1در سال چهارم سلطنت يهوياقيم (پسر يوشيا)، پادشاه يهودا، پيغامی برای تمام مردم يهودا، از جانب خدا بر من نازل شد. در اين سال بود كه نبوكدنصر، پادشاه بابل، به سلطنت رسيد.2-3به تمام مردم يهودا و اهالی اورشليم چنين گفتم: «از سال سيزدهم سلطنت يوشيا (پسر آمون)، پادشاه يهودا، تا به حال كه بيست و سه سال میگذرد، كلام خداوند بر من نازل شده است؛ من نيز با كمال وفاداری آنها را به شما اعلام كردهام، ولی شما گوش ندادهايد.4خداوند همواره انبيای خود را نزد شما فرستاده است، ولی شما توجهی نكردهايد و نخواستهايد گوش بدهيد.5آنها به شما میگفتند كه از راههای بد و از كارهای شرمآورتان دست بكشيد تا خداوند اجازه دهد در اين سرزمينی كه برای هميشه به شما و به اجدادتان داده است، زندگی كنيد.6آنها از شما میخواستند كه به دنبال بتپرستی نرويد و با اين كارها، خشم خداوند را شعلهور نسازيد، مبادا شما را مجازات كند؛7ولی شما گوش نداديد و به كارهای شرمآورتان ادامه داديد و به آتش خشم خداوند دامن زديد تا بر شما بلا نازل نمايد.8-9«حال، خداوند قادر متعال میفرمايد: ”چون از من اطاعت ننموديد، من نيز تمام اقوام شمال را به رهبری نبوكدنصر، پادشاه بابل، كه او را برای اين كار برگزيدهام، گرد خواهم آورد تا بر اين سرزمين و بر ساكنانش و نيز بر اقوام مجاور شما هجوم بياورند و شما را به کلی نابود كنند، طوری كه برای هميشه انگشتنما و رسوا شويد!10خوشی و شادی و جشنهای عروسی را از شما دور خواهم ساخت؛ نه گندمی در آسيابها باقی خواهد ماند و نه روغنی برای روشن كردن چراغ خانه!11سراسر اين سرزمين، به ويرانهای متروک تبديل خواهد شد؛ و شما و اقوام مجاور شما، برای مدت هفتاد سال، پادشاه بابل را بندگی و خدمت خواهيد كرد.“12«پس از پايان اين هفتاد سال، پادشاه بابل و قوم او را به خاطر گناهانشان مجازات خواهم نمود و سرزمين ايشان را به ويرانهای ابدی تبديل خواهم كرد،[1]13و تمام بلاهايی را كه توسط ارميا بر ضد اقوام گفته بودم بر سر بابلیها خواهم آورد؛ بلی، تمام بلاهايی كه در اين كتاب نوشته شده است.14همانطور كه ايشان قوم مرا اسير كردند، اقوام مختلف و پادشاهان بزرگ نيز آنها را به اسارت خواهند برد، و من مطابق كارها و رفتارشان، مجازاتشان خواهم كرد.»
مكافات اقوام
15آنگاه خداوند، خدای اسرائيل به من فرمود: «اين جام شراب را كه از خشم و غضب من لبريز شده است، بگير و به تمام قومهايی كه تو را نزد آنها میفرستم بنوشان16تا همه از آن نوشيده، گيج شوند. ايشان در اثر جنگی كه من عليه آنها بر پا میكنم ديوانه خواهند گرديد.»17پس جام خشم و غضب را از خداوند گرفتم و به تمام اقوامی كه خداوند مرا نزد آنها فرستاد، نوشانيدم.18به اورشليم و شهرهای يهودا رفتم و پادشاهان و بزرگانشان از آن جام نوشيدند؛ برای همين، از آن روز تا به حال اين شهرها ويران، مورد تمسخر، منفور و ملعون هستند.19-20به مصر رفتم. پادشاه مصر و درباريان او، بزرگان و قوم او و بيگانگان مقيم مصر از آن جام نوشيدند. پادشاهان سرزمين عوص و پادشاهان شهرهای فلسطين هم از آن نوشيدند، يعنی شهرهای اشقلون، غزه، عقرون و باقی ماندهٔ شهر اشدود.21به سراغ قومهای ادوم، موآب و عمون هم رفتم.22تمام پادشاهان صور و صيدون، و پادشاهان سرزمینهای دريای مديترانه،23ددان، تيما، بوز و كسانی كه گوشههای موی خود را میتراشند،24تمام پادشاهان عرب، قبايل چادرنشين بيابانها،25پادشاهان زمری، عيلام و ماد،26تمام پادشاهان سرزمینهای دور و نزديک شمال و همهٔ ممالک جهان يكی پس از ديگری از آن جام نوشيدند و سرانجام خود پادشاه بابل هم از آن جام غضب الهی نوشيد.27سپس خداوند فرمود: «به ايشان بگو: ”از اين جام غضب من بنوشيد تا مست شويد و قی كنيد، به زمين بيفتيد و ديگر برنخيزيد، زيرا شما را به مصيبت و جنگ گرفتار خواهم نمود.“28و اگر نخواهند جام را بگيرند و بنوشند، به ايشان بگو: ”شما را مجبور به اين كار خواهم كرد!29من مجازات را از قوم خود شروع كردهام؛ پس آيا فكر میكنيد شما بیمجازات خواهيد ماند؟ يقين بدانيد كه مجازات خواهيد شد. من بر تمام مردم روی زمين، بلای شمشير و جنگ خواهم فرستاد.“»30«پس عليه آنها پيشگويی كن و به ايشان بگو كه خداوند از جايگاه مقدس خود در آسمان بر قومش و تمام ساكنان جهان بانگ برمیآورد؛ بانگ او مانند فرياد انگورچينانی است كه انگور را زير پا له میكنند.31فرياد داوری خداوند به دورترين نقاط دنيا میرسد، چون او عليه تمام قومهای جهان اقامه دعوی میكند. او هر انسانی را محاكمه خواهد كرد و تمام بدكاران را به مرگ تسليم خواهد نمود.»32خداوند قادر متعال میفرمايد: «بلا و مكافات مانند گردبادی عظيم، قومها را يكی پس از ديگری در هم خواهد كوبيد و به همهٔ كرانهای زمين خواهد رسيد.33در آن روز جنازهٔ كسانی كه خداوند كشته است، سراسر زمين را پر خواهد ساخت؛ كسی برای آنها عزاداری نخواهد كرد؛ جنازههايشان را نيز جمعآوری و دفن نخواهند نمود بلكه مانند فضله بر روی زمين باقی خواهد ماند.»34ای رهبران و ای شبانان قومها، گريه كنيد و فرياد برآوريد و در خاک بغلتيد، چون زمان آوارگی و هلاكتتان فرا رسيده است؛ مثل ظروف مرغوب، خواهيد افتاد و خرد خواهيد شد؛35راه فرار و پناهگاهی نيز برايتان وجود نخواهد داشت.36-37مأيوس و وحشتزده فرياد برخواهيد آورد، چون خداوند چراگاههای شما را خراب كرده و مملكت شما را كه در آرامش بود، ويران نموده است.38خداوند شما را ترک كرده، همانند شيری كه لانهٔ خود را ترک میگويد؛ در اثر خشم شديد او، سرزمينتان در جنگها، ويران و با خاک يكسان شده است.