Isaiah 57 | New International Version

New International Version

1 The righteous perish, and no-one takes it to heart; the devout are taken away, and no-one understands that the righteous are taken away to be spared from evil. 2 Those who walk uprightly enter into peace; they find rest as they lie in death. 3 ‘But you – come here, you children of a sorceress, you offspring of adulterers and prostitutes! 4 Who are you mocking? At whom do you sneer and stick out your tongue? Are you not a brood of rebels, the offspring of liars? 5 You burn with lust among the oaks and under every spreading tree; you sacrifice your children in the ravines and under the overhanging crags. 6 The idols among the smooth stones of the ravines are your portion; indeed, they are your lot. Yes, to them you have poured out drink offerings and offered grain offerings. In view of all this, should I relent? 7 You have made your bed on a high and lofty hill; there you went up to offer your sacrifices. 8 Behind your doors and your doorposts you have put your pagan symbols. Forsaking me, you uncovered your bed, you climbed into it and opened it wide; you made a pact with those whose beds you love, and you looked with lust on their naked bodies. 9 You went to Molek^[1] with olive oil and increased your perfumes. You sent your ambassadors^[2] far away; you descended to the very realm of the dead! 10 You wearied yourself by such going about, but you would not say, “It is hopeless.” You found renewal of your strength, and so you did not faint. 11 ‘Whom have you so dreaded and feared that you have not been true to me, and have neither remembered me nor taken this to heart? Is it not because I have long been silent that you do not fear me? 12 I will expose your righteousness and your works, and they will not benefit you. 13 When you cry out for help, let your collection of idols save you! The wind will carry all of them off, a mere breath will blow them away. But whoever takes refuge in me will inherit the land and possess my holy mountain.’

Comfort for the contrite

14 And it will be said: ‘Build up, build up, prepare the road! Remove the obstacles out of the way of my people.’ 15 For this is what the high and exalted One says – he who lives for ever, whose name is holy: ‘I live in a high and holy place, but also with the one who is contrite and lowly in spirit, to revive the spirit of the lowly and to revive the heart of the contrite. 16 I will not accuse them for ever, nor will I always be angry, for then they would faint away because of me – the very people I have created. 17 I was enraged by their sinful greed; I punished them, and hid my face in anger, yet they kept on in their wilful ways. 18 I have seen their ways, but I will heal them; I will guide them and restore comfort to Israel’s mourners, 19 creating praise on their lips. Peace, peace, to those far and near,’ says the Lord. ‘And I will heal them.’ 20 But the wicked are like the tossing sea, which cannot rest, whose waves cast up mire and mud. 21 ‘There is no peace,’ says my God, ‘for the wicked.’

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

محكوميت بدكاران اسرائيل

1 انسانهای خوب، ديده از جهان فرو میبندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت میميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان میميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند. 2 هنگامی كه خداشناسان میميرند، از آرامش برخوردار میشوند و استراحت میيابند. 3 و اما شما ای بدكاران، جلو بياييد! ای اولاد جادوگران و زناكاران، نزديک بياييد! 4-5 شما چه كسی را مسخره میكنيد؟ به چه كسی دهن كجی میكنيد؟ ای آدمهای گناهكار و دروغگو، شما همان اشخاصی هستيد كه زير سايهٔ درختان زنا میكنيد و در درهها و زير شكاف صخرههای بلند فرزندان خود را برای بتها قربانی میكنيد. 6 سنگهای صاف را از ميان درهها برمیداريد و آنها را چون خدا میپرستيد و هدايای گوناگون به آنها تقديم میكنيد. آيا فكر میكنيد اين رفتارتان خدا را خشنود میكند؟ 7 به کوههای بلند میرويد تا در آنجا زنا كنيد و برای بتهايتان قربانی كنيد. 8 شما بتهايتان را پشت درهای بسته قرار میدهيد و آنها را میپرستيد. اين عمل شما زناكاری است، زيرا به جای اينكه خدا را دوست داشته باشيد و عبادت كنيد، به بتها عشق میورزيد و آنها را میپرستيد. 9 با عطر و روغن به حضور بت«مولک» میرويد تا آنها را تقديمش كنيد. به سفرهای دور و دراز میرويد، حتی به جهنم هم پا میگذاريد، تا شايد خدايان تازهای بيابيد و به آنها دل ببنديد. 10 آنقدر میگرديد تا خسته و درمانده میشويد، ولی دست از جستجو برنمیداريد. به خود قوت قلب میدهيد و پيش میرويد. 11 خداوند میفرمايد: «اين بتها چه هستند كه از آنها میترسيد و به من خيانت میكنيد؟ چرا مرا ديگر به ياد نمیآوريد؟ آيا علت اينكه از من نمیترسيد اين نيست كه سكوت كردهام و چيزی نگفتهام؟ 12 شما فكر میكنيد كار درستی انجام میدهيد، ولی وقتی من كارهای زشت شما را برملا سازم، آنگاه بتهای شما نيز قادر نخواهند بود شما را ياری دهند. 13 از دست اين بتهايی كه برای خود جمع كردهايد كاری ساخته نيست و آنها به فرياد شما نخواهند رسيد؛ آنها به قدری ضعيفند كه يک وزش باد میتواند آنها را از جا بركند و با خود ببرد. اما بدانيد كسانی كه به من توكل دارند مالک زمين و وارث كوه مقدس من خواهند شد.»

وعدهٔ آرامش

14 خداوند میگويد: «قوم من به سوی من باز میگردند! پس راه را آماده سازيد و سنگها و موانع را از سر راه برداريد.» 15 خدای متعال و مقدس كه تا ابد زنده است، چنين میگويد: «من در مكانهای بلند و مقدس ساكنم و نيز در وجود كسی كه روحی متواضع و توبهكار دارد، تا دل او را زنده سازم و نيروی تازه به او بخشم. 16 من تا ابد شما را محكوم نخواهم كرد و بر شما خشمگين نخواهم ماند، زيرا اگر چنين كنم تمام جانهايی كه آفريدهام از بين خواهند رفت. 17 من به علت طمعكاری شما غضبناک شدم و تنبيهتان كردم و شما را ترک گفتم. اما شما راه خود را ادامه داديد و از آن دست نكشيديد. 18 كارهای شما را میبينم، اما با وجود اين شما را شفا خواهم داد. شما را هدايت خواهم كرد و تسلی خواهم داد. به شما كمک خواهم كرد تا برای گناهانتان ماتم بگيريد و به آنها اعتراف كنيد. 19 همهٔ مردم از سلامتی برخوردار خواهند شد چه آنانی كه دورند و چه آنانی كه نزديكند؛ زيرا من ايشان را شفا خواهم بخشيد. 20 اما بدكاران مانند دريای متلاطمی هستند كه هرگز آرام نمیگيرد، بلكه هميشه گل و لجن بالا میآورد. 21 برای بدكاران سلامتی و آرامش وجود ندارد.» اين است آنچه خداوند میفرمايد.