1Concerning the Ammonites: This is what the Lord says: ‘Has Israel no sons? Has Israel no heir? Why then has Molek[1] taken possession of Gad? Why do his people live in its towns?2But the days are coming,’ declares the Lord, ‘when I will sound the battle cry against Rabbah of the Ammonites; it will become a mound of ruins, and its surrounding villages will be set on fire. Then Israel will drive out those who drove her out,’ says the Lord.3‘Wail, Heshbon, for Ai is destroyed! Cry out, you inhabitants of Rabbah! Put on sackcloth and mourn; rush here and there inside the walls, for Molek will go into exile, together with his priests and officials.4Why do you boast of your valleys, boast of your valleys so fruitful? Unfaithful Daughter Ammon, you trust in your riches and say, “Who will attack me?”5I will bring terror on you from all those around you,’ declares the Lord, the Lord Almighty. ‘Every one of you will be driven away, and no-one will gather the fugitives.6‘Yet afterwards, I will restore the fortunes of the Ammonites,’ declares the Lord.
A message about Edom
7Concerning Edom: This is what the Lord Almighty says: ‘Is there no longer wisdom in Teman? Has counsel perished from the prudent? Has their wisdom decayed?8Turn and flee, hide in deep caves, you who live in Dedan, for I will bring disaster on Esau at the time when I punish him.9If grape pickers came to you, would they not leave a few grapes? If thieves came during the night, would they not steal only as much as they wanted?10But I will strip Esau bare; I will uncover his hiding-places, so that he cannot conceal himself. His armed men are destroyed, also his allies and neighbours, so there is no-one to say,11“Leave your fatherless children; I will keep them alive. Your widows too can depend on me.” ’12This is what the Lord says: ‘If those who do not deserve to drink the cup must drink it, why should you go unpunished? You will not go unpunished, but must drink it.13I swear by myself,’ declares the Lord, ‘that Bozrah will become a ruin and a curse,[2] an object of horror and reproach; and all its towns will be in ruins for ever.’14I have heard a message from the Lord; an envoy was sent to the nations to say, ‘Assemble yourselves to attack it! Rise up for battle!’15‘Now I will make you small among the nations, despised by mankind.16The terror you inspire and the pride of your heart have deceived you, you who live in the clefts of the rocks, who occupy the heights of the hill. Though you build your nest as high as the eagle’s, from there I will bring you down,’ declares the Lord.17‘Edom will become an object of horror; all who pass by will be appalled and will scoff because of all its wounds.18As Sodom and Gomorrah were overthrown, along with their neighbouring towns,’ says the Lord, ‘so no-one will live there; no people will dwell in it.19‘Like a lion coming up from Jordan’s thickets to a rich pasture-land, I will chase Edom from its land in an instant. Who is the chosen one I will appoint for this? Who is like me and who can challenge me? And what shepherd can stand against me?’20Therefore, hear what the Lord has planned against Edom, what he has purposed against those who live in Teman: the young of the flock will be dragged away; their pasture will be appalled at their fate.21At the sound of their fall the earth will tremble; their cry will resound to the Red Sea.[3]22Look! An eagle will soar and swoop down, spreading its wings over Bozrah. In that day the hearts of Edom’s warriors will be like the heart of a woman in labour.
A message about Damascus
23Concerning Damascus: ‘Hamath and Arpad are dismayed, for they have heard bad news. They are disheartened, troubled like[4] the restless sea.24Damascus has become feeble, she has turned to flee and panic has gripped her; anguish and pain have seized her, pain like that of a woman in labour.25Why has the city of renown not been abandoned, the town in which I delight?26Surely, her young men will fall in the streets; all her soldiers will be silenced in that day,’ declares the Lord Almighty.27‘I will set fire to the walls of Damascus; it will consume the fortresses of Ben-Hadad.’
A message about Kedar and Hazor
28Concerning Kedar and the kingdoms of Hazor, which Nebuchadnezzar king of Babylon attacked: This is what the Lord says: ‘Arise, and attack Kedar and destroy the people of the East.29Their tents and their flocks will be taken; their shelters will be carried off with all their goods and camels. People will shout to them, “Terror on every side!”30‘Flee quickly away! Stay in deep caves, you who live in Hazor,’ declares the Lord. ‘Nebuchadnezzar king of Babylon has plotted against you; he has devised a plan against you.31‘Arise and attack a nation at ease, which lives in confidence,’ declares the Lord, ‘a nation that has neither gates nor bars; its people live far from danger.32Their camels will become plunder, and their large herds will be spoils of war. I will scatter to the winds those who are in distant places[5] and will bring disaster on them from every side,’ declares the Lord.33‘Hazor will become a haunt of jackals, a desolate place for ever. No-one will live there; no people will dwell in it.’
