2.Mose 12 | New International Version

The Passover and the Festival of Unleavened Bread

1 The Lord said to Moses and Aaron in Egypt, 2 ‘This month is to be for you the first month, the first month of your year. 3 Tell the whole community of Israel that on the tenth day of this month each man is to take a lamb* for his family, one for each household. 4 If any household is too small for a whole lamb, they must share one with their nearest neighbour, having taken into account the number of people there are. You are to determine the amount of lamb needed in accordance with what each person will eat. 5 The animals you choose must be year-old males without defect, and you may take them from the sheep or the goats. 6 Take care of them until the fourteenth day of the month, when all the members of the community of Israel must slaughter them at twilight. 7 Then they are to take some of the blood and put it on the sides and tops of the door-frames of the houses where they eat the lambs. 8 That same night they are to eat the meat roasted over the fire, along with bitter herbs, and bread made without yeast. 9 Do not eat the meat raw or boiled in water, but roast it over a fire – with the head, legs and internal organs. 10 Do not leave any of it till morning; if some is left till morning, you must burn it. 11 This is how you are to eat it: with your cloak tucked into your belt, your sandals on your feet and your staff in your hand. Eat it in haste; it is the Lord’s Passover. 12 ‘On that same night I will pass through Egypt and strike down every firstborn of both people and animals, and I will bring judgment on all the gods of Egypt. I am the Lord. 13 The blood will be a sign for you on the houses where you are, and when I see the blood, I will pass over you. No destructive plague will touch you when I strike Egypt. 14 ‘This is a day you are to commemorate; for the generations to come you shall celebrate it as a festival to the Lord – a lasting ordinance. 15 For seven days you are to eat bread made without yeast. On the first day remove the yeast from your houses, for whoever eats anything with yeast in it from the first day until the seventh must be cut off from Israel. 16 On the first day hold a sacred assembly, and another one on the seventh day. Do no work at all on these days, except to prepare food for everyone to eat; that is all you may do. 17 ‘Celebrate the Festival of Unleavened Bread, because it was on this very day that I brought your divisions out of Egypt. Celebrate this day as a lasting ordinance for the generations to come. 18 In the first month you are to eat bread made without yeast, from the evening of the fourteenth day until the evening of the twenty-first day. 19 For seven days no yeast is to be found in your houses. And anyone, whether foreigner or native-born, who eats anything with yeast in it must be cut off from the community of Israel. 20 Eat nothing made with yeast. Wherever you live, you must eat unleavened bread.’ 21 Then Moses summoned all the elders of Israel and said to them, ‘Go at once and select the animals for your families and slaughter the Passover lamb. 22 Take a bunch of hyssop, dip it into the blood in the basin and put some of the blood on the top and on both sides of the door-frame. None of you shall go out of the door of your house until morning. 23 When the Lord goes through the land to strike down the Egyptians, he will see the blood on the top and sides of the door-frame and will pass over that doorway, and he will not permit the destroyer to enter your houses and strike you down. 24 ‘Obey these instructions as a lasting ordinance for you and your descendants. 25 When you enter the land that the Lord will give you as he promised, observe this ceremony. 26 And when your children ask you, “What does this ceremony mean to you?” 27 then tell them, “It is the Passover sacrifice to the Lord, who passed over the houses of the Israelites in Egypt and spared our homes when he struck down the Egyptians.” ’ Then the people bowed down and worshipped. 28 The Israelites did just what the Lord commanded Moses and Aaron. 29 At midnight the Lord struck down all the firstborn in Egypt, from the firstborn of Pharaoh, who sat on the throne, to the firstborn of the prisoner, who was in the dungeon, and the firstborn of all the livestock as well. 30 Pharaoh and all his officials and all the Egyptians got up during the night, and there was loud wailing in Egypt, for there was not a house without someone dead.

