کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر | 2.Samuel 22

2.Samuel 22 | کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

سرود رهايی داوود

1 وقتی كه خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان ديگرش رهانيد، او اين سرود را برای خداوند سراييد: 2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات میبخشد. 3 خدايم صخرهٔ محكمی است كه به آن پناه میبرم. او همچون سپر از من محافظت میكند، به من پناه میدهد و با قدرتش مرا میرهاند. نجات دهندهٔ من، مرا از ظلم میرهاند. 4 او را به كمک خواهم طلبيد و از چنگ دشمنان رهايی خواهم يافت. ای خداوند تو شايستهٔ پرستش هستی! 5 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار كرده بود و موجهای ويرانگرش مرا در بر گرفته بود. 6 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به كام خود بكشد. 7 اما من در اين پريشانی به سوی خداوند فرياد برآوردم و از خدايم كمک خواستم. فرياد من به گوش او رسيد و او از خانهٔ مقدسش نالهٔ مرا شنيد. 8 آنگاه زمين تكان خورد و لرزيد و بنياد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زيرا خداوند به خشم آمده بود. 9 دود از بينی او برآمد و شعلههای سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه كشيد. 10 او آسمان را شكافت و نزول كرد، زير پايش ابرهای سياه قرار داشت. 11 بر عرابهٔ آسمانی خويش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. 12 او خود را با تاريكی پوشاند و ابرهای غليظ و پر آب او را احاطه كردند. 13 درخشندگی حضور او، شعلههای آتش پديد آورد. 14 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. 15 او با تيرهای آتشين خود، دشمنانم را پراكنده و پريشان ساخت. 16 آنگاه به فرمان او آب دريا به عقب رفت و با دميدن نفس او خشكی پديد آمد. 17 خداوند از آسمان دست خود را دراز كرد و مرا از اعماق آبهای بسيار بيرون كشيد. 18 مرا از چنگ دشمنان نيرومندی كه از من تواناتر بودند، رهانيد 19 وقتی در سختی و پريشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ كرد. 20 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زيرا مرا دوست میداشت. 21 خداوند پاداش درستكاری و پاكی مرا داده است، 22 زيرا از دستورات او اطاعت نمودهام و به خدای خود گناه نورزيدهام. 23 همهٔ احكامش را بجا آوردهام و از فرمان او سرپيچی نكردهام. 24 در نظر خداوند بیعيب بودهام، خود را از گناه دور نگاه داشتهام. 25 خداوند به من پاداش داده است، زيرا در نظر او پاک و درستكار بودهام. 26 خدايا، تو نسبت به كسانی كه به تو وفادارند، امين هستی و كسانی را كه كاملند محبت میكنی. 27 اشخاص پاک را بركت میدهی و افراد فاسد را مجازات میكنی. 28 تو افتادگان را نجات میدهی، اما متكبران را سرنگون میكنی. 29 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاريكی مرا به روشنايی تبديل میكنی. 30 با كمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعههای آنها را در هم خواهم كوبيد. 31 اعمال خداوند كامل و بینقص است و وعدههای او پاک و قابل اعتماد! خداوند از كسانی كه به او پناه میبرند مانند سپر محافظت میكند. 32 كيست خدا غير از خداوند و كيست صخرهٔ نجات غير از خدای ما؟ 33 خدا به من قوت میبخشد و در راههايی كه میروم مرا حفظ میكند. 34 پاهايم را چون پاهای آهو میگرداند تا بتوانم بر بلنديها بايستم. 35 او دستهای مرا برای جنگ تقويت میكند تا بتوانم كمان برنجين را خم كنم. 36 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات دادهای، و از لطف توست كه به اين عظمت رسيدهام. 37 زمين زير پايم را وسيع ساختهای تا نلغزم. 38 دشمنانم را تعقيب میكنم و آنها را شكست میدهم و تا آنها را از بين نبرم، باز نمیگردم. 39 آنها را چنان بر زمين میكوبم كه زير پاهايم بيفتند و برنخيزند. 40 تو برای جنگيدن مرا قوت بخشيدهای و دشمنانم را زير پاهای من انداختهای. 41 تو آنها را وادار به عقبنشينی و فرار مینمايی و من آنها را نابود میكنم. 42 فرياد برمیآورند، ولی كسی نيست كه آنها را برهاند. از خداوند كمک میخواهند، اما او نيز به داد ايشان نمیرسد. 43 من آنها را خرد كرده، به صورت غبار درمیآورم، و آنها را مانند گل كوچهها لگدمال میكنم. 44 تو مرا از شورش قومم نجات دادهای و مرا رهبر قومها ساختهای. مردمی كه قبلاً آنها را نمیشناختم اكنون مرا خدمت میكنند. 45 بيگانهها در حضور من سر تعظيم فرود میآورند و به محض شنيدن دستوراتم، آنها را اجرا میكنند. 46 آنها روحيهٔ خود را باختهاند و با ترس و لرز از قلعههای خود بيرون میآيند. 47 خداوند زنده است! شكر و سپاس بر خدای متعال باد كه صخرهٔ نجات من است! 48 خدايی كه انتقام مرا میگيرد، قومها را مغلوب من میگرداند، 49 و مرا از چنگ دشمنان میرهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پيروز گردانيدی و از دست ظالمان رهايی دادی. 50 ای خداوند، تو را در ميان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سراييد. 51 خدا پيروزيهای بزرگی نصيب پادشاه برگزيدهٔ خود، داوود، میسازد، و بر او و نسلش هميشه رحمت میفرمايد.