1 Corinthians 14 | New International Version

New International Version

Intelligibility in worship

1 Follow the way of love and eagerly desire gifts of the Spirit, especially prophecy. 2 For anyone who speaks in a tongue^[1] does not speak to people but to God. Indeed, no-one understands them; they utter mysteries by the Spirit. 3 But the one who prophesies speaks to people for their strengthening, encouraging and comfort. 4 Anyone who speaks in a tongue edifies themselves, but the one who prophesies edifies the church. 5 I would like every one of you to speak in tongues,^[2] but even more to prophesy. The one who prophesies is greater than the one who speaks in tongues,^[3] unless someone interprets, so that the church may be edified. 6 Now, brothers and sisters, if I come to you and speak in tongues, what good will I be to you, unless I bring you some revelation or knowledge or prophecy or word of instruction? 7 Even in the case of lifeless things that make sounds, such as the pipe or harp, how will anyone know what tune is being played unless there is a distinction in the notes? 8 Again, if the trumpet does not sound a clear call, who will get ready for battle? 9 So it is with you. Unless you speak intelligible words with your tongue, how will anyone know what you are saying? You will just be speaking into the air. 10 Undoubtedly there are all sorts of languages in the world, yet none of them is without meaning. 11 If then I do not grasp the meaning of what someone is saying, I am a foreigner to the speaker, and the speaker is a foreigner to me. 12 So it is with you. Since you are eager for gifts of the Spirit, try to excel in those that build up the church. 13 For this reason the one who speaks in a tongue should pray that they may interpret what they say. 14 For if I pray in a tongue, my spirit prays, but my mind is unfruitful. 15 So what shall I do? I will pray with my spirit, but I will also pray with my understanding; I will sing with my spirit, but I will also sing with my understanding. 16 Otherwise when you are praising God in the Spirit, how can someone else, who is now put in the position of an enquirer,^[4] say ‘Amen’ to your thanksgiving, since they do not know what you are saying? 17 You are giving thanks well enough, but no-one else is edified. 18 I thank God that I speak in tongues more than all of you. 19 But in the church I would rather speak five intelligible words to instruct others than ten thousand words in a tongue. 20 Brothers and sisters, stop thinking like children. In regard to evil be infants, but in your thinking be adults. 21 In the Law it is written: ‘With other tongues and through the lips of foreigners I will speak to this people, but even then they will not listen to me, says the Lord.’ (Isa 28:11; Isa 28:12) 22 Tongues, then, are a sign, not for believers but for unbelievers; prophecy, however, is not for unbelievers but for believers. 23 So if the whole church comes together and everyone speaks in tongues, and enquirers or unbelievers come in, will they not say that you are out of your mind? 24 But if an unbeliever or an enquirer comes in while everyone is prophesying, they are convicted of sin and are brought under judgment by all, 25 as the secrets of their hearts are laid bare. So they will fall down and worship God, exclaiming, ‘God is really among you!’

Good order in worship

26 What then shall we say, brothers and sisters? When you come together, each of you has a hymn, or a word of instruction, a revelation, a tongue or an interpretation. Everything must be done so that the church may be built up. 27 If anyone speaks in a tongue, two – or at the most three – should speak, one at a time, and someone must interpret. 28 If there is no interpreter, the speaker should keep quiet in the church and speak to himself and to God. 29 Two or three prophets should speak, and the others should weigh carefully what is said. 30 And if a revelation comes to someone who is sitting down, the first speaker should stop. 31 For you can all prophesy in turn so that everyone may be instructed and encouraged. 32 The spirits of prophets are subject to the control of prophets. 33 For God is not a God of disorder but of peace – as in all the congregations of the Lord’s people. 34 Women^[5] should remain silent in the churches. They are not allowed to speak, but must be in submission, as the law says. 35 If they want to enquire about something, they should ask their own husbands at home; for it is disgraceful for a woman to speak in the church.^[6] 36 Or did the word of God originate with you? Or are you the only people it has reached? 37 If anyone thinks they are a prophet or otherwise gifted by the Spirit, let them acknowledge that what I am writing to you is the Lord’s command. 38 But if anyone ignores this, they will themselves be ignored.^[7] 39 Therefore, my brothers and sisters, be eager to prophesy, and do not forbid speaking in tongues. 40 But everything should be done in a fitting and orderly way.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

