1After the king was settled in his palace and the Lord had given him rest from all his enemies around him,2he said to Nathan the prophet, ‘Here I am, living in a house of cedar, while the ark of God remains in a tent.’3Nathan replied to the king, ‘Whatever you have in mind, go ahead and do it, for the Lord is with you.’4But that night the word of the Lord came to Nathan, saying:5‘Go and tell my servant David, “This is what the Lord says: are you the one to build me a house to dwell in?6I have not dwelt in a house from the day I brought the Israelites up out of Egypt to this day. I have been moving from place to place with a tent as my dwelling.7Wherever I have moved with all the Israelites, did I ever say to any of their rulers whom I commanded to shepherd my people Israel, ‘Why have you not built me a house of cedar?’ ”8‘Now then, tell my servant David, “This is what the Lord Almighty says: I took you from the pasture, from tending the flock, and appointed you ruler over my people Israel.9I have been with you wherever you have gone, and I have cut off all your enemies from before you. Now I will make your name great, like the names of the greatest men on earth.10And I will provide a place for my people Israel and will plant them so that they can have a home of their own and no longer be disturbed. Wicked people shall not oppress them anymore, as they did at the beginning11and have done ever since the time I appointed leaders[1] over my people Israel. I will also give you rest from all your enemies. ‘ “The Lord declares to you that the Lord himself will establish a house for you:12when your days are over and you rest with your ancestors, I will raise up your offspring to succeed you, your own flesh and blood, and I will establish his kingdom.13He is the one who will build a house for my Name, and I will establish the throne of his kingdom for ever.14I will be his father, and he shall be my son. When he does wrong, I will punish him with a rod wielded by men, with floggings inflicted by human hands.15But my love will never be taken away from him, as I took it away from Saul, whom I removed from before you.16Your house and your kingdom shall endure for ever before me[2]; your throne shall be established for ever.” ’17Nathan reported to David all the words of this entire revelation.
David’s prayer
18Then King David went in and sat before the Lord, and he said: ‘Who am I, Sovereign Lord, and what is my family, that you have brought me this far?19And as if this were not enough in your sight, Sovereign Lord, you have also spoken about the future of the house of your servant – and this decree, Sovereign Lord, is for a mere human![3]20‘What more can David say to you? For you know your servant, Sovereign Lord.21For the sake of your word and according to your will, you have done this great thing and made it known to your servant.22‘How great you are, Sovereign Lord! There is no-one like you, and there is no God but you, as we have heard with our own ears.23And who is like your people Israel – the one nation on earth that God went out to redeem as a people for himself, and to make a name for himself, and to perform great and awesome wonders by driving out nations and their gods from before your people, whom you redeemed from Egypt?[4] (1Ch 17:21)24You have established your people Israel as your very own for ever, and you, Lord, have become their God.25‘And now, Lord God, keep for ever the promise you have made concerning your servant and his house. Do as you promised,26so that your name will be great for ever. Then people will say, “The Lord Almighty is God over Israel!” And the house of your servant David will be established in your sight.27‘Lord Almighty, God of Israel, you have revealed this to your servant, saying, “I will build a house for you.” So your servant has found courage to pray this prayer to you.28Sovereign Lord, you are God! Your covenant is trustworthy, and you have promised these good things to your servant.29Now be pleased to bless the house of your servant, that it may continue for ever in your sight; for you, Sovereign Lord, have spoken, and with your blessing the house of your servant will be blessed for ever.’
