1‘Very truly I tell you Pharisees, anyone who does not enter the sheepfold by the gate, but climbs in by some other way, is a thief and a robber.2The one who enters by the gate is the shepherd of the sheep.3The gatekeeper opens the gate for him, and the sheep listen to his voice. He calls his own sheep by name and leads them out.4When he has brought out all his own, he goes on ahead of them, and his sheep follow him because they know his voice.5But they will never follow a stranger; in fact, they will run away from him because they do not recognise a stranger’s voice.’6Jesus used this figure of speech, but the Pharisees did not understand what he was telling them.7Therefore Jesus said again, ‘Very truly I tell you, I am the gate for the sheep.8All who have come before me are thieves and robbers, but the sheep have not listened to them.9I am the gate; whoever enters through me will be saved.* They will come in and go out, and find pasture.10The thief comes only to steal and kill and destroy; I have come that they may have life, and have it to the full.11‘I am the good shepherd. The good shepherd lays down his life for the sheep.12The hired hand is not the shepherd and does not own the sheep. So when he sees the wolf coming, he abandons the sheep and runs away. Then the wolf attacks the flock and scatters it.13The man runs away because he is a hired hand and cares nothing for the sheep.14‘I am the good shepherd; I know my sheep and my sheep know me –15just as the Father knows me and I know the Father – and I lay down my life for the sheep.16I have other sheep that are not of this sheepfold. I must bring them also. They too will listen to my voice, and there shall be one flock and one shepherd.17The reason my Father loves me is that I lay down my life – only to take it up again.18No-one takes it from me, but I lay it down of my own accord. I have authority to lay it down and authority to take it up again. This command I received from my Father.’19The Jews who heard these words were again divided.20Many of them said, ‘He is demon-possessed and raving mad. Why listen to him?’21But others said, ‘These are not the sayings of a man possessed by a demon. Can a demon open the eyes of the blind?’
Further conflict over Jesus’ claims
22Then came the Festival of Dedication* at Jerusalem. It was winter,23and Jesus was in the temple courts walking in Solomon’s Colonnade.24The Jews who were there gathered round him, saying, ‘How long will you keep us in suspense? If you are the Messiah, tell us plainly.’25Jesus answered, ‘I did tell you, but you do not believe. The works I do in my Father’s name testify about me,26but you do not believe because you are not my sheep.27My sheep listen to my voice; I know them, and they follow me.28I give them eternal life, and they shall never perish; no-one will snatch them out of my hand.29My Father, who has given them to me, is greater than all*; no-one can snatch them out of my Father’s hand.30I and the Father are one.’31Again his Jewish opponents picked up stones to stone him,32but Jesus said to them, ‘I have shown you many good works from the Father. For which of these do you stone me?’33‘We are not stoning you for any good work,’ they replied, ‘but for blasphemy, because you, a mere man, claim to be God.’34Jesus answered them, ‘Is it not written in your Law, “I have said you are ‘gods’ ”?35If he called them “gods”, to whom the word of God came – and Scripture cannot be set aside –36what about the one whom the Father set apart as his very own and sent into the world? Why then do you accuse me of blasphemy because I said, “I am God’s Son”?37Do not believe me unless I do the works of my Father.38But if I do them, even though you do not believe me, believe the works, that you may know and understand that the Father is in me, and I in the Father.’39Again they tried to seize him, but he escaped their grasp.40Then Jesus went back across the Jordan to the place where John had been baptising in the early days. There he stayed,41and many people came to him. They said, ‘Though John never performed a sign, all that John said about this man was true.’42And in that place many believed in Jesus.
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
شبان مهربان
1«هر كه نخواهد از در به آغل گوسفندان داخل شود بلكه از روی ديوار به داخل بپرد، يقيناً دزد است.2زيرا شبان گوسفندان هميشه از در وارد میشود.3دربان نيز برای شبان در را میگشايد، گوسفندان صدای او را میشنوند و نزد او میآيند. شبان نام گوسفندان خود را يک به يک میخواند و آنها را بيرون میبرد.4او پيشاپيش گوسفندان حركت میكند و گوسفندان به دنبال او میروند، چون صدای او را میشناسند.5گوسفندان دنبال غريبه نمیروند، بلكه از او فرار میكنند، چون با صدای غريبهها آشنا نيستند.»6كسانی كه اين مَثَل را شنيدند، منظور عيسی را درک نكردند.7پس برای ايشان توضيح داد و فرمود: «مطمئن باشيد كه من آن دری هستم كه گوسفندان از آن وارد میشوند.8ديگران كه پيش از من آمدند، همه دزد و راهزن بودند. به همين جهت، گوسفندان واقعی به سخنان ايشان گوش ندادند.9بلی، من در هستم. كسانی كه از اين در وارد میشوند، نجات پيدا میكنند و در داخل و بيرون میگردند و چراگاه سبز و خرم میيابند.10كار دزد اينست كه بدزدد، بكشد و نابود كند؛ اما من آمدهام تا به شما حيات واقعی را به فراوانی عطا نمايم.11«من شبان خوب و دلسوزم. شبان خوب از جان خود میگذرد تا گوسفندان را از چنگال گرگها نجات دهد.12ولی كسی كه مزدور است و شبان نيست، وقتی میبيند گرگ میآيد، گوسفندان را گذاشته، فرار میكند، چون گوسفندان از آن او نيستند و او شبانشان نيست. آنگاه گرگ به گله میزند و گوسفندان را پراكنده میكند.13مزدور میگريزد، چون برای مزد كار میكند و به فكر گوسفندان نيست.14«من شبان خوب و مهربانم و گوسفندانم را میشناسم و آنها نيز مرا میشناسند.15درست همانطور كه پدرم مرا میشناسد و من او را میشناسم. من جان خود را در راه گوسفندان فدا میكنم.16من در آغلهای ديگر نيز گوسفندانی دارم؛ آنها را نيز بايد بياورم. آنگاه به صدای من توجه كرده، همه با هم يک گله خواهند شد و يک شبان خواهند داشت.17«پدرم مرا دوست دارد، چون من جانم را میدهم و باز پس میگيرم.18كسی نمیتواند به زور مرا بكشد، من داوطلبانه جانم را فدا میكنم. چون اختيار و قدرت اين را دارم كه هرگاه بخواهم، جانم را بدهم و باز پس بگيرم. پدرم اين اختيار را به من داده است.»19سران قوم وقتی اين سخنان را شنيدند، باز دربارهٔ او اختلاف نظر پيدا كردند.20بعضی گفتند: «اين مرد ديوانه است و عقل خود را از دست داده است. چرا به حرفهای او گوش میدهيد؟»21ديگران گفتند: «به نظر ديوانه نمیآيد. مگر ديوانه میتواند چشمان كور را باز كند؟»
يهوديان عيسی را به عنوان مسيح قبول نمیكنند
22زمستان بود و عيسی به هنگام جشن سالگرد بنای خانهٔ خدا در اورشليم بود و در«تالار سليمان» در خانهٔ خدا، قدم میزد.24سران قوم يهود دور او را گرفتند و پرسيدند: «تا به كی میخواهی ما را در شک و ترديد نگاه داری؟ اگر تو همان مسيح هستی، روشن و واضح به ما بگو.»25عيسی جواب داد: «من قبلاً به شما گفتم ولی باور نكرديد. معجزههايی كه به قدرت پدرم میكنم، ثابت میكند كه من مسيح هستم.26اما شما به من ايمان نمیآوريد، زيرا جزو گوسفندان من نيستيد.27گوسفندان من صدای مرا میشناسند، من نيز ايشان را میشناسم و آنها به دنبال من میآيند.28من به ايشان زندگی جاويد میبخشم تا هرگز هلاک نشوند. هيچكس نيز نمیتواند ايشان را از دست من بگيرد.29چون پدرم ايشان را به من داده است و او از همه قويتر است؛ هيچ انسانی نمیتواند ايشان را از پدرم بگيرد.30من و پدرم خدا يک هستيم.»31باز سران قوم سنگها برداشتند تا او را بكشند.32عيسی فرمود: «به امر خدا برای كمک به مردم، معجزههای بسيار كردهام. برای كدام يک از آن معجزهها میخواهيد مرا بكشيد؟»33جواب دادند: «ما به خاطر كفری كه میگويی میخواهيم تو را بكشيم، نه برای كارهای خوبت. چون تو يک انسانی ولی ادعای خدايی میكنی.»34عيسی جواب داد: «مگر در تورات شما نوشته نشده ”شما خدايان هستيد“؟ حال، اگر كتاب آسمانی كه غيرممكن است مطالب نادرستی در آن باشد، به كسانی كه پيغام خدا به ايشان رسيده است، میگويد كه خدايان هستند، آيا كفر است كسی كه خدا او را تقديس كرد و به جهان فرستاد، بگويد من فرزند خدا هستم؟37اگر معجزه نمیكنم، به من ايمان نياوريد.38ولی اگر میكنم و باز نمیتوانيد به خود من ايمان بياوريد، لااقل به معجزاتم ايمان آوريد تا بدانيد كه ”پدر“ در وجود من است و من در وجود او هستم.»39بار ديگر خواستند او را بگيرند ولی عيسی رفت و از آنان دور شد.40سپس به آن طرف رود اردن رفت، يعنی نزديک به جايی كه يحيی در آغاز مردم را غسل میداد.41در آنجا بسياری از مردم نزد او آمدند؛ ايشان به يكديگر میگفتند: «يحيی معجزهای نكرد ولی هر چه درباره اين شخص گفت درست درآمد.»42و بسياری به اين نتيجه رسيدند كه او همان مسيح است.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.