A message about Elam
34This is the word of the Lord that came to Jeremiah the prophet concerning Elam, early in the reign of Zedekiah king of Judah:35This is what the Lord Almighty says: ‘See, I will break the bow of Elam, the mainstay of their might.36I will bring against Elam the four winds from the four quarters of heaven; I will scatter them to the four winds, and there will not be a nation where Elam’s exiles do not go.37I will shatter Elam before their foes, before those who want to kill them; I will bring disaster on them, even my fierce anger,’ declares the Lord. ‘I will pursue them with the sword until I have made an end of them.38I will set my throne in Elam and destroy her king and officials,’ declares the Lord.39‘Yet I will restore the fortunes of Elam in days to come,’ declares the Lord.
Jeremiah 49
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
كلام خدا دربارهٔ عمونیها
1خداوند دربارهٔ عمونیها چنين میفرمايد: «ای شما كه بت ملكوم را میپرستيد، چرا شهرهای قبيلهٔ جاد را تصرف كردهايد و در آنها ساكن شدهايد؟ مگر تعداد بنیاسرائيل برای پر كردن اين شهرها كافی نمیباشد؟ آيا كسی نيست كه از اين شهرها دفاع كند؟2بنابراين روزی خواهد رسيد كه شما را برای اين كار، مجازات خواهم كرد و پايتخت شما، ربه را ويران خواهم نمود. ربه با خاک يكسان خواهد شد و آبادیهای اطرافش در آتش خواهد سوخت. آنگاه بنیاسرائيل خواهند آمد و زمينهای خود را دوباره تصاحب خواهند نمود. همانگونه كه ديگران را بیخانمان كرديد، شما را بیخانمان خواهند ساخت.3«ای مردم حشبون ناله كنيد، زيرا عای ويران شده است! ای دختران ربه گريه كنيد و لباس عزا بپوشيد! ماتم بگيريد و پریشانحال به اين سو و آن سو بدويد؛ چون بت شما ملكوم با تمام كاهنان و بزرگانش به تبعيد برده خواهد شد.4ای قوم ناسپاس، شما به درههای حاصلخيزتان میباليد، ولی همگی آنها بزودی نابود خواهند شد. شما به قدرت خود تكيه میكنيد و گمان میبريد هرگز كسی جرأت نخواهد كرد به شما حمله كند.5ولی من، خداوند قادر متعال، شما را از هر سو به وحشت خواهم انداخت، زيرا قومهای همسايه، شما را از سرزمينتان بيرون خواهند نمود و كسی نخواهد بود كه فراريان را دوباره جمع كند.6ولی در آينده بار ديگر كاميابی را به عمونیها باز خواهم گرداند.»
كلام خدا دربارهٔ ادومیها
7خداوند قادر متعال به ادومیها چنين میفرمايد: «آن مردان حكيم و دانای شما كجا هستند؟ آيا در تمام شهر تيمان يكی نيز باقی نمانده است؟8ای مردم ددان، به دورترين نقاط صحرا فرار كنيد، چون وقتی ادوم را مجازات كنم، شما را هم مجازات خواهم نمود!9-10آنانی كه انگور میچينند مقدار كمی هم برای فقرا باقی میگذارند؛ حتی دزدها نيز همه چيز را نمیبرند! ولی من سرزمين عيسو را تماماً غارت خواهم كرد؛ مخفيگاههايش را نيز آشكار خواهم ساخت تا جايی برای پنهان شدن باقی نماند. فرزندان، برادران و همسايگان او همه نابود خواهند شد؛ خودش نيز از بين خواهد رفت.11اما من از كودكان يتيم نگهداری خواهم كرد و چشم اميد بيوههايتان به من خواهد بود.12«اگر شخص بیگناه، رنج و زحمت میبيند، چقدر بيشتر تو! زيرا تو بیسزا نخواهی ماند بلكه يقيناً جام مجازات را تماماً خواهی نوشيد!13من به نام خود قسم خوردهام كه شهر بصره با خاک يكسان شده، باعث ترس خواهد گرديد و همچنين مورد نفرين و تمسخر قرار خواهد گرفت و دهات اطرافش برای هميشه خرابه باقی خواهد ماند.»14اين خبر از جانب خداوند به من رسيد: «سفيری نزد قومها خواهم فرستاد تا از آنها دعوت كند كه عليه ادوم متحد شوند و آن را از بين ببرند.15من ادوم را در ميان قومها و مردم، كوچک