1Genç Samuel Eli'nin yönetimi altında RAB'be hizmet ediyordu. O günlerde RAB'bin sözü seyrek geliyordu; görümler de azalmıştı.2Bir gece Eli yatağında uyuyordu. Gözleri öyle zayıflamıştı ki, güçlükle görebiliyordu.3Samuel ise RAB'bin Tapınağı'nda, Tanrı'nın Sandığı'nın bulunduğu yerde uyuyordu. Tanrı'nın kandili daha sönmemişti.4RAB Samuel'e seslendi. Samuel, ‹‹Buradayım›› diye karşılık verdi.5Ardından Eli'ye koşup, ‹‹Beni çağırdın, işte buradayım›› dedi. Ama Eli, ‹‹Ben çağırmadım, dön yat›› diye karşılık verdi. Samuel de dönüp yattı.6RAB yine, ‹‹Samuel!›› diye seslendi. Samuel kalkıp Eli'ye gitti ve, ‹‹İşte, buradayım, beni çağırdın›› dedi. Eli, ‹‹Çağırmadım, oğlum›› diye karşılık verdi, ‹‹Dön yat.››7Samuel RAB'bi daha tanımıyordu; RAB'bin sözü henüz ona açıklanmamıştı.8RAB yine üçüncü kez Samuel'e seslendi. Samuel kalkıp Eli'ye gitti. ‹‹İşte buradayım, beni çağırdın›› dedi. O zaman Eli genç Samuel'e RAB'bin seslendiğini anladı.9Bunun üzerine Samuel'e, ‹‹Git yat›› dedi, ‹‹Sana yine seslenirse, ‹Konuş, ya RAB, kulun dinliyor› dersin.›› Samuel gidip yerine yattı.10RAB gelip orada durdu ve önceki gibi, ‹‹Samuel, Samuel!›› diye seslendi. Samuel, ‹‹Konuş, kulun dinliyor›› diye yanıtladı.11RAB Samuel'e şöyle dedi: ‹‹Ben İsrail'de her duyanı şaşkına çevirecek bir şey yapmak üzereyim.12O gün Eli'nin ailesine karşı söylediğim her şeyi baştan sona dek yerine getireceğim.13Çünkü farkında olduğu günahtan ötürü ailesini sonsuza dek yargılayacağımı Eli'ye bildirdim. Oğulları Tanrı'ya saygısızlık ettiler*. Eli de onlara engel olmadı.14Bu nedenle, ‹Eli'nin ailesinin günahı hiçbir zaman kurban ya da sunuyla bile bağışlanmayacaktır› diyerek Eli'nin ailesi hakkında ant içtim.››15Samuel sabaha kadar yattı, sonra RAB'bin Tapınağı'nın kapılarını açtı. Gördüğü görümü Eli'ye söylemekten çekiniyordu.16Ama Eli ona, ‹‹Oğlum Samuel!›› diye seslendi. Samuel, ‹‹İşte buradayım›› diye yanıtladı.17Eli, ‹‹RAB sana neler söyledi?›› diye sordu, ‹‹Lütfen benden gizleme. Sana söylediklerinden birini bile benden gizlersen, Tanrı sana aynısını, hatta daha kötüsünü yapsın!››18Bunun üzerine Samuel hiçbir şey gizlemeden ona her şeyi anlattı. Eli de, ‹‹O RAB'dir, gözünde iyi olanı yapsın›› dedi.19Samuel büyürken RAB onunla birlikteydi. RAB ona verdiği sözlerin hiçbirinin boşa çıkmasına izin vermedi.20Samuel'in RAB'bin bir peygamberi olarak onaylandığını Dan'dan Beer-Şeva'ya kadar bütün İsrail anladı.21RAB Şilo'da görünmeyi sürdürdü. Orada sözü aracılığıyla kendisini Samuel'e tanıttı.
New International Version
The Lord calls Samuel
1The boy Samuel ministered before the Lord under Eli. In those days the word of the Lord was rare; there were not many visions.2One night Eli, whose eyes were becoming so weak that he could barely see, was lying down in his usual place.3The lamp of God had not yet gone out, and Samuel was lying down in the house of the Lord, where the ark of God was.4Then the Lord called Samuel. Samuel answered, ‘Here I am.’5And he ran to Eli and said, ‘Here I am; you called me.’ But Eli said, ‘I did not call; go back and lie down.’ So he went and lay down.6Again the Lord called, ‘Samuel!’ And Samuel got up and went to Eli and said, ‘Here I am; you called me.’ ‘My son,’ Eli said, ‘I did not call; go back and lie down.’7Now Samuel did not yet know the Lord: the word of the Lord had not yet been revealed to him.8A third time the Lord called, ‘Samuel!’ And Samuel got up and went to Eli and said, ‘Here I am; you called me.’ Then Eli realised that the Lord was calling the boy.9So Eli told Samuel, ‘Go and lie down, and if he calls you, say, “Speak, Lord, for your servant is listening.” ’ So Samuel went and lay down in his place.10The Lord came and stood there, calling as at the other times, ‘Samuel! Samuel!’ Then Samuel said, ‘Speak, for your servant is listening.’11And the Lord said to Samuel: ‘See, I am about to do something in Israel that will make the ears of everyone who hears about it tingle.12At that time I will carry out against Eli everything I spoke against his family – from beginning to end.13For I told him that I would judge his family for ever because of the sin he knew about; his sons uttered blasphemies against God,* and he failed to restrain them.14Therefore I swore to the house of Eli, “The guilt of Eli’s house will never be atoned for by sacrifice or offering.” ’15Samuel lay down until morning and then opened the doors of the house of the Lord. He was afraid to tell Eli the vision,16but Eli called him and said, ‘Samuel, my son.’ Samuel answered, ‘Here I am.’17‘What was it he said to you?’ Eli asked. ‘Do not hide it from me. May God deal with you, be it ever so severely, if you hide from me anything he told you.’18So Samuel told him everything, hiding nothing from him. Then Eli said, ‘He is the Lord; let him do what is good in his eyes.’19The Lord was with Samuel as he grew up, and he let none of Samuel’s words fall to the ground.20And all Israel from Dan to Beersheba recognised that Samuel was attested as a prophet of the Lord.21The Lord continued to appear at Shiloh, and there he revealed himself to Samuel through his word.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.