Isaiah 40 | New International Version

New International Version

Comfort for God’s people

1 Comfort, comfort my people, says your God. 2 Speak tenderly to Jerusalem, and proclaim to her that her hard service has been completed, that her sin has been paid for, that she has received from the Lord’s hand double for all her sins. 3 A voice of one calling: ‘In the wilderness prepare the way for the Lord^[1]; make straight in the desert a highway for our God.^[2] 4 Every valley shall be raised up, every mountain and hill made low; the rough ground shall become level, the rugged places a plain. 5 And the glory of the Lord will be revealed, and all people will see it together. For the mouth of the Lord has spoken.’ 6 A voice says, ‘Cry out.’ And I said, ‘What shall I cry?’ ‘All people are like grass, and all their faithfulness is like the flowers of the field. 7 The grass withers and the flowers fall, because the breath of the Lord blows on them. Surely the people are grass. 8 The grass withers and the flowers fall, but the word of our God endures for ever.’ 9 You who bring good news to Zion, go up on a high mountain. You who bring good news to Jerusalem,^[3] lift up your voice with a shout, lift it up, do not be afraid; say to the towns of Judah, ‘Here is your God!’ 10 See, the Sovereign Lord comes with power, and he rules with a mighty arm. See, his reward is with him, and his recompense accompanies him. 11 He tends his flock like a shepherd: he gathers the lambs in his arms and carries them close to his heart; he gently leads those that have young. 12 Who has measured the waters in the hollow of his hand, or with the breadth of his hand marked off the heavens? Who has held the dust of the earth in a basket, or weighed the mountains on the scales and the hills in a balance? 13 Who can fathom the Spirit^[4] of the Lord, or instruct the Lord as his counsellor? 14 Whom did the Lord consult to enlighten him, and who taught him the right way? Who was it that taught him knowledge, or showed him the path of understanding? 15 Surely the nations are like a drop in a bucket; they are regarded as dust on the scales; he weighs the islands as though they were fine dust. 16 Lebanon is not sufficient for altar fires, nor its animals enough for burnt offerings. 17 Before him all the nations are as nothing; they are regarded by him as worthless and less than nothing. 18 With whom, then, will you compare God? To what image will you liken him? 19 As for an idol, a metalworker casts it, and a goldsmith overlays it with gold and fashions silver chains for it. 20 A person too poor to present such an offering selects wood that will not rot; they look for a skilled worker to set up an idol that will not topple. 21 Do you not know? Have you not heard? Has it not been told you from the beginning? Have you not understood since the earth was founded? 22 He sits enthroned above the circle of the earth, and its people are like grasshoppers. He stretches out the heavens like a canopy, and spreads them out like a tent to live in. 23 He brings princes to naught and reduces the rulers of this world to nothing. 24 No sooner are they planted, no sooner are they sown, no sooner do they take root in the ground, than he blows on them and they wither, and a whirlwind sweeps them away like chaff. 25 ‘To whom will you compare me? Or who is my equal?’ says the Holy One. 26 Lift up your eyes and look to the heavens: who created all these? He who brings out the starry host one by one and calls forth each of them by name. Because of his great power and mighty strength, not one of them is missing. 27 Why do you complain, Jacob? Why do you say, Israel, ‘My way is hidden from the Lord; my cause is disregarded by my God’? 28 Do you not know? Have you not heard? The Lord is the everlasting God, the Creator of the ends of the earth. He will not grow tired or weary, and his understanding no-one can fathom. 29 He gives strength to the weary and increases the power of the weak. 30 Even youths grow tired and weary, and young men stumble and fall; 31 but those who hope in the Lord will renew their strength. They will soar on wings like eagles; they will run and not grow weary, they will walk and not be faint.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

