1خداوند میفرمايد: «ای كسانی كه میخواهيد نجات يابيد، ای كسانی كه چشم اميدتان به من است، سخنان مرا بشنويد. به معدنی كه از آن استخراج شدهايد و به صخرهای كه از آن جدا گشتهايد، توجه نماييد.2به اجدادتان ابراهيم و ساره فكر كنيد كه از ايشان بوجود آمديد. هنگامی كه ابراهيم را دعوت كردم او فرزندی نداشت و تنها بود، اما من او را بركت دادم و قوم بزرگی از او بوجود آوردم.3«من بار ديگر اسرائيل را بركت خواهم داد و خرابههای آن را آباد خواهم ساخت. زمينهای باير و بيابانهای خشک آن چون باغ عدن سرسبز خواهند شد. خوشی و شادمانی همه جا را پر خواهد ساخت، و شكرگزاری همراه با سرودهای شاد در همه جا به گوش خواهد رسيد.4«ای قوم من، به من گوش دهيد. من احكام و قوانين خود را صادر میكنم تا بوسيلهٔ آنها به قومهای جهان روشنايی ببخشم.5بزودی میآيم تا آنها را نجات دهم و با عدل و انصاف بر آنها حكومت كنم. سرزمينهای دور دست دنيا كه چشم به راه من هستند به قدرت من اعتماد خواهند كرد.6چشمان خود را به آسمان بدوزيد و به زمين زير پايتان نگاه كنيد، روزی خواهد آمد كه آسمان مانند دود، ناپديد خواهد شد و زمين همچون لباس، پوسيده خواهد شد و مردمش خواهند مرد. اما نجاتی كه من به ارمغان میآورم برای هميشه باقی خواهد ماند و عدالت من هرگز از بين نخواهد رفت.7«ای كسانی كه احكام مرا دوست میداريد و خوب را از بد تشخيص میدهيد، به من گوش كنيد. از سرزنش و تهمت مردم نترسيد؛8زيرا بيد، آنها را مانند لباس از بين خواهد برد و كرم، ايشان را همچون پشم خواهد خورد. اما عدالت من هرگز از بين نخواهد رفت و كار نجاتبخش من نسل اندر نسل باقی خواهد ماند.»9ای خداوند برخيز و با قدرتت ما را نجات ده همانگونه كه در گذشته ما را نجات دادی. تو همان خدايی هستی كه اژدهای رود نيل، يعنی مصر را نابود كردی.10تو دريا را خشک ساختی و راهی از ميان آن باز كردی تا قومی كه آزاد ساخته بودی از آن عبور كنند.11ای خداوند بگذار كسانی كه آزاد كردهای سرودخوانان و شادیكنان به اورشليم بازگردند. بگذار غم و اندوه آنان پايان يابد و خوشی و شادمانی جاودانی نصيبشان شود.12خداوند میفرمايد: «من هستم كه به شما تسلی میدهم و شما را شاد میسازم؛ پس چرا از انسان فانی میترسيد انسانی كه مانند گياه، خشک شده، از بين میرود؟13آيا مرا كه آفرينندهٔ شما هستم و زمين را بنياد نهادم و آسمانها را بر آن گسترانيدم، فراموش كردهايد؟ چرا دائم از ظلم و ستم انسانها میترسيد و تمام روز از خشم آنان میهراسيد؟14شما اسيران، بزودی آزاد خواهيد شد. ديگر در سياهچالها گرسنه نخواهيد ماند و نخواهيد مرد.15من خداوند، خدای شما هستم همان خداوند قادر متعال كه از ميان امواج خروشان دريا، راهی خشک برای شما پديد آورد!16من كه زمين را بنياد نهادم و آسمانها را برقرار ساختم، به اسرائيل میگويم: شما قوم من هستيد. من احكام خود را به شما دادهام و با دست خود شما را حفظ میكنم.»
پايان رنجهای اورشليم
17برخيز ای اورشليم، برخيز! به اندازهٔ كافی از كاسهٔ غضب خداوند نوشيدهای. آن را تا ته سر كشيدهای و سرگيجه گرفتهای.18كسی از ساكنانت باقی نمانده تا دستت را بگيرد و تو را راهنمايی كند.19بلای مضاعف بر تو عارض شده است؛ سرزمينت خراب شده و مردمانت از قحطی و شمشير به هلاكت رسيدهاند. ديگر كسی باقی نمانده تا تو را دلداری و تسلی دهد.20مردم تو مانند آهوانی هستند كه در دام صياد گير كرده باشند؛ آنها در كوچههايت افتادهاند و قدرت ندارند از جا برخيزند، زيرا خداوند غضب خود را بر آنها نازل كرده است.21اما ای مصيبتزدگان كه مست و گيج هستيد، اما نه از شراب، اكنون گوش دهيد.22خداوند، خدايتان كه مدافع شماست چنين میگويد: «من كاسهٔ غضب خود را كه باعث سرگيجهٔ شما شده از دست شما میگيرم و شما ديگر مجبور نخواهيد شد از آن بنوشيد.23كاسهٔ غضب خود را به دست كسانی خواهم داد كه بر شما ظلم میكنند و شما را وا میدارند در كوچهها دراز بكشيد تا شما را مانند خاک زمين لگدمال كنند.»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.