2 Samuel 7
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
وعدهٔ خداوند به داوود
1داوود پادشاه در كاخ خود در امنيت ساكن شد، زيرا خداوند او را از شر تمام دشمنانش رهانيده بود. (1Ch 17:1)2يک روز داوود به ناتان نبی گفت: «من در اين كاخ زيبا كه با چوب سرو ساخته شده است زندگی میكنم، در حالی که صندوق عهد خدا در يک خيمه نگهداری میشود!»3ناتان در جواب وی گفت: «آنچه را كه در نظر داری انجام بده، زيرا خداوند با توست.»4اما همان شب خداوند به ناتان فرمود5كه برود و به خدمتگزار او داوود چنين بگويد: «تو نمیتوانی برای من خانهای بسازی.6من هرگز در يک ساختمان ساكن نبودهام. از آن زمانی كه بنیاسرائيل را از مصر بيرون آوردم تا امروز، خانهٔ من يک خيمه بوده است، و از جايی به جای ديگر در حركت بودهام.7در طول اين مدت، هرگز به هيچكدام از رهبران اسرائيل كه آنها را برای شبانی قوم خود تعيين نموده بودم، نگفتم كه چرا برايم خانهای از چوب سرو نساختهايد؟8«حال خداوند قادر متعال میفرمايد كه وقتی چوپان سادهای بيش نبودی و در چراگاهها از گوسفندان نگهداری میكردی، تو را به رهبری قوم اسرائيل برگزيدم.9در همه جا با تو بودهام و دشمنانت را نابود كردهام. تو را از اين نيز بزرگتر میكنم تا يكی از معروفترين مردان دنيا شوی!10-11برای قوم خود سرزمينی انتخاب كردم تا در آن سروسامان بگيرند. اين وطن آنها خواهد بود و قومهای بتپرست، ديگر مثل سابق كه قوم من تازه وارد اين سرزمين شده بودند، بر آنها ظلم نخواهند كرد. تو را از شر تمام دشمنانت حفظ خواهم كرد. اين منم كه خانهٔ تو را میسازم.12وقتی تو بميری و به اجدادت ملحق شوی، من يكی از پسرانت را وارث تاج و تخت تو میسازم و حكومت او را تثبيت میكنم.13او همان كسی است كه خانهای برای من خواهد ساخت و من سلطنت او را تا به ابد پايدار خواهم كرد.14من پدر او و او پسر من خواهد بود، اما اگر مرتكب گناه شود، او را سخت مجازات خواهم كرد.15ولی محبت من از او دور نخواهد شد، آن طور كه از شائول دور شد و باعث گرديد سلطنت او به تو منتقل شود.16بدان كه خاندان تو تا به ابد باقی خواهد ماند و در حضور من سلطنت خواهد كرد.»17پس ناتان نزد داوود برگشته، آنچه را كه خداوند فرموده بود به او بازگفت.
دعای داوود
18آنگاه داوود به خيمهٔ عبادت رفت. او در آنجا نشست و در حضور خداوند چنين دعا كرد: «ای خداوند، من كيستم و خاندان من چيست كه مرا به اين مقام رساندهای؟ (1Ch 17:16)19به اين هم اكتفا نكردی بلكه به نسل آيندهٔ من نيز وعده دادی. ای خداوند بزرگ آيا با همه اينچنين رفتار میكنی؟20ديگر داوود چه گويد كه تو او را خوب میشناسی!21اين خواست تو بود كه اين كارهای بزرگ را بكنی و به اين وسيله مرا تعليم بدهی.22ای خداوند من، چقدر با عظمت هستی! هرگز نشنيدهايم كه خدايی مثل تو وجود داشته باشد! تو خدای بینظيری هستی!23در سراسر دنيا، كدام قوم است كه مثل قوم تو، بنیاسرائيل، چنين بركتی يافته باشد؟ تو بنیاسرائيل را رهانيدی تا از آنها برای خود قومی بسازی و نامت را پرآوازه كنی. با معجزات عظيم، مصر و خدايانش را نابود كردی.24بنیاسرائيل را تا به ابد قوم خود ساختی و تو ای خداوند، خدای ايشان شدی.25«ای خداوند، آنچه كه دربارهٔ من و خاندانم وعده فرمودهای، انجام بده!26اسم تو تا ابد ستوده شود و مردم بگويند: خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل است. تو خاندان مرا تا ابد حفظ خواهی كرد.27ای خداوند قادر متعال، ای خدای اسرائيل! تو به من وعده دادی كه خاندان من تا به ابد بر قوم تو سلطنت كند. به همين سبب است كه جرأت كردهام چنين دعايی در حضورت بنمايم.28ای خداوند، تو واقعا خدا هستی و قولهايت راست است و اين وعدههای خوب از توست.29پس خواهش میكنم چنانكه قول دادهای عمل كنی و خاندانم را بركت دهی، باشد كه خاندان من هميشه در حضور تو پايدار بماند و بركت تو تا به ابد بر خاندان من باشد.»