1ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبيخ و تنبيه نكن.2ای خداوند، به من رحم كن زيرا پژمرده شدهام. خداوندا، مرا شفا ده، زيرا دردْ وجودم را فرا گرفته3و بسيار پريشانم. تا به كی ای خداوند، تا به كی؟4ای خداوند، بيا و مرا برهان؛ به رحمت خود، مرا نجات ده؛5زيرا اگر بميرم نخواهم توانست تو را به ياد آورم و ستايشت كنم.6از ناليدن خسته شدهام. هر شب بسترم را غرق اشک میسازم.7از آزار دشمنانم آنقدر گريه كردهام كه چشمانم تار شدهاند.8ای همهٔ بدكاران، از من دور شويد؛ زيرا خداوند صدای گريهٔ مرا شنيده است.9او به فرياد من خواهد رسيد و دعايم را اجابت خواهد كرد.10آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافكندگی دور خواهند شد.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.