و خوار خواهم ساخت!16ای ادوم، كه در کوهها و در شكاف صخرهها ساكن هستی، شهرت و غرور، فريبت داده است. اگرچه آشيانهات مثل عقاب بر قله کوهها باشد، تو را از آنجا به زير خواهم كشيد.»17خداوند میفرمايد: «سرنوشت ادوم وحشتناک است! هر كه از آنجا عبور كند، از ديدنش مبهوت شده، به وحشت خواهد افتاد.18شهرها و آبادیهای اطراف آن، مثل شهرهای سدوم و عموره خاموش و بیصدا خواهند شد؛ ديگر كسی در آنجا زندگی نخواهد كرد.19همانگونه كه شيری از جنگلهای اردن بيرون میآيد و ناگهان به گوسفندان در حال چريدن هجوم میآورد، من نيز ناگهان بر ادومیها هجوم آورده، ايشان را از سرزمينشان بيرون خواهم راند. آنگاه شخص مورد نظر خود را تعيين خواهم نمود تا برايشان حكومت كند. زيرا كيست كه مثل من باشد و كيست كه بتواند از من بازخواست كند؟ كدام رهبر است كه با من مخالفت نمايد؟20بنابراين ارادهٔ من در مورد مردم ادوم و ساكنان تيمان اينست كه دشمن، آنها و حتی كودكانشان را به زور ببرد و همه چيزشان را نابود كند.21«از صدای شكست ادوم، زمين خواهد لرزيد. فرياد مردم آن، تا دريای سرخ شنيده خواهد شد.22دشمن مانند عقابی با بالهای گشوده بر شهر بصره پرواز كرده، بر آن فرود خواهد آمد. در آن روز، جنگاوران ادوم مانند زنی كه در حال زاييدن است، هراسان و پريشان خواهند شد.»
كلام خدا دربارهٔ دمشق
23خداوند دربارهٔ دمشق چنين میگويد: «مردم شهرهای حمات و ارفاد وحشت كردهاند، چون خبر نابودی خود را شنيدهاند. دلشان مثل دريای خروشان و طوفانی، آشفته است و آرام نمیگيرد.24مردم دمشق همه ضعف كرده، فرار میكنند؛ همچون زنی كه میزايد، همه هراسان و مضطربند.25چگونه اين شهر پرآوازه و پرنشاط، متروک شده است!26در آن روز، اجساد جوانانش در كوچهها خواهند افتاد و تمام سربازانش از بين خواهند رفت.27من ديوارهای دمشق را به آتش خواهم كشيد و قصرهای بنهدد پادشاه را خواهم سوزاند.»
كلام خدا دربارهٔ قيدار و حاصور
28اين پيشگويی دربارهٔ طايفهٔ قيدار[1] و مردم نواحی حاصور است كه به دست نبوكدنصر، پادشاه بابل مغلوب شدند. خداوند میفرمايد: «بر مردم قيدار هجوم بياوريد و اين ساكنين مشرق زمين را از بين ببريد.29گله و رمه و خيمههای ايشان و هر چه را در آنهاست بگيريد و تمام شترهايشان را ببريد. «مردم از هر طرف با ترس و وحشت فرياد برمیآورند و میگويند: ”ما محاصره شدهايم و از بين خواهيم رفت!“30«فرار كنيد! هر چه زودتر بگريزيد. ای اهالی حاصور[2] به بيابانها پناه ببريد، زيرا نبوكدنصر، پادشاه بابل بر ضد شما توطئه چيده و برای نابودی شما آماده میشود.»31خداوند به نبوكدنصر پادشاه، فرموده است: «برو و به آن قبايل چادرنشين ثروتمند حمله كن كه تصور میكنند در رفاه و امنيت هستند و به خود میبالند كه مستقل میباشند؛ شهرهای ايشان نه ديواری دارد و نه دروازهای.32شترها و حيواناتشان همه از آن تو خواهد شد. من اين مردم را كه گوشههای موی خود را میتراشند، به هر طرف پراكنده خواهم ساخت و از هر سو برايشان بلا خواهم فرستاد.»33خداوند میفرمايد كه حاصور مسكن جانوران صحرا خواهد شد و تا ابد ويران خواهد ماند و ديگر كسی هرگز در آن زندگی نخواهد كرد.
كلام خداوند دربارهٔ عيلام
34-35در آغاز سلطنت صدقيا، پادشاه يهودا، خداوند قادر متعال پيامی بر ضد عيلام به من داد و فرمود: «من سپاه عيلام را در هم خواهم كوبيد.36مردم عيلام را به هر سو پراكنده خواهم ساخت طوری كه هيچ سرزمينی نباشد كه آوارگان عيلام در آن يافت نشوند.37من با خشم شديد خود، عيلام را دچار بلا و مصيبت خواهم كرد و ايشان را به دست دشمنانشان خواهم سپرد تا به کلی نابودشان كنند.38من پادشاه و بزرگان عيلام را از بين خواهم برد و تخت سلطنت خود را در آنجا برقرار خواهم نمود.39ولی در آينده، عيلام را دوباره كامياب خواهم ساخت.»