The exodus

31 During the night Pharaoh summoned Moses and Aaron and said, ‘Up! Leave my people, you and the Israelites! Go, worship the Lord as you have requested. 32 Take your flocks and herds, as you have said, and go. And also bless me.’ 33 The Egyptians urged the people to hurry and leave the country. ‘For otherwise,’ they said, ‘we will all die!’ 34 So the people took their dough before the yeast was added, and carried it on their shoulders in kneading troughs wrapped in clothing. 35 The Israelites did as Moses instructed and asked the Egyptians for articles of silver and gold and for clothing. 36 The Lord had made the Egyptians favourably disposed towards the people, and they gave them what they asked for; so they plundered the Egyptians. 37 The Israelites journeyed from Rameses to Sukkoth. There were about six hundred thousand men on foot, besides women and children. 38 Many other people went up with them, and also large droves of livestock, both flocks and herds. 39 With the dough the Israelites had brought from Egypt, they baked loaves of unleavened bread. The dough was without yeast because they had been driven out of Egypt and did not have time to prepare food for themselves. 40 Now the length of time the Israelite people lived in Egypt* was 430 years. 41 At the end of the 430 years, to the very day, all the Lord’s divisions left Egypt. 42 Because the Lord kept vigil that night to bring them out of Egypt, on this night all the Israelites are to keep vigil to honour the Lord for the generations to come.

Passover restrictions

43 The Lord said to Moses and Aaron, ‘These are the regulations for the Passover meal: ‘No foreigner may eat it. 44 Any slave you have bought may eat it after you have circumcised him, 45 but a temporary resident or a hired worker may not eat it. 46 ‘It must be eaten inside the house; take none of the meat outside the house. Do not break any of the bones. 47 The whole community of Israel must celebrate it. 48 ‘A foreigner residing among you who wants to celebrate the Lord’s Passover must have all the males in his household circumcised; then he may take part like one born in the land. No uncircumcised male may eat it. 49 The same law applies both to the native-born and to the foreigner residing among you.’ 50 All the Israelites did just what the Lord had commanded Moses and Aaron. 51 And on that very day the Lord brought the Israelites out of Egypt by their divisions.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

