1Contend, Lord, with those who contend with me; fight against those who fight against me.2Take up shield and armour; arise and come to my aid.3Brandish spear and javelin* against those who pursue me. Say to me, ‘I am your salvation.’4May those who seek my life be disgraced and put to shame; may those who plot my ruin be turned back in dismay.5May they be like chaff before the wind, with the angel of the Lord driving them away;6may their path be dark and slippery, with the angel of the Lord pursuing them.7Since they hid their net for me without cause and without cause dug a pit for me,8may ruin overtake them by surprise – may the net they hid entangle them, may they fall into the pit, to their ruin.9Then my soul will rejoice in the Lord and delight in his salvation.10My whole being will exclaim, ‘Who is like you, Lord? You rescue the poor from those too strong for them, the poor and needy from those who rob them.’11Ruthless witnesses come forward; they question me on things I know nothing about.12They repay me evil for good and leave me like one bereaved.13Yet when they were ill, I put on sackcloth and humbled myself with fasting. When my prayers returned to me unanswered,14I went about mourning as though for my friend or brother. I bowed my head in grief as though weeping for my mother.15But when I stumbled, they gathered in glee; assailants gathered against me without my knowledge. They slandered me without ceasing.16Like the ungodly they maliciously mocked;* they gnashed their teeth at me.17How long, Lord, will you look on? Rescue me from their ravages, my precious life from these lions.18I will give you thanks in the great assembly; among the throngs I will praise you.19Do not let those gloat over me who are my enemies without cause; do not let those who hate me without reason maliciously wink the eye.20They do not speak peaceably, but devise false accusations against those who live quietly in the land.21They sneer at me and say, ‘Aha! Aha! With our own eyes we have seen it.’22Lord, you have seen this; do not be silent. Do not be far from me, Lord.23Awake, and rise to my defence! Contend for me, my God and Lord.24Vindicate me in your righteousness, Lord my God; do not let them gloat over me.25Do not let them think, ‘Aha, just what we wanted!’ or say, ‘We have swallowed him up.’26May all who gloat over my distress be put to shame and confusion; may all who exalt themselves over me be clothed with shame and disgrace.27May those who delight in my vindication shout for joy and gladness; may they always say, ‘The Lord be exalted, who delights in the well-being of his servant.’28My tongue will proclaim your righteousness, your praises all day long.
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
طلب كمک از خداوند
1ای خداوند، با دشمنانم دشمنی كن و با كسانی كه با من میجنگند، بجنگ.2سپر خود را بردار و به كمک من بيا.3نيزهٔ خود را به دست گير و راه را بر آنانی كه مرا تعقيب میكنند، ببند. به من اطمينان بده كه مرا نجات خواهی داد.4آنانی كه قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی كه بدخواه من هستند شكست خورده، خوار و مغبون شوند.5همچون كاه در برابر باد پراكنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند.6وقتی فرشته آنها را تعقيب میكند، راه آنها تاريک و لغزنده شود تا نتوانند فرار كنند.7زيرا بیجهت برای من دام نهادند و چاهی عميق كندند تا در آن گرفتار شوم.8باشد كه غفلتاً بلايی بر آنها نازل شود و در دامی كه نهادهاند و چاهی كه كندهاند، خود گرفتار شوند.9و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد كرد و به سبب نجاتی كه او میدهد خوشحال خواهد شد.10با تمام وجودم میگويم: «كيست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعيف را از دست زورگو نجات میدهی و مظلوم را از چنگ ظالم میرهانی.»11شاهدان بيرحم عليه من برخاستهاند و مرا به چيزهايی متهم میكنند كه روحم از آنها بیخبر است.12نيكی مرا با بدی پاسخ میگويند و جان مرا میرنجانند.13و اما من، وقتی آنها بيمار بودند لباس عزا پوشيدم، از غصه چيزی نخوردم و برايشان دعا كردم.14مانند يک دوست و برادر بر ايشان دل سوزاندم؛ چنان اندوهگين بودم كه گويی مادرم را از دست دادهام!15اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان دورم جمع شدند و مرا استهزا كردند؛ مانند آدمهای هرزه به من ناسزا گفتند.17خداوندا، تا به كی نظارهگر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهايی ده؛ زندگی مرا از دست اين شيران درنده نجات ده.18آنگاه در ميان جماعت بزرگ، تو را ستايش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت.19نگذار كسانی كه بیجهت با من دشمنی میكنند به من بخندند و آنانی كه از من متنفرند، مسخرهام كنند.20سخنان آنان دوستانه نيست؛ آنها بر ضد كسانی كه صلحجو هستند و زندگی آرامی دارند افترا میزنند.21به من میگويند: «ما با چشمان خود ديديم كه چه كردی!»22اما تو، ای خداوند، از همه چيز آگاهی؛ پس اينچنين ساكت منشين؛ ای خداوند، از من دور مباش!23خداوندا، برخيز و به دادم برس و از حق من دفاع كن!24خدايا، خداوندا، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری كن و نگذار دشمنانم به من بخندند.25نگذار در دل خود بگويند: «ما به آرزوی خود رسيديم! او را شكست داديم!»26آنانی كه از ناكامی و بدبختی من شاد شدهاند، همگی خجل و شرمنده شوند؛ كسانی كه خود را از من برتر و بزرگتر میدانند، سرافكنده و رسوا گردند.27اما آنانی كه میخواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پيوسته بگويند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقيتِ خدمتگزار خود میباشد.»28آنگاه من عدالت تو را بيان خواهم كرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.