1عدهٔ زيادی از يهوديانی كه نبوكدنصر، پادشاه بابل، آنها را اسير كرده به بابل برده بود، به يهودا و اورشليم بازگشتند و هر کس به زادگاه خود رفت. (نحميا 7:6)2رهبران يهوديان در اين سفر عبارت بودند از: زروبابل، يهوشع، نحميا، سرايا، رعيلايا، مردخای، بلشان، مسفار، بغوای، رحوم و بعنه. نام طايفههای يهوديانی كه به وطن بازگشتند و تعداد آنها، به شرح زير است:3-35از طايفه فرعوش ۲,۱۷۲ نفر؛ از طايفهٔ شفطيا ۳۷۲ نفر؛ از طايفهٔ آرح ۷۷۵ نفر؛ از طايفهٔ فحت موآب (كه از نسل يشوع و يوآب بود) ۲,۸۱۲ نفر؛ از طايفهٔ عيلام ۱,۲۵۴ نفر؛ از طايفهٔ زتو ۹۴۵ نفر؛ از طايفهٔ زكای ۷۶۰ نفر؛ از طايفهٔ بانی ۶۴۲ نفر؛ از طايفهٔ ببای ۶۲۳ نفر؛ از طايفهٔ ازجد ۱,۲۲۲ نفر؛ از طايفهٔ ادونيقام ۶۶۶ نفر؛ از طايفهٔ بغوای ۲,۰۵۶ نفر؛ از طايفهٔ عادين ۴۵۴ نفر؛ از طايفهٔ آطير (كه از نسل حزقيا بود) ۹۸ نفر؛ از طايفهٔ بيصای ۳۲۳ نفر؛ از طايفهٔ يوره ۱۱۲ نفر؛ از طايفهٔ حاشوم ۲۲۳ نفر؛ از طايفهٔ جبار ۹۵ نفر؛ از طايفهٔ بيتلحم ۱۲۳ نفر؛ از طايفهٔ نطوفه ۵۶ نفر؛ از طايفهٔ عناتوت ۱۲۸ نفر؛ از طايفهٔ عزموت ۴۲ نفر؛ از طايفههای قريت يعاريم و كفيره و بئيروت ۷۴۳ نفر؛ از طايفههای رامه و جبع ۶۲۱ نفر؛ از طايفهٔ مخماس ۱۲۲ نفر؛ از طايفههای بيتئيل و عای ۲۲۳ نفر؛ از طايفهٔ نبو ۵۲ نفر؛ از طايفهٔ مغبيش ۱۵۶ نفر؛ از طايفهٔ عيلام ۱,۲۵۴ نفر؛ از طايفهٔ حاريم ۳۲۰ نفر؛ از طايفههای لود، حاديد و اونو ۷۲۵ نفر؛ از طايفهٔ اريحا ۳۴۵ نفر؛ از طايفهٔ سناعه ۳,۶۳۰ نفر.36-39تعداد كاهنانی كه به وطن بازگشتند به شرح زير است: از طايفه يدعيا (كه از نسل يشوع بود) ۹۷۳ نفر؛ از طايفه امير ۱,۰۵۲ نفر؛ از طايفه فشحور ۱,۲۴۷ نفر؛ از طايفه حاريم ۱,۰۱۷ نفر.40-42تعداد لاويانی كه به وطن برگشتند به شرح زير است: از طايفههای يشوع و قدمیئيل (كه از نسل هودويا بودند) ۷۴ نفر؛ خوانندگان و نوازندگان خانه خدا (كه از نسل آساف بودند) ۱۲۸ نفر؛ نگهبانان خانهٔ خدا (كه از نسل شلوم، آطير، طلمون، عقوب، حطيطا و شوبای بودند) ۱۳۹ نفر.43-54خدمتگزاران خانهٔ خدا كه به وطن بازگشتند از طايفههای زير بودند: صيحا، حسوفا، طباعوت، قيروس، سيعها، فادون، لبانه، حجابه، عقوب، حاجاب، شملای، حانان، جديل، جحر، رآيا، رصين، نقودا، جزام، عزه، فاسيح، بيسای، اسنه، معونيم، نفوسيم، بقبوق، حقوفا، حرحور، بصلوت، محيدا، حرشا، برقوس، سيسرا، تامح، نصيح، حطيفا.55-57اين افراد نيز كه از نسل خادمان سليمان پادشاه بودند به وطن برگشتند: سوطای، هصوفرت، فرودا، يعله، درقون، جديل، شفطيا، حطيل، فوخرت حظبائيم و آمی.58خدمتگزاران خانهٔ خدا و نسل خادمان سليمان پادشاه، جمعاً ۳۹۲ نفر بودند.59در اين هنگام گروهی ديگر از تل ملح، تل حرشا، كروب، ادان و امير به اورشليم و ساير شهرهای يهودا بازگشتند. آنها نمیتوانستند از طريق نسب نامههای خود ثابت كنند كه اسرائيلیاند.60اينها از طايفههای دلايا، طوبيا و نقودا بودند كه جمعاً ۶۵۲ نفر میشدند.61از كاهنان سه طايفه به نامهای حبايا و هقوص و برزلائی به اورشليم بازگشتند. (بزرگ طايفهٔ برزلائی همان كسی است كه با يكی از دختران برزلائی جلعادی ازدواج كرد و نام خانوادگی او را روی خود گذاشت.)62ولی ايشان چون نتوانستند از طريق نسب نامههای خود ثابت كنند كه از نسل كاهنان هستند، از كهانت اخراج شدند.63حاكم يهوديان به ايشان اجازه نداد از قربانیهای سهم كاهنان بخورند تا اينكه بهوسیلهٔ اوريم و تُميم[1] از طرف خداوند معلوم شود كه آيا ايشان واقعاً از نسل كاهنان هستند يا نه.64-65پس جمعاً ۴۲,۳۶۰ نفر به سرزمين يهودا بازگشتند. علاوه بر اين تعداد ۷,۳۳۷ غلام و كنيز و ۲۰۰ نوازنده مرد و زن نيز به وطن بازگشتند.66-67آنها ۷۳۶ اسب، ۲۴۵ قاطر، ۴۳۵ شتر و ۶,۷۲۰ الاغ با خود بردند.68وقتی يهوديان به اورشليم رسيدند، بعضی از سران قوم برای بازسازی خانه خداوند هدايای داوطلبانه تقديم كردند.69هر يک از ايشان به قدر توانايی خود هديه داد، كه رویهمرفته عبارت بود از: ۵۰۰ كيلوگرم طلا و ۲,۸۰۰ كيلوگرم نقره و صد دست لباس برای كاهنان.70پس كاهنان، لاويان، خوانندگان و نوازندگان و نگهبانان و خدمتگزاران خانهٔ خدا و بعضی از مردم در اورشليم و شهرهای اطراف آن ساكن شدند. بقيه قوم نيز به شهرهای خود رفتند.