بهتر است. 24 اما در حقيقت اگر زنده بمانم، میتوانم كمک بيشتری به شما بكنم. 25 بلی، وجود من هنوز در اينجا لازم است؛ از این رو يقين دارم كه باز مدتی در اين دنيا خواهم ماند و به رشد و شادی شما در ايمان، كمک خواهم نمود. 26 ماندن من، شما را شاد خواهد ساخت؛ و هنگامی كه نزد شما بيايم، مطمئنم او را تجليل خواهيد كرد كه مرا سالم نگاه داشته است.

زندگی در مقام شهروندان آسمان

27-28 اما هر چه برای من پيش آيد، چه شما را بار ديگر ببينم، چه نبينم، به ياد داشته باشيد كه همواره بايد همچون مسيحی واقعی زندگی كنيد، تا هميشه خبرهای خوب دربارهٔ شما به من برسد و بشنوم كه دوش به دوش يكديگر، استوار ايستادهايد و هدف همگیتان اينست كه بدون توجه به مخالفتهای دشمن، پيغام نجاتبخش انجيل را به همه اعلام كنيد. همين امر برای ايشان نشانهٔ هلاكت است، اما برای شما نشانهٔ اينست كه خدا با شماست و به شما زندگی جاويد عطا كرده است. 29 زيرا خدا به شما اين افتخار را داده است كه نه فقط به او ايمان آوريد، بلكه در راه او متحمل زحمات و مشقات نيز بشويد. 30 در اين مجاهده و پيكار، ما با يكديگر شريک میباشيم. شما در گذشته شاهد زحمات من در راه مسيح بودهايد، و همانطور كه میدانيد هنوز هم درگير همان زحمات و مبارزات هستم.