عطای نبوت و زبانها

1 پس، محبت را مهمترین هدف زندگی خود بسازيد. اما در عين حال مشتاقانه دعا كنيد تا روحالقدس عطايای روحانی را نيز به شما عنايت فرمايد، خصوصاً عطای نبوت را، يعنی عطای دريافت پيغام از خدا و اعلام آن به ديگران. 2 اگر كسی عطای سخن گفتن به زبانها را دارد، يعنی به زبانهايی سخن میگويد كه قبلاً نياموخته است، در اين صورت، با اين زبانها فقط با خدا سخن میگويد نه با مردم، زيرا ديگران گفتههای او را درک نمیكنند، چون او با قدرت روحالقدس، به صورت راز تكلم میكند. 3 اما كسی كه نبوت میكند، يعنی پيغامهای خدا را به ايمانداران اعلام میكند، با اين كار به آنان كمک مینمايد تا رشد كنند، تشويق شوند و تسلی يابند. 4 پس، كسی كه به زبانها سخن میگويد، فقط به رشد خود كمک میكند، اما آنكه نبوت مینمايد، به رشد تمام كليسا كمک میكند تا همه در پاكی و شادی پيشرفت نمايند. 5 آرزوی من اينست كه همهٔ شما به زبانها سخن بگوييد، اما بيشتر دلم میخواهد كه نبوت كنيد، زيرا نبوت كردن بهتر است از سخن گفتن به زبانها، مگر آنكه كسی بتواند مطلبی را كه شما به زبانهای غير میگوييد، برای ديگران ترجمه كند تا ايشان نيز از آن بهرهمند شوند. 6 ای برادران عزيز، حتی اگر خود من نزد شما بيايم و با شما به زبانها سخن گويم، چه نفعی به شما خواهم رساند؟ اما اگر بيايم و حقايق عميق كلام خدا را برايتان بيان كنم، و يا آنچه را كه او بر من آشكار ساخته و آنچه را كه آموختهام بازگو نمايم، و يا پيغامی از جانب او برايتان بياورم، در اين صورت به شما نفع رساندهام. 7 حتی سازهايی مثل نی و چنگ، اگر به طور واضح نواخته نشوند، چگونه میتوان آهنگ آنها را تشخيص داد؟ به همين ترتيب، اگر ما هم به زبان قابل درک سخن نگوييم، ديگران چگونه سخنان ما را درک خواهند كرد؟ 8 يا اگر در ميدان جنگ، شيپور آماده باش را ننوازند، چه كسی خود را برای نبرد آماده خواهد ساخت؟ 9 به همين صورت، اگر با كسی به زبانی گفتگو كنيد كه برای او قابل فهم نيست، چگونه میتواند سخنان شما را درک كند؟ مانند اين خواهد بود كه با ديوار سخن میگوييد! 10 فكر میكنم در دنيا صدها زبان مختلف وجود داشته باشد، اما هر يک از اين زبانها فقط برای كسانی كه به آنها تكلم میكنند، بامعنی هستند، 11 و من از آنها سر در نمیآورم. اگر كسی به يكی از اين زبانها با من سخن گويد، او برای من همچون يک بيگانه است و من هم برای او. 12 پس حال كه تا اين حد مشتاق عطايای روحالقدس هستيد، طالب بهترين آنها باشيد تا برای رشد تمام كليسا مفيد واقع شويد. 13 اگر كسی عطای تكلم به زبانها را دارد، بايد دعا كند تا خدا به او عطای ترجمهٔ اين زبانها را نيز بدهد. 14 زيرا اگر به زبانی دعا كنم كه آن را نمیفهمم، در واقع روح من دعا میكند و خودم از آنچه میگويم، بیخبرم. 15 پس چه كنم؟ بايد هم به اين زبانها دعا كنم و هم به زبان خودم؛ هم به اين زبانها سرود بخوانم و هم به زبان خودم، تا همه بفهمند. 16 زيرا اگر شما خدا را به زبانی شكر گوييد كه فقط روح خودتان میفهمد، چگونه ديگران بتوانند به دعای شكرگزاری شما آمين بگويند، در حالی که نمیفهمند چه میگوييد؟ 17 شكی نيست كه شما بسيار عالی خدا را شكر میگوييد، اما حاضرين بهرهای نمیبرند. 18 خدا را شكر كه در تنهايی، بيش از همهٔ شما به زبانها سخن میگويم. 19 اما وقتی با ديگران خدا را عبادت میكنم، ترجيح میدهم پنج كلمه به زبانی سخن بگويم كه همه بفهمند و استفاده كنند، تا اينكه هزاران كلمه به زبانهای غير تكلم كنم كه كسی نمیفهمد. 20 برادران عزيز، در درک اين مطالب مانند كودكان نباشيد. در درک و فهم امور روحانی، چون مردان عاقل و دانا باشيد، اما در بدی كردن مانند كودكان! 21 كتاب آسمانی میفرمايد كه خداوند از سرزمينهای ديگر افرادی را خواهد فرستاد تا پيغام او را به زبانهای بيگانه به قوم او اعلام كنند، اما با اين حال ايشان نخواهند شنيد. 22 پس میبينيد كه سخن گفتن به زبانها، نشانهٔ قدرت خدا برای ايمانداران نيست بلكه نشانهای است برای بیايمانان. اما نبوت، يعنی آوردن پيغام از جانب خدا، برای بیايمانان نيست بلكه برای ايمانداران. 23 پس اگر فردی بیايمان و يا كسی كه اين عطايا را ندارد، به جمع شما داخل شود و بشنود كه شما همه به زبانهای غير تكلم میكنيد، يقيناً تصور خواهد كرد كه ديوانهايد. 24 اما اگر همه نبوت كنيد، حتی اگر اين پيغامها بيشتر برای ايمانداران مفيد باشد، و همان موقع يک غيرمسيحی يا يک نوايمان وارد شود، با شنيدن اين پيغامهای الهی وجدانش بيدار خواهد شد و پی خواهد برد كه گناهكار است. 25 آنگاه پرده از افكار پنهان او برداشته شده، به زانو خواهد افتاد و خدا را پرستش كرده، خواهد گفت كه حقيقتاً خدا در ميان شماست.