عيد پِسَح

1 خداوند در مصر به موسی و هارون فرمود: «از اين پس بايد اين ماه برای شما اولين و مهمترين ماه سال باشد. 3 پس به تمام قوم اسرائيل بگوييد كه هر سال در روز دهم همين ماه، هر خانوادهای از ايشان يک بره تهيه كند. 4 اگر تعداد افراد خانوادهای كم باشد میتواند با خانوادهٔ كوچكی در همسايگی خود شريک شود، يعنی هر خانواده به تعداد افرادش به همان مقداری كه خوراكش میباشد، سهم قيمت بره را بپردازد. 5 اين حيوان، خواه گوسفند و خواه بز، بايد نر و يک ساله و بیعيب باشد. 6 «عصر روز چهاردهم ماه، همهٔ قوم اسرائيل اين برهها را قربانی كنند 7 و خون آنها را روی تيرهای عمودی دو طرف در و سر در خانههايشان كه در آن گوشت بره را میخورند، بپاشند. 8 در همان شب، گوشت را بريان كنند و با نان فطير (نان بدون خميرمايه) و سبزيهای تلخ بخورند. 9 گوشت را نبايد خام يا آبپز بخورند، بلكه همه را بريان كنند حتی كله و پاچه و دل و جگر آن را. 10 تمام گوشت بايد تا صبح خورده شود، و اگر چيزی از آن باقی ماند آن را بسوزانند. 11 «قبل از خوردن بره، كفش به پا كنيد، چوبدستی به دست گيريد و خود را برای سفر آماده كنيد، و بره را با عجله بخوريد. اين آيين، پِسَح* خداوند خوانده خواهد شد. 12 چون من كه خداوند هستم، امشب از سرزمين مصر گذر خواهم كرد و تمام پسران ارشد مصريان و همهٔ نخستزادههای حيوانات ايشان را هلاک خواهم نمود و خدايان آنها را مجازات خواهم كرد. 13 خونی كه شما روی تيرهای در خانههای خود میپاشيد، نشانهای بر خانههايتان خواهد بود. من وقتی خون را ببينم از شما میگذرم و فقط مصريان را هلاک میكنم. 14 «هر سال به يادبود اين واقعه برای خداوند جشن بگيريد. اين آيينی ابدی برای تمام نسلهای آينده خواهد بود. 15 در اين جشن كه هفت روز طول میكشد بايد فقط نان فطير بخوريد. در روز اول، خميرمايه را از خانهٔ خود بيرون ببريد، زيرا اگر كسی در مدت اين هفت روز نان خميرمايهدار بخورد از ميان قوم اسرائيل طرد خواهد شد. 16 در روز اول و هفتم اين جشن، بايد تمام قوم به طور دسته جمعی خدا را عبادت كنند. در اين دو روز بهجز تهيهٔ خوراک كار ديگری نكنيد. 17 «اين عيد كه همراه نان فطير جشن گرفته میشود، به شما يادآوری خواهد كرد كه من در چنين روزی شما را از مصر بيرون آوردم. پس برگزاری اين جشن بر شما و نسلهای آيندهٔ شما تا به ابد واجب خواهد بود. 18 از غروب روز چهاردهم تا غروب روز بيست و يكم اين ماه بايد نان بدون خميرمايه بخوريد. 19 در اين هفت روز نبايد اثری از خميرمايه در خانههای شما باشد. در اين مدت اگر كسی نان خميرمايهدار بخورد، بايد از ميان قوم اسرائيل طرد شود. رعايت اين قوانين حتی برای غريبههايی كه در ميان شما ساكن هستند نيز واجب خواهد بود. 20 باز تأكيد میكنم كه در اين هفت روز نان خميرمايهدار نخوريد. فقط نان فطير بخوريد.» 21 آنگاه موسی، بزرگان قوم را نزد خود خواند و به ايشان گفت: «برويد و برههايی برای خانوادههايتان بگيريد و برای عيد پسح آنها را قربانی كنيد. 22 خون بره را در يک تشت بريزيد و بعد با گياه زوفا خون را روی تيرهای دو طرف در و سر در خانههايتان بپاشيد. هيچكدام از شما نبايد در آن شب از خانه بيرون رود. 23 آن شب خداوند از سرزمين مصر عبور خواهد كرد تا مصريان را بكشد. ولی وقتی خون را روی تيرهای دو طرف در و سر در خانههايتان ببيند از آنجا میگذرد و به ”هلاک كننده“ اجازه نمیدهد كه وارد خانههايتان شده، شما را بكشد. 24 برگزاری اين مراسم برای شما و فرزندانتان يک قانون دائمی خواهد بود. 25 وقتی به آن سرزمينی كه خداوند وعدهٔ آن را به شما داده، وارد شديد، عيد پسح را جشن بگيريد. 26 هرگاه فرزندانتان مناسبت اين جشن را از شما بپرسند، 27 بگوييد: عيد پسح را برای خداوند به مناسبت آن شبی جشن میگيريم كه او از مصر عبور كرده، مصریها را كشت، ولی وقتی به خانههای ما اسرائيلیها رسيد از آنها گذشت و به ما آسيبی نرساند.» قوم اسرائيل روی بر خاک نهاده، خداوند را سجده نمودند. 28 سپس همانطور كه خداوند به موسی و هارون دستور داده بود، عمل كردند.

مرگ پسران ارشد

29 نيمه شب، خداوند تمام پسران ارشد مصر را كشت، از پسر ارشد فرعون كه جانشين او بود گرفته تا پسر ارشد غلامی كه در سياهچال زندانی بود. او حتی تمام نخستزادههای حيوانات ايشان را نيز از بين برد. 30 در آن شب فرعون و درباريان و تمام اهالی مصر از خواب بيدار شدند و ناله سر دادند، