1[1] Oh, that my head were a spring of water and my eyes a fountain of tears! I would weep day and night for the slain of my people.2Oh, that I had in the desert a lodging place for travellers, so that I might leave my people and go away from them; for they are all adulterers, a crowd of unfaithful people.3‘They make ready their tongue like a bow, to shoot lies; it is not by truth that they triumph[2] in the land. They go from one sin to another; they do not acknowledge me,’ declares the Lord.4‘Beware of your friends; do not trust anyone in your clan. For every one of them is a deceiver,[3] and every friend a slanderer.5Friend deceives friend, and no-one speaks the truth. They have taught their tongues to lie; they weary themselves with sinning.6You[4] live in the midst of deception; in their deceit they refuse to acknowledge me,’ declares the Lord.7Therefore this is what the Lord Almighty says: ‘See, I will refine and test them, for what else can I do because of the sin of my people?8Their tongue is a deadly arrow; it speaks deceitfully. With their mouths they all speak cordially to their neighbours, but in their hearts they set traps for them.9Should I not punish them for this?’ declares the Lord. ‘Should I not avenge myself on such a nation as this?’10I will weep and wail for the mountains and take up a lament concerning the wilderness grasslands. They are desolate and untravelled, and the lowing of cattle is not heard. The birds have all fled and the animals are gone.11‘I will make Jerusalem a heap of ruins, a haunt of jackals; and I will lay waste the towns of Judah so that no-one can live there.’12Who is wise enough to understand this? Who has been instructed by the Lord and can explain it? Why has the land been ruined and laid waste like a desert that no-one can cross?13The Lord said, ‘It is because they have forsaken my law, which I set before them; they have not obeyed me or followed my law.14Instead, they have followed the stubbornness of their hearts; they have followed the Baals, as their ancestors taught them.’15Therefore this is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: ‘See, I will make this people eat bitter food and drink poisoned water.16I will scatter them among nations that neither they nor their ancestors have known, and I will pursue them with the sword until I have made an end of them.’17This is what the Lord Almighty says: ‘Consider now! Call for the wailing women to come; send for the most skilful of them.18Let them come quickly and wail over us till our eyes overflow with tears and water streams from our eyelids.19The sound of wailing is heard from Zion: “How ruined we are! How great is our shame! We must leave our land because our houses are in ruins.” ’20Now, you women, hear the word of the Lord; open your ears to the words of his mouth. Teach your daughters how to wail; teach one another a lament.21Death has climbed in through our windows and has entered our fortresses; it has removed the children from the streets and the young men from the public squares.22Say, ‘This is what the Lord declares: ‘ “Dead bodies will lie like dung on the open field, like cut corn behind the reaper, with no-one to gather them.” ’23This is what the Lord says: ‘Let not the wise boast of their wisdom or the strong boast of their strength or the rich boast of their riches,24but let the one who boasts boast about this: that they have the understanding to know me, that I am the Lord, who exercises kindness, justice and righteousness on earth, for in these I delight,’ declares the Lord.25‘The days are coming,’ declares the Lord, ‘when I will punish all who are circumcised only in the flesh –26Egypt, Judah, Edom, Ammon, Moab and all who live in the wilderness in distant places.[5] For all these nations are really uncircumcised, and even the whole house of Israel is uncircumcised in heart.’
