1Ya RAB, Davut'un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup'un güçlü Tanrısı'na adak adadığını anımsa:3‹‹Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,4Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,5RAB'be bir yer, Yakup'un güçlü Tanrısı'na bir konut buluncaya dek.››6Antlaşma Sandığı'nın Efrata'da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.7‹‹RAB'bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım›› dedik.8Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.9Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.10Kulun Davut'un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.11RAB Davut'a kesin ant içti, Andından dönmez: ‹‹Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.12Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.››13Çünkü RAB Siyon'u seçti, Onu konut edinmek istedi.14‹‹Sonsuza dek yaşayacağım yer budur›› dedi, ‹‹Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.15Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.16Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.17Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.18Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.››
New International Version
A song of ascents.
1Lord, remember David and all his self-denial.2He swore an oath to the Lord, he made a vow to the Mighty One of Jacob:3‘I will not enter my house or go to my bed,4I will allow no sleep to my eyes or slumber to my eyelids,5till I find a place for the Lord, a dwelling for the Mighty One of Jacob.’6We heard it in Ephrathah, we came upon it in the fields of Jaar:*7‘Let us go to his dwelling-place, let us worship at his footstool, saying,8“Arise, Lord, and come to your resting-place, you and the ark of your might.9May your priests be clothed with your righteousness; may your faithful people sing for joy.” ’10For the sake of your servant David, do not reject your anointed one.11The Lord swore an oath to David, a sure oath he will not revoke: ‘One of your own descendants I will place on your throne.12If your sons keep my covenant and the statutes I teach them, then their sons shall sit on your throne for ever and ever.’13For the Lord has chosen Zion, he has desired it for his dwelling, saying,14‘This is my resting-place for ever and ever; here I will sit enthroned, for I have desired it.15I will bless her with abundant provisions; her poor I will satisfy with food.16I will clothe her priests with salvation, and her faithful people shall ever sing for joy.17‘Here I will make a horn* grow for David and set up a lamp for my anointed one.18I will clothe his enemies with shame, but his head shall be adorned with a radiant crown.’
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.