Jeremia 42 | New International Version

1 Then all the army officers, including Johanan son of Kareah and Jezaniah* son of Hoshaiah, and all the people from the least to the greatest approached 2 Jeremiah the prophet and said to him, ‘Please hear our petition and pray to the Lord your God for this entire remnant. For as you now see, though we were once many, now only a few are left. 3 Pray that the Lord your God will tell us where we should go and what we should do.’ 4 ‘I have heard you,’ replied Jeremiah the prophet. ‘I will certainly pray to the Lord your God as you have requested; I will tell you everything the Lord says and will keep nothing back from you.’ 5 Then they said to Jeremiah, ‘May the Lord be a true and faithful witness against us if we do not act in accordance with everything the Lord your God sends you to tell us. 6 Whether it is favourable or unfavourable, we will obey the Lord our God, to whom we are sending you, so that it will go well with us, for we will obey the Lord our God.’ 7 Ten days later the word of the Lord came to Jeremiah. 8 So he called together Johanan son of Kareah and all the army officers who were with him and all the people from the least to the greatest. 9 He said to them, ‘This is what the Lord, the God of Israel, to whom you sent me to present your petition, says: 10 “If you stay in this land, I will build you up and not tear you down; I will plant you and not uproot you, for I have relented concerning the disaster I have inflicted on you. 11 Do not be afraid of the king of Babylon, whom you now fear. Do not be afraid of him, declares the Lord, for I am with you and will save you and deliver you from his hands. 12 I will show you compassion so that he will have compassion on you and restore you to your land.” 13 ‘However, if you say, “We will not stay in this land,” and so disobey the Lord your God, 14 and if you say, “No, we will go and live in Egypt, where we will not see war or hear the trumpet or be hungry for bread,” 15 then hear the word of the Lord, you remnant of Judah. This is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: “If you are determined to go to Egypt and you do go to settle there, 16 then the sword you fear will overtake you there, and the famine you dread will follow you into Egypt, and there you will die. 17 Indeed, all who are determined to go to Egypt to settle there will die by the sword, famine and plague; not one of them will survive or escape the disaster I will bring on them.” 18 This is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: “As my anger and wrath have been poured out on those who lived in Jerusalem, so will my wrath be poured out on you when you go to Egypt. You will be a curse* and an object of horror, a curse* and an object of reproach; you will never see this place again.” 19 ‘Remnant of Judah, the Lord has told you, “Do not go to Egypt.” Be sure of this: I warn you today 20 that you made a fatal mistake when you sent me to the Lord your God and said, “Pray to the Lord our God for us; tell us everything he says and we will do it.” 21 I have told you today, but you still have not obeyed the Lord your God in all he sent me to tell you. 22 So now, be sure of this: you will die by the sword, famine and plague in the place where you want to go to settle.’

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

درخواست دعای مردم از ارميا

1 آنگاه يوحانان و عزريا* (پسر هوشعيا) و ساير سرداران لشكر و تمام مردم، از كوچک تا بزرگ، نزد من آمدند 2 و گفتند: «التماس میكنيم برای ما دعا كن، چون همانگونه كه میبينی، از آن قوم بزرگ فقط عدهٔ كمی باقی ماندهايم. 3 از خداوند، خدای خودت درخواست نما تا به ما نشان دهد چه كنيم و به كجا برويم.» 4 جواب دادم: «بسيار خوب، من طبق درخواست شما، به حضور خداوند، خدای شما دعا خواهم كرد و هر چه بفرمايد، به شما خواهم گفت و چيزی را پنهان نخواهم نمود!» 5 آنها گفتند: «لعنت خداوند بر ما اگر هر چه او بگويد، اطاعت نكنيم، 6 چه طبق دلخواه ما باشد، چه نباشد! ما خداوند، خدای خود را كه تو را به حضور او میفرستيم، اطاعت خواهيم نمود، زيرا اگر مطيع دستورات او باشيم، همه چيز برای ما به خير و خوبی تمام خواهد شد.»

پاسخ خدا به دعای ارميا

7 ده روز بعد، خداوند به دعای من جواب داد. 8 من نيز يوحانان و ساير سرداران لشكر و تمام قوم را از بزرگ تا كوچک فرا خواندم 9 و به ايشان گفتم: «درخواست شما را به درگاه خداوند، خدای اسرائيل بردم و او در پاسخ، چنين فرمود: 10 ”در اين سرزمين بمانيد. اگر بمانيد، شما را استوار و برقرار خواهم ساخت و ديگر شما را منهدم و پراكنده نخواهم كرد، چون از بلايی كه بر سرتان آوردم، بسيار غمگين شدهام. 11 ديگر از پادشاه بابل نترسيد، چون من با شما هستم تا شما را نجات دهم و از دست او برهانم. 12 من از روی رحمت خود، كاری خواهم كرد كه او بر شما نظر لطف داشته باشد و اجازه دهد كه در سرزمين خود باقی بمانيد.“ 13 «ولی اگر خداوند را اطاعت نكنيد و نخواهيد در اين سرزمين بمانيد، و برای رفتن به مصر پافشاری نماييد، به اين اميد كه بتوانيد در آنجا از جنگ، گرسنگی و ترس و هراس در امان باشيد، 15 در اين صورت، ای بازماندگان يهودا، خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل به شما چنين میفرمايد: ”اگر اصرار داريد كه به مصر برويد، 16 جنگ و قحطیای كه از آن میترسيد، در آنجا دامنگيرتان خواهد شد و در همانجا از بين خواهيد رفت. 17 اين سرنوشت كسانی است كه اصرار دارند به مصر بروند و در آنجا بمانند؛ بلی، شما همگی در اثر جنگ، گرسنگی و بيماری خواهيد مرد و هيچيک از شما از بلايی كه در آنجا بر سرتان خواهم آورد، جان به در نخواهد برد. 18 همانگونه كه آتش خشم و غضب من بر سر اهالی اورشليم ريخت، به محض اينكه وارد مصر شويد، بر سر شما نيز خواهد ريخت. شما مورد نفرت و انزجار قرار خواهيد گرفت و به شما نفرين و ناسزا خواهند گفت و ديگر هرگز وطنتان را نخواهيد ديد.“» 19 در پايان گفتم: «خداوند به شما گفته است كه به مصر نرويد و من هم هشدار لازم را به شما دادم. 20 پس بدانيد كه اگر به مصر برويد اشتباه بزرگی مرتكب میشويد. شما از من خواستيد تا برايتان دعا كنم و گفتيد كه هر چه خداوند بگويد اطاعت خواهيد كرد. 21 امروز آنچه خداوند فرمود، كلمه به كلمه به شما گفتهام، ولی شما اطاعت نمیكنيد. 22 حال كه اصرار داريد به مصر برويد، يقين بدانيد كه در آنجا در اثر جنگ و قحطی و بيماری خواهيد مرد.»

Jeremia 42 | New International Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

درخواست دعای مردم از ارميا

پاسخ خدا به دعای ارميا