1A prophecy against Moab: Ar in Moab is ruined, destroyed in a night! Kir in Moab is ruined, destroyed in a night!2Dibon goes up to its temple, to its high places to weep; Moab wails over Nebo and Medeba. Every head is shaved and every beard cut off.3In the streets they wear sackcloth; on the roofs and in the public squares they all wail, prostrate with weeping.4Heshbon and Elealeh cry out, their voices are heard all the way to Jahaz. Therefore the armed men of Moab cry out, and their hearts are faint.5My heart cries out over Moab; her fugitives flee as far as Zoar, as far as Eglath Shelishiyah. They go up the hill to Luhith, weeping as they go; on the road to Horonaim they lament their destruction.6The waters of Nimrim are dried up and the grass is withered; the vegetation is gone and nothing green is left.7So the wealth they have acquired and stored up they carry away over the Ravine of the Poplars.8Their outcry echoes along the border of Moab; their wailing reaches as far as Eglaim, their lamentation as far as Beer Elim.9The waters of Dimon[1] are full of blood, but I will bring still more upon Dimon[2] – a lion upon the fugitives of Moab and upon those who remain in the land.
Isaiah 15
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
نبوت دربارهٔ سقوط موآب
1اين است پيغام خدا برای سرزمين موآب: شهرهای«عار» و«قير» موآب در يک شب ويران میشوند.2در ديبون قوم عزادار موآب به بتخانهها پناه میبرند تا برای شهرهای نبو و ميدبا گريه كنند. همهٔ مردم موی سر و ريش خود را تراشيده،3لباس عزا پوشيدهاند و در كوچهها راه میروند. از هر خانهای صدای شيون و زاری بلند است.4صدای گريهٔ شهرهای حشبون و العاله تا ياهص نيز شنيده میشود. حتی جنگاوران موآب نيز ناله میكنند و از شدت ترس میلرزند.5دلم برای موآب نالان است. مردم موآب به صوغر و عجلت شلشيا فرار میكنند؛ با گريه از گردنهٔ لوحيت بالا میروند؛ صدای نالهٔ ايشان در طول راه حورونايم به گوش میرسد.6رودخانهٔ نمريم خشک شده است! علف سرسبز كنار رودخانهها پلاسيده و نهالها از بين رفتهاند.7مردم اندوختهٔ خود را برمیدارند تا از راه«درهٔ بيدها» فرار كنند.8شيون موآب در مرزهای آن طنين افكنده است و صدای زاری آن تا به اجلايم و بئرايليم رسيده است.9رودخانهٔ ديمون از خون سرخ شده است، ولی خدا باز هم اهالی ديمون را مجازات خواهد كرد. بازماندگان و فراريان موآب نيز جان به در نخواهند برد و طعمهٔ شير خواهند شد.