نظم و ترتيب در مجالس عبادتی

26 پس، ايمانداران عزيز، مقصود خود را به طور خلاصه بيان میكنم. وقتی برای عبادت در كليسا جمع میشويد، يكی از شما سرود بخواند، ديگری كلام خدا را تعليم دهد، يكی ديگر حقيقتی را كه از جانب خدا بر او آشكار شده بيان نمايد، يک نفر نيز به زبانهای غير سخن بگويد و ديگری آن را ترجمه كند. اما هر چه انجام میشود، بايد برای همهٔ ايمانداران مفيد باشد و باعث تقويت و رشد روحانی ايشان گردد. 27 اگر كسانی میخواهند به زبانهای غير حرف بزنند، تعدادشان نبايد بيش از دو يا سه نفر باشد، آن هم به نوبت. يک نفر نيز بايد اين زبانها را ترجمه كند. 28 اما اگر كسی نباشد كه ترجمه كند، ايشان بايد در سكوت با خود و با خدا به زبانهای غير سخن گويند، نه در حضور همه و با صدای بلند. 29-30 اگر كسانی هستند كه نبوتی از جانب خدا دارند، بهتر است دو يا سه نفر از ايشان به نوبت پيغام خدا را اعلام نمايند و ديگران در مورد آن قضاوت كنند. در ضمن اگر در همان لحظه كه شخصی نبوت میكند، پيغام يا مطلبی از جانب خدا بر شخص ديگری آشكار شود، آن كسی كه مشغول سخن گفتن است، بايد ساكت شود. 31 به اين ترتيب، تمام كسانی كه پيغامی از سوی خداوند دريافت كردهاند، خواهند توانست يكی پس از ديگری پيغام خدا را اعلام كنند تا همه تعليم بگيرند و تشويق و تقويت شوند. 32 به علاوه به یاد داشته باشيد كسانی كه عطای نبوت دارند، بايد اين قدرت را هم داشته باشند كه ساكت بنشينند و منتظر نوبت خود باشند. 33 خدا هرج و مرج را دوست ندارد، بلكه هماهنگی و نظم و ترتيب را. همانگونه كه در تمام كليساها مشاهده میشود، 34 زنان در جلسات بايد ساكت باشند. آنها نبايد سخن بگويند بلكه گوش كنند و اطاعت نمايند، همانطور كه كتاب تورات فرموده است. 35 اگر سؤالی نيز دارند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون صحيح نيست كه زنان در جلسات كليسا گفتگو و اظهار نظر كنند. 36 آيا با اين مطالب مخالفيد؟ يا شايد فكر میكنيد كه فقط شما ارادهٔ خدا را میشناسيد و بس؟ در اين صورت در اشتباه هستيد! 37 اگر ادعا میكنيد كه عطای نبوت و يا ساير عطايای روحالقدس را داريد، پس بايد اولين كسانی باشيد كه دريابيد آنچه میگويم، احكام خود خداوند است. 38 اما اگر كسی باز مخالف است، بگذار در نادانی خود باقی بماند. 39 پس ای برادران عزيز، با اشتياق بسيار طالب عطای نبوت باشيد و در ضمن كسی را از سخن گفتن به زبانها منع نكنيد. 40 هر کاری به جای خود نيكوست و بايد با نظم و ترتيب انجام شود.