سخنان تسلیبخش

1 خدای اسرائيل میفرمايد: «تسلی دهيد! قوم مرا تسلی دهيد! 2 اهالی اورشليم را دلداری دهيد و به آنان بگوييد كه روزهای سخت ايشان به سر آمده و گناهانشان بخشيده شده، زيرا من به اندازهٔ گناهانشان آنها را تنبيه كردهام.» 3 صدايی میشنوم كه میگويد: «راهی از وسط بيابان برای آمدن خداوند آماده كنيد. راه او را در صحرا صاف كنيد. 4 درهها را پر كنيد؛ کوهها و تپهها را هموار سازيد؛ راههای كج را راست و جادههای ناهموار را صاف كنيد. 5 آنگاه شكوه و جلال خداوند ظاهر خواهد شد و همهٔ مردم آن را خواهند ديد. خداوند اين را وعده فرموده است.» 6 بار ديگر آن صدا میگويد: «با صدای بلند بگو!» پرسيدم: «با صدای بلند چه بگويم؟» گفت: «با صدای بلند بگو كه انسان مثل گياهی است كه خشک شده، از بين میرود و تمام زيبايی او همچون گلی است كه پژمرده میشود. 7 وقتی خدا میدمد گياه خشک و گل پژمرده میشود. بلی، انسان مانند گياه از بين میرود. 8 گياه خشک میشود و گل پژمرده میگردد، اما كلام خدای ما برای هميشه باقی میماند.» 9 ای قاصد خوش خبر، از قلهٔ كوه، اورشليم را صدا كن. پيامت را با تمام قدرت اعلام كن و نترس. به شهرهای يهودا بگو: «خدای شما میآيد!» 10 بلی، خداوند میآيد تا با قدرت حكومت كند. پاداشش همراه او است و هر کس را مطابق اعمالش پاداش خواهد داد. 11 او مانند شبان، گلهٔ خود را خواهد چرانيد؛ برهها را در آغوش خواهد گرفت و ميشها را با ملايمت هدايت خواهد كرد.

خدای بینظير اسرائيل

12 آيا كسی غير از خدا میتواند اقيانوس را در دست نگه دارد و يا آسمان را با وجب اندازه گيرد؟ آيا كسی غير از او میتواند خاک زمين را در ترازو بريزد و يا کوهها و تپهها را با قپان وزن كند؟ 13 آيا كسی میتواند خداوند را پند دهد يا معلم و مشاور او باشد؟ 14 آيا او تا به حال به ديگران محتاج بوده است كه به او حكمت و دانش بياموزند و راه راست را به او ياد دهند؟ 15 به هيچ وجه! تمام مردم جهان در برابر او مثل قطرهٔ آبی در سطل و مانند غباری در ترازو، ناچيز هستند. همهٔ جزاير دنيا برای او گردی بيش نيستند و او میتواند آنها را از جايشان تكان دهد. 16 اگر تمام حيوانات لبنان را برای خدا قربانی كنيم باز كم است و اگر تمام جنگلهای لبنان را برای روشن كردن آتش قربانی به کار بريم باز كافی نيست. 17 تمام قومها در نظر او هيچ هستند و ناچيز به شمار میآيند. 18 چگونه میتوان خدا را توصيف كرد؟ او را با چه چيز میتوان مقايسه نمود؟ 19 آيا میتوان او را با يک بت مقايسه كرد؟ بتی كه بت ساز آن را ساخته و با طلا پوشانده و به گردنش زنجير نقرهای انداخته است؟ 20 فقيری كه نمیتواند خدايانی از طلا و نقره درست كند، درختی میيابد كه چوبش با دوام باشد و آن را به دست صنعتگری ماهر میدهد تا برايش خدايی بسازد، خدايی كه حتی قادر به حركت نيست! 21 آيا تا به حال ندانستهايد و نشنيدهايد و كسی به شما نگفته كه دنيا چگونه به وجود آمده است؟ 22 خدا دنيا را آفريده است؛ همان خدايی كه بر فراز كرهٔ زمين نشسته و مردم روی زمين در نظر او مانند مورچه هستند. او آسمانها را مثل پرده پهن میكند و از آنها خيمهای برای سكونت خود میسازد. 23 او رهبران بزرگ دنيا را ساقط میكند و از بين میبرد. 24 هنوز ريشه نزده خدا بر آنها میدمد، و آنها پژمرده شده، مثل كاه پراكنده میگردند. 25 خداوند قدوس میپرسد: «شما مرا با چه كسی مقايسه میكنيد؟ چه كسی میتواند با من برابری كند؟» 26 به آسمانها نگاه كنيد! كيست كه همهٔ اين ستارگان را آفريده است؟ كسی كه آنها را آفريده است از آنها مثل يک لشكر سان میبيند، تعدادشان را میداند و آنها را به نام میخواند. قدرت او آنقدر عظيم است كه نمیگذارد هيچكدام از آنها گم شوند. 27 پس، ای اسرائيل، چرا میگويی خداوند رنجهای مرا نمیبيند و با من به انصاف رفتار نمیكند؟ 28 آيا تا به حال ندانسته و نشنيدهای كه خدای ابدی، خالق تمام دنيا هرگز درمانده و خسته نمیشود و هيچكس نمیتواند به عمق افكار او پی ببرد؟ 29 او به خستگان نيرو میبخشد و به ضعيفان قدرت عطا میكند. 30 حتی جوانان هم درمانده و خسته میشوند و دلاوران از پای در میآيند، 31 اما آنانی كه به خداوند اميد بستهاند نيروی تازه میيابند و مانند عقاب پرواز میكنند؛ میدوند و خسته نمیشوند، راه میروند و ناتوان نمیگردند.