Jeremiah 9
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
1ای كاش سر من مخزن آب میبود و چشمانم چشمهٔ اشک تا برای كشتگان قومم شب و روز گريه میكردم!2ای كاش منزلی در بيابان میداشتم و برای فراموش كردن قومم به آنجا پناه میبردم، چون همگی ايشان زناكار و خائناند!3خداوند میفرمايد: «زبان خود را مثل كمان خم میكنند تا سخنان دروغ خود را مانند تير رها سازند؛ به جای راستی، دروغ بر سرزمينشان حكومت میكند؛ در شرارت ورزيدن پيشرفت میكنند و مرا در نظر ندارند.»4از دوستانتان برحذر باشيد! به برادرتان اعتماد نكنيد! چون برادران همه فريبكارند و دوستان همه سخنچين!5دوست، دوست را فريب میدهد؛ كسی نيست كه سخن راست بگويد؛ ايشان زبان خود را عادت دادهاند كه دروغ بگويد؛ آنها با اين گناهان، خود را خسته و فرسوده میكنند!6خداوند میفرمايد: «تو در ميان دروغگويان و فريبكارانی زندگی میكنی كه نمیخواهند به سوی من بيايند.»7بنابراين خداوند قادر متعال چنين میفرمايد: «آنها را مثل فلز در كورهٔ آتش میگدازم تا تصفيه شوند؛ جز اين، چه میتوانم بكنم؟8زبان دروغگوی آنها، مثل تيری زهرآلود است؛ در حضور همسايههای خود، سخنان دوستانه بر زبان میرانند، ولی پشت سر، عليه ايشان توطئه میچينند.9آيا به خاطر اين كارها نبايد ايشان را تنبيه كنم؟ آيا نبايد از چنين قومی انتقام بگيرم؟»10برای کوههای سرسبز اين سرزمين و چراگاههای خرم آن میگريم و ماتم میكنم، چون همه سوخته و ويران شدهاند، هيچ موجود زندهای از آن نمیگذرد؛ نه رمهای هست، نه پرندهای و نه جانوری؛ همه گريختهاند.11خداوند میفرمايد: «اورشليم را به خرابه تبديل كرده، آن را لانهٔ شغالها خواهم كرد؛ شهرهای يهودا را خالی از سكنه و ويران خواهم ساخت.»12پرسيدم: «خداوندا، چرا اين سرزمين بايد به بيابان خشک و سوزان تبديل شود، به طوری كه كسی جرأت نكند از آن عبور نمايد؟ كدام انسان حكيمی میتواند اين موضوع را درک كند؟ به چه كسی اين را آشكار كردهای تا به مردم توضيح دهد؟»13خداوند در جواب فرمود: «قوم من از دستورهايی كه به ايشان داده بودم، سرپيچی كرده و به آنچه گفته بودم، عمل ننمودند،14بلكه به جای آن، در پی خواستههای دل سركش خود رفتند و طبق تعليم اجدادشان، بتهای بعل را پرستيدند.15به اين سبب به ايشان خوراک تلخ خواهم داد و آب زهرآلود خواهم نوشانيد؛16ايشان را در ميان قومهايی كه نه خودشان و نه اجدادشان میشناختند، پراكنده خواهم ساخت؛ حتی در آنجا نيز شمشير هلاكت را به تعقيبشان خواهم فرستاد تا به کلی نابود شوند.»
فرياد استمداد اهالی اورشليم
17خداوند قادر متعال میفرمايد: «به آنچه روی خواهد داد بينديشيد! آنگاه به دنبال زنان نوحهخوان بفرستيد، به دنبال ماهرترين آنها!18از ايشان بخواهيد تا با شتاب بيايند و آنچنان نوحهسرايی كنند كه چشمانتان از اشک پر شود و از مژههايتان آب جاری گردد!19به نالههای اهالی اورشليم گوش دهيد كه میگويند: ”وای بر ما، چگونه غارت شديم! وای بر ما، چگونه رسوا گشتيم! بايد كه سرزمينمان را ترک كنيم، چون خانههايمان همه ويران شدهاند.“»20ای زنان به كلام خداوند گوش دهيد و به سخنان او توجه كنيد! به دخترانتان نوحهگری و به همسايگانتان عزاداری بياموزيد.21زيرا شبح مرگ از پنجرهها به داخل خانهها و كاخهايتان خزيده است. ديگر بچهها در كوچهها بازی نمیكنند و جوانان بر سر گذر جمع نمیشوند، چون همه از بين رفتهاند.22خداوند میفرمايد به ايشان بگو: «اجساد مردم مثل فضله در صحرا و مانند بافه در پشت سر دروگر، خواهد افتاد و كسی نخواهد بود كه آنها را دفن كند.23«مرد دانا به حكمت خود افتخار نكند و شخص نيرومند به قوت خود نبالد و ثروتمند به ثروت خود فخر نكند؛24بلكه هر كه میخواهد افتخار كند، به اين افتخار كند كه مرا میشناسد و میداند كه خداوند هستم و رحمت و انصاف و عدالت را بر زمين بجا میآورم چيزهايی كه موجب خشنودی و سرور من میباشند.25«زمانی میرسد كه تمام كسانی را كه فقط جسماً ختنه شدهاند تنبيه خواهم كرد،26يعنی مصریها، ادومیها، عمونیها، موآبیها، ساكنين صحرا كه بتپرست هستند، و حتی شما مردم يهودا را! چون ختنهٔ شما هم مثل ختنهٔ آنها، فقط يک رسم و عادت است و بس، و دل و وجود گناهآلودتان ختنه نگرديده است.»