Jeremia 50 | New International Version

A message about Babylon

1 This is the word the Lord spoke through Jeremiah the prophet concerning Babylon and the land of the Babylonians*: 2 ‘Announce and proclaim among the nations, lift up a banner and proclaim it; keep nothing back, but say, “Babylon will be captured; Bel will be put to shame, Marduk filled with terror. Her images will be put to shame and her idols filled with terror.” 3 A nation from the north will attack her and lay waste her land. No-one will live in it; both people and animals will flee away. 4 ‘In those days, at that time,’ declares the Lord, ‘the people of Israel and the people of Judah together will go in tears to seek the Lord their God. 5 They will ask the way to Zion and turn their faces towards it. They will come and bind themselves to the Lord in an everlasting covenant that will not be forgotten. 6 ‘My people have been lost sheep; their shepherds have led them astray and caused them to roam on the mountains. They wandered over mountain and hill and forgot their own resting-place. 7 Whoever found them devoured them; their enemies said, “We are not guilty, for they sinned against the Lord, their verdant pasture, the Lord, the hope of their ancestors.” 8 ‘Flee out of Babylon; leave the land of the Babylonians, and be like the goats that lead the flock. 9 For I will stir up and bring against Babylon an alliance of great nations from the land of the north. They will take up their positions against her, and from the north she will be captured. Their arrows will be like skilled warriors who do not return empty-handed. 10 So Babylonia* will be plundered; all who plunder her will have their fill,’ declares the Lord. 11 ‘Because you rejoice and are glad, you who pillage my inheritance, because you frolic like a heifer threshing corn and neigh like stallions, 12 your mother will be greatly ashamed; she who gave you birth will be disgraced. She will be the least of the nations – a wilderness, a dry land, a desert. 13 Because of the Lord’s anger she will not be inhabited but will be completely desolate. All who pass Babylon will be appalled; they will scoff because of all her wounds. 14 ‘Take up your positions round Babylon, all you who draw the bow. Shoot at her! Spare no arrows, for she has sinned against the Lord. 15 Shout against her on every side! She surrenders, her towers fall, her walls are torn down. Since this is the vengeance of the Lord, take vengeance on her; do to her as she has done to others. 16 Cut off from Babylon the sower, and the reaper with his sickle at harvest. Because of the sword of the oppressor let everyone return to their own people, let everyone flee to their own land. 17 ‘Israel is a scattered flock that lions have chased away. The first to devour them was the king of Assyria; the last to crush their bones was Nebuchadnezzar king of Babylon.’ 18 Therefore this is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: ‘I will punish the king of Babylon and his land as I punished the king of Assyria. 19 But I will bring Israel back to their own pasture, and they will graze on Carmel and Bashan; their appetite will be satisfied on the hills of Ephraim and Gilead. 20 In those days, at that time,’ declares the Lord, ‘search will be made for Israel’s guilt, but there will be none, and for the sins of Judah, but none will be found, for I will forgive the remnant I spare. 21 ‘Attack the land of Merathaim and those who live in Pekod. Pursue, kill and completely destroy* them,’ declares the Lord. ‘Do everything I have commanded you. 22 The noise of battle is in the land, the noise of great destruction! 