For the director of music. To the tune of ‘The Doe of the Morning’. A psalm of David.
1My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from saving me, so far from my cries of anguish?2My God, I cry out by day, but you do not answer, by night, but I find no rest.*3Yet you are enthroned as the Holy One; you are the one Israel praises.*4In you our ancestors put their trust; they trusted and you delivered them.5To you they cried out and were saved; in you they trusted and were not put to shame.6But I am a worm and not a man, scorned by everyone, despised by the people.7All who see me mock me; they hurl insults, shaking their heads.8‘He trusts in the Lord,’ they say, ‘let the Lord rescue him. Let him deliver him, since he delights in him.’9Yet you brought me out of the womb; you made me trust in you, even at my mother’s breast.10From birth I was cast on you; from my mother’s womb you have been my God.11Do not be far from me, for trouble is near and there is no-one to help.12Many bulls surround me; strong bulls of Bashan encircle me.13Roaring lions that tear their prey open their mouths wide against me.14I am poured out like water, and all my bones are out of joint. My heart has turned to wax; it has melted within me.15My mouth* is dried up like a potsherd, and my tongue sticks to the roof of my mouth; you lay me in the dust of death.16Dogs surround me, a pack of villains encircles me; they pierce* my hands and my feet.17All my bones are on display; people stare and gloat over me.18They divide my clothes among them and cast lots for my garment.19But you, Lord, do not be far from me. You are my strength; come quickly to help me.20Deliver me from the sword, my precious life from the power of the dogs.21Rescue me from the mouth of the lions; save me from the horns of the wild oxen.22I will declare your name to my people; in the assembly I will praise you.23You who fear the Lord, praise him! All you descendants of Jacob, honour him! Revere him, all you descendants of Israel!24For he has not despised or scorned the suffering of the afflicted one; he has not hidden his face from him but has listened to his cry for help.25From you comes the theme of my praise in the great assembly; before those who fear you* I will fulfil my vows.26The poor will eat and be satisfied; those who seek the Lord will praise him – may your hearts live for ever!27All the ends of the earth will remember and turn to the Lord, and all the families of the nations will bow down before him,28for dominion belongs to the Lord and he rules over the nations.29All the rich of the earth will feast and worship; all who go down to the dust will kneel before him – those who cannot keep themselves alive.30Posterity will serve him; future generations will be told about the Lord.31They will proclaim his righteousness, declaring to a people yet unborn: He has done it!
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
فرياد كمک و سرود ستايش
1ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک كردهای؟ چرا دور ايستادهای و نالهام را نمیشنوی و به نجاتم نمیشتابی؟2شب و روز مینالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمیكنی.3با وجود اين، تو پاک و مقدس هستی. پدران ما تو را ستايش كردند و بر تو توكل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛5نزد تو فرياد برآوردند و رهايی يافتند. ايشان بر تو توكل كردند و نوميد و سرافكنده نشدند.6اما من مانند كرم پست شدهام؛ مرا انسان به حساب نمیآورند. نزد قوم خود خوار و حقير شدهام.7هر كه مرا میبيند، مسخره میكند. آنها سر خود را تكان میدهند و با طعنه میگويند:8«آيا اين همان كسی است كه بر خدا توكل داشت؟ آيا اين همان شخصی است كه میگفت خدا او را دوست دارد؟ اگر خدا او را دوست دارد پس چرا نجاتش نمیدهد؟»9ای خداوند، اين تو بودی كه مرا از رحم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.10از شكم مادرم، تو خدای من بودهای و مرا حفظ كردهای.11اكنون نيز مرا ترک مكن، زيرا خطر در كمين است و غير از تو كسی نيست كه به داد من برسد.12دشمنانم مانند گاوان نر سرزمين«باشان» مرا محاصره كردهاند.13همچون شيران درنده دهان خود را باز كردهاند تا مرا بدرند.14نيرويی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهايم از هم جدا شدهاند. دلم مانند موم آب میشود.15گلويم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به كامم چسبيده. تو مرا به لب گور كشاندهای.16دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفتهاند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نمودهاند. دستها و پاهای مرا سوراخ كردهاند.17از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده میشوند؛ بدكاران به من خيره شدهاند.18رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند.19ای خداوند، از من دور مشو؛ ای قوت من، به ياری من بشتاب!20جانم را از دم شمشير برهان. جان عزيز مرا از دست بدكاران نجات ده.21مرا از دهان اين شيران برهان؛ مرا از شاخهای اين گاوان وحشی نجات ده!22كارهای شگفتانگيز تو را برای برادران خود تعريف خواهم كرد. در ميان جماعت خواهم ايستاد و تو را ستايش خواهم كرد.23ای قوم خدا، او را سپاس گوييد! ای فرزندان يعقوب، وی را گرامی بداريد! ای بنیاسرائيل او را بپرستيد!24او فقيران را فراموش نمیكند و مصيبت آنها را نديده نمیگيرد؛ روی خود را از آنها بر نمیگرداند، بلكه دعای آنها را میشنود و آن را اجابت میكند.25در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور عزيزانت ادا خواهم نمود.26فقيران غذا خواهند خورد و سير خواهند شد. طالبان خداوند او را ستايش خواهند كرد. باشد كه آنان هميشه زندهدل و كامياب باشند!27همهٔ مردم جهان خداوند را به ياد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند كرد.28زيرا فرمانروايی از آن خداوند است و او بر قومها حكومت میكند.29همهٔ متكبران در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند كرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!30نسلهای آينده او را عبادت خواهند كرد، زيرا از پدران خود دربارهٔ كارهای خدا خواهند شنيد.31به فرزندانی كه بعد متولد خواهند شد، گفته خواهد شد كه خداوند قوم خود را نجات داده است.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.