1Woe to the land of whirring wings[1] along the rivers of Cush,[2]2which sends envoys by sea in papyrus boats over the water. Go, swift messengers, to a people tall and smooth-skinned, to a people feared far and wide, an aggressive nation of strange speech, whose land is divided by rivers.3All you people of the world, you who live on the earth, when a banner is raised on the mountains, you will see it, and when a trumpet sounds, you will hear it.4This is what the Lord says to me: ‘I will remain quiet and will look on from my dwelling-place, like shimmering heat in the sunshine, like a cloud of dew in the heat of harvest.’5For, before the harvest, when the blossom is gone and the flower becomes a ripening grape, he will cut off the shoots with pruning knives, and cut down and take away the spreading branches.6They will all be left to the mountain birds of prey and to the wild animals; the birds will feed on them all summer, the wild animals all winter.7At that time gifts will be brought to the Lord Almighty from a people tall and smooth-skinned, from a people feared far and wide, an aggressive nation of strange speech, whose land is divided by rivers – the gifts will be brought to Mount Zion, the place of the Name of the Lord Almighty.
Isaiah 18
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
نبوت دربارهٔ حبشه
1در آن سوس رودخانههای حبشه سرزمينی هست كه قايقهای بادبانی در آبهايش رفت و آمد میكنند.2سرزمينی كه سفيران خود را بر قايقهايی ساخته شده از نی، به رود نيل میفرستد. ای سفيران تندرو به آن سرزمينی برويد كه بين رودخانهها است و قومی بلند بالا و نيرومند در آن زندگی میكنند قومی كه همه جا خوف و هراس ايجاد كردهاند.3ای مردم دنيا توجه كنيد! به پرچمی كه بر قلهٔ کوهها برافراشته میشود بنگريد و به صدای شيپوری كه برای جنگ نواخته میشود گوش دهيد!4خداوند به من چنين فرموده است: «من از آسمان به آرامی نظر خواهم كرد به آرامی يک روز باصفای تابستانی و يک صبح دلپذير پائيزی در وقت حصاد.»5زيرا پيش از اين كه حصاد را جمع كنند، درست پس از ريخته شدن شكوفهها و رسيدن انگور، حبشه مانند درخت انگوری كه شاخههايش را با اره بريده باشند، نابود خواهد شد.6سربازان حبش در صحرا خواهند مرد و اجسادشان برای پرندگان شكاری و حيوانات وحشی واگذاشته خواهد شد. پرندگان شكاری در تابستان، و حيوانات وحشی در زمستان، از لاشههای آنها تغذيه خواهند كرد.7اما زمانی خواهد رسيد كه اين قوم قدبلند و نيرومند كه همه جا خوف و هراس ايجاد میكردند و سرزمينشان ميان رودخانهها بود به اورشليم كه خداوند قادر متعال نام خود را در آن قرار داده است خواهند آمد و برای او هديه خواهند آورد.