23 How broken and shattered is the hammer of the whole earth! How desolate is Babylon among the nations! 24 I set a trap for you, Babylon, and you were caught before you knew it; you were found and captured because you opposed the Lord. 25 The Lord has opened his arsenal and brought out the weapons of his wrath, for the Sovereign Lord Almighty has work to do in the land of the Babylonians. 26 Come against her from afar. Break open her granaries; pile her up like heaps of grain. Completely destroy her and leave her no remnant. 27 Kill all her young bulls; let them go down to the slaughter! Woe to them! For their day has come, the time for them to be punished. 28 Listen to the fugitives and refugees from Babylon declaring in Zion how the Lord our God has taken vengeance, vengeance for his temple. 29 ‘Summon archers against Babylon, all those who draw the bow. Encamp all round her; let no-one escape. Repay her for her deeds; do to her as she has done. For she defied the Lord, the Holy One of Israel. 30 Therefore, her young men will fall in the streets; all her soldiers will be silenced in that day,’ declares the Lord. 31 ‘See, I am against you, you arrogant one,’ declares the Lord, the Lord Almighty, ‘for your day has come, the time for you to be punished. 32 The arrogant one will stumble and fall and no-one will help her up; I will kindle a fire in her towns that will consume all who are around her.’ 33 This is what the Lord Almighty says: ‘The people of Israel are oppressed, and the people of Judah as well. All their captors hold them fast, refusing to let them go. 34 Yet their Redeemer is strong; the Lord Almighty is his name. He will vigorously defend their cause so that he may bring rest to their land, but unrest to those who live in Babylon. 35 ‘A sword against the Babylonians!’ declares the Lord – ‘against those who live in Babylon and against her officials and wise men! 36 A sword against her false prophets! They will become fools. A sword against her warriors! They will be filled with terror. 37 A sword against her horses and chariots and all the foreigners in her ranks! They will become weaklings. A sword against her treasures! They will be plundered. 38 A drought on* her waters! They will dry up. For it is a land of idols, idols that will go mad with terror. 39 ‘So desert creatures and hyenas will live there, and there the owl will dwell. It will never again be inhabited or lived in from generation to generation. 40 As I overthrew Sodom and Gomorrah along with their neighbouring towns,’ declares the Lord, ‘so no-one will live there; no people will dwell in it. 41 ‘Look! An army is coming from the north; a great nation and many kings are being stirred up from the ends of the earth. 42 They are armed with bows and spears; they are cruel and without mercy. They sound like the roaring sea as they ride on their horses; they come like men in battle formation to attack you, Daughter Babylon. 43 The king of Babylon has heard reports about them, and his hands hang limp. Anguish has gripped him, pain like that of a woman in labour. 44 Like a lion coming up from Jordan’s thickets to a rich pasture-land, I will chase Babylon from its land in an instant. Who is the chosen one I will appoint for this? Who is like me and who can challenge me? And what shepherd can stand against me?’ 45 Therefore, hear what the Lord has planned against Babylon, what he has purposed against the land of the Babylonians: the young of the flock will be dragged away; their pasture will be appalled at their fate. 46 At the sound of Babylon’s capture the earth will tremble; its cry will resound among the nations.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

كلام خداوند درباره بابل

1 اينست سخنانی كه خداوند عليه بابل و مردم آن به من فرمود: 2 «به همه قومها اعلام كنيد و بگوييد كه بابل ويران خواهد شد! بت مردوک و ساير بتهای بابل سرافكنده و رسوا خواهند شد! 3 زيرا قومی از سوی شمال بر بابل هجوم خواهد آورد و آن را ويران خواهد كرد، و ديگر كسی در آن ساكن نخواهد شد بلكه همه، چه انسان و چه حيوان، از آنجا خواهند گريخت. 4 «در آن زمان، مردم اسرائيل و يهودا، هر دو گريهكنان خواهند آمد و خداوند، خدای خود را خواهند طلبيد. 5 آنها راه اورشليم را جويا خواهند شد تا به آنجا بازگردند. ايشان با تمام قلب به سوی من باز خواهند گشت و با من عهدی ابدی خواهند بست و آن را هرگز نخواهند شكست. 6 «قوم من مانند گوسفندان گمشده میباشند؛ چوپانانشان ايشان را گمراه كرده و در ميان کوهها آواره نمودهاند. گوسفندان نيز راه خود را گم كردهاند و نمیدانند چگونه به آغل بازگردند. 7 دشمنانی كه به ايشان برمیخورند، ايشان را میدرند و میگويند: ”ما اجازه داريم كه با ايشان اين گونه رفتار كنيم، چون بر ضد خداوند، خدای عادل كه اميد اجدادشان بود، گناه كردهاند.“ 8 «ولی حال ای قوم من، از بابل فرار كنيد! از آنجا بيرون بياييد تا بقيه هم به دنبالتان بيايند. 9 زيرا من لشكر بزرگی از قومهای نيرومند شمال را برخواهم انگيخت تا بر بابل هجوم آورند و نابودش كنند؛ تيرهای آنها همگی به هدف خواهند خورد و خطا نخواهند رفت! 10 بابل را غارت خواهند كرد و غنيمت فراوان نصيب غارتكنندگان خواهد شد. 11 «ای مردم بابل، ای غارتكنندگان قوم من، شما شاديد و همچون گاوهای پروار در چراگاههای سبز و خرم میچريد و مانند اسبهای نر شيهه میزنيد و سرمستيد! 12 ولی بدانيد كه شهر پرآوازهٔ شما نيز تحقير و رسوا خواهد شد. بابل سرزمينی خواهد شد بیاهميت، با بيابانهای خشک و سوزان. 13 در اثر خشم و غضب من، بابل متروک و به کلی ويران خواهد شد و هر كه از آنجا عبور كند، مبهوت و متحير خواهد گرديد. 14 «ای قومهای اطراف، برای جنگ با بابل آماده شويد! ای تيراندازان، همه تيرهايتان را به سوی او رها كنيد، چون به من گناه ورزيده است. 15 از هر سو بر او فرياد جنگ برآوريد. بنگريد! تسليم میشود! ديوارهای بابل فرو میريزد! اين انتقام من است! همان بلايی را كه بر سر ديگران آورد، بر سر او بياوريد. 16 نگذاريد برزگرها در آنجا تخم بكارند و دروكنندگان درو نمايند؛ همهٔ غريبانی كه در آنجا هستند به سرزمين خود فرار كنند، چون شمشير دشمن امان نخواهد داد. 17 «قوم اسرائيل مانند گوسفندانی هستند كه مورد حملهٔ شيران قرار گرفتهاند. اول پادشاه آشور آنها را دريد، سپس نبوكدنصر، پادشاه بابل، استخوانهای ايشان را خرد كرد. 18 از اين رو من، خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، پادشاه بابل و سرزمين او را مجازات خواهم كرد، همانطور كه پادشاه آشور را مجازات نمودم؛ 19 و قوم اسرائيل را به سرزمين خودشان باز خواهم گرداند تا مانند گوسفندان در چراگاههای كرمل و باشان چرا كنند و بار ديگر در کوههای افرايم و جلعاد شادی نمايند. 20 در آن زمان در اسرائيل و يهودا گناهی پيدا نخواهد شد، چون گناه بازماندگانشان را خواهم آمرزيد. 21 «ای مردان جنگی، بر ضد سرزمين مراتايم و اهالی فقود برخيزيد*! همچنانكه دستور دادهام، همه را بكشيد و از بين ببريد. 22 بگذاريد فرياد جنگ و نالهٔ نابودی از آن سرزمين برخيزد! 23 بابل، مانند چكشی تمام جهان را خرد كرد، ولی حال، آن چكش، خود شكسته و خرد شده است. بابل در ميان قومها مطرود و منزوی گرديده است! 24 ای بابل، بدون آنكه بدانی، در دامی كه برايت گذاشته بودم گرفتار شدهای، چون با من دشمنی نمودی! 25 «من اسلحهخانهٔ خود را گشوده و اسلحهٔ خشم و غضب خود را بيرون آوردهام! من با مردم بابل كار دارم! 26 از سرزمینهای دور دست به جنگ بابل بياييد! انبارهای غلهاش را خالی كنيد؛ ديوارهايش را فرو ريزيد، خانههايش را ويران سازيد؛ همه جا را با خاک يكسان كنيد؛ چيزی باقی نگذاريد! 27 سربازانش را بكشيد، همه را از دم تيغ بگذرانيد. وای برحال بابلیها! زمان نابودیشان فرا رسيده است! 28 «ولی قوم من جان به در خواهند برد. ايشان به سرزمين خود باز خواهند گشت تا خبر دهند كه من چگونه از كسانی كه خانهام را خراب كردهاند، انتقام گرفتهام. 29 «كمانداران و تيراندازان را جمع كنيد تا به بابل بيايند و شهر را محاصره كنند، طوری كه هيچكس نتواند بگريزد. همان بلايی را كه بابل بر سر ديگران آورد، بر سرش بياوريد، چون از روی تكبر، به من، خداوند مقدس اسرائيل بیاحترامی كرده است. 30 بنابراين جوانان او در كوچهها افتاده، خواهند مرد و همهٔ مردان جنگیاش كشته خواهند شد. 31 ای سرزمين مغرور، من بر ضد تو هستم، چون روز مكافاتت رسيده است. 32 ای سرزمين متكبر، تو لغزيده، فرو خواهی افتاد و هيچكس تو را بر پا نخواهد كرد. من در شهرهای بابل آتشی خواهم افروخت كه همه چيز را در اطراف خود بسوزاند.» 33 خداوند قادر متعال میفرمايد: «بر مردم اسرائيل و يهودا ظلم شده است. آنانی كه ايشان را اسير كردهاند، سخت مراقبشان هستند و نمیگذارند رهايی يابند. 34 ولی من كه نجات دهندهٔ ايشان میباشم، نيرومندم و نامم خداوند قادر متعال میباشد و از ايشان حمايت نموده، آرامش و آزادی را به ايشان باز خواهم گرداند. «اما اهالی بابل، هرگز روی آرامش را نخواهند ديد! 35 شمشير هلاكت بر ساكنان بابل و بر بزرگان و حكيمانش فرو خواهد آمد. 36 تمام حكيمان دروغينش، احمق خواهند شد! در دل مردان شجاع جنگیاش ترس و هراس خواهد افتاد! 37 اسبها و عرابههايش در جنگ از بين خواهند رفت و سربازان مزدورش مانند زنان، از ترس ضعف خواهند كرد. خزانههايش نيز همه غارت خواهند شد؛ 38 حتی ذخاير آبش نيز از بين خواهند رفت. چون تمام سرزمين از بتها پر است و مردم ديوانهوار به آنها عشق میورزند. 39 «از اين رو بابل، لانهٔ شترمرغها و شغالها و مسكن حيوانات وحشی خواهد شد. ديگر هرگز انسانی در آن زندگی نخواهد كرد و برای هميشه ويران خواهد ماند. 40 همانگونه كه شهرهای سدوم و عموره و آبادیهای اطراف آنها را از بين بردم، بابل را نيز ويران خواهم ساخت و ديگر كسی در آنجا زندگی نخواهد كرد. 41 «بنگريد! سپاهی بزرگ از طرف شمال میآيد! پادشاهان بسيار از سرزمینهای مختلف برای جنگ مهيا میشوند. 42 آنها سلاحهای خود را برداشتهاند و برای كشتار آمادهاند. ايشان سنگدلند و به كسی رحم نمیكنند! فرياد آنان مانند خروش درياست. ای بابل، ايشان سوار بر اسب، به تاخت به جنگ تو میآيند. 43 «وقتی خبر به پادشاه بابل برسد، دستهايش سست شده، زانوهايش خواهد لرزيد و همچون زنی كه درد زايمان داشته باشد، به خود خواهد پيچيد. 44 «همانگونه كه شيری از جنگلهای اردن بيرون میآيد و ناگهان به گوسفندان در حال چريدن هجوم میآورد، من نيز ناگهان بر بابلیها هجوم آورده، ايشان را از سرزمينشان بيرون خواهم راند. آنگاه شخص مورد نظر خود را تعيين خواهم نمود تا بر ايشان حكومت كند. زيرا كيست كه مثل من باشد و كيست كه بتواند از من بازخواست كند؟ كدام رهبر است كه با من مخالفت نمايد؟ 45 بنابراين، ارادهٔ من دربارهٔ بابل و مردم آن اينست كه دشمن، آنها و حتی كودكانشان را به زور ببرد، و همه چيزشان را نابود كند. 46 از صدای شكست بابل، زمين خواهد لرزيد و قومها فرياد مردم آن را خواهند شنيد.»

Jeremia 50 | New International Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

A message about Babylon

كلام خداوند درباره بابل