1ای اسرائيل، به مرثيهای كه برای تو میخوانم گوش بده:2اسرائيل زيبا از پای افتاده است و نمیتواند برخيزد. كسی نيست او را برخيزاند. او را به حال خود گذاشتهاند تا بميرد.3خداوند میفرمايد: «از يک شهر اسرائيل هزار نفر به جنگ میروند و فقط صد نفر زنده باز میگردند؛ از شهر ديگر صد نفر میروند و فقط ده نفر زنده برمیگردند.»4خداوند به قوم اسرائيل میفرمايد: «مرا بطلبيد و زنده بمانيد.5در طلب بتهای بيتئيل و جلجال و بئرشبع نباشيد؛ زيرا مردم جلجال به اسارت برده خواهند شد و مردم بيتئيل نابود خواهند گرديد.»6خدا را بطلبيد و زنده بمانيد، در غير اين صورت او مثل آتش در سراسر اسرائيل افروخته میشود و آن را میسوزاند و هيچكدام از بتهای بيتئيل نمیتوانند آن را خاموش كنند.7ای مردم شرور، شما انصاف را به كام مردم تلخ كردهايد و عدالت را پايمال نمودهايد.8در طلب كسی باشيد كه صورت فلكی ثريا و جبار را آفريد، او كه تاريكی شب را به صبح روشن، و روز را به شب تبديل میكند، او كه آب دريا را فرا میخواند و آن را بر زمين میباراند. بلی، در طلب خداوند باشيد.9او قلعههای مستحكم قدرتمندان را بر سر آنها خراب میكند.10شما از قضات درستكار نفرت داريد و از كسانی كه راست میگويند بيزاريد.11حق فقيران را پايمال میكنيد و گندمشان را به زور میگيريد. بنابراين، هرگز در خانههای زيبايی كه از سنگ میسازيد، ساكن نخواهيد شد و شراب تاكستانهای دلپسندی را كه غرس میكنيد، نخواهيد چشيد،12زيرا میدانم چه گناهان بزرگی مرتكب شدهايد و چه جنايات بیشماری از شما سر زده است. شما دشمن تمام خوبیها هستيد. رشوه میگيريد و در حق فقرا، عدالت را بجا نمیآوريد.13پس هر كه عاقل باشد سكوت خواهد كرد، زيرا زمان بدی خواهد بود.14نيكوكار باشيد و از بدی دوری كنيد تا زنده بمانيد. آنگاه چنانكه ادعا كردهايد، خداوند، خدای قادر متعال مددكار شما خواهد بود.15از بدی نفرت كنيد و نيكی را دوست بداريد. محکمهٔ خود را به جايگاه واقعی عدالت تبديل كنيد تا شايد خداوند، خدای قادر متعال به بازماندگان قوم خود رحم كند.16خداوند، خدای قادر متعال چنين میفرمايد: «در تمام كوچههای شهر ناله و شيون خواهد بود. حتی از كشاورزان نيز خواهند خواست تا همراه مرثيهخوانان نوحهگری نمايند.17در هر تاكستانی ماتم و زاری خواهد بود، زيرا من برای مجازاتتان از ميان شما عبور خواهم كرد.»18وای بر شما كه میگوييد: «ای كاش روز خداوند فرا میرسيد.» شما نمیدانيد چه میطلبيد، چون آن روز، روز روشنايی و كاميابی نخواهد بود، بلكه روز تاريكی و فنا!19در آن روز شما مثل شخصی خواهيد بود كه از شيری فرار كند و با خرسی روبرو شود؛ و يا مثل كسی كه به خانهاش وارد شده، دستش را به ديوار تكيه دهد و ماری او را بگزد.20آری، روز خداوند برای شما روزی تاريک و نااميد كننده خواهد بود و اثری از روشنايی در آن ديده نخواهد شد.21خداوند میفرمايد: «من از ظاهرسازی و رياكاری شما نفرت دارم كه با عيدها و مجالس مذهبی خود، وانمود میكنيد كه به من احترام میگذاريد.22من قربانیهای سوختنی و شكرگزاری شما را نمیپذيرم و به قربانیهای سلامتی شما توجه نمیكنم.23سرودهای حمد خود را از من دور كنيد، زيرا من به آنها گوش نمیدهم.24به جای آن بگذاريد عدالت مانند رودخانه و انصاف همچون نهر دائمی جاری شود!25«ای اسرائيل، مدت چهل سالی كه در بيابان بوديد، برای من قربانی و هديه میآورديد،26ولی علاقهٔ واقعی شما به خدايانتان بود يعنی به سكوت، خدای پادشاه شما و به كيوان، خدای ستارگانتان و به تمامی تمثالهايی كه برای خود ساخته بوديد.»27خداوند، خدای قادر متعال میفرمايد: «بنابراين، من آنها را با شما به ديار دور دست واقع در شرق دمشق به اسارت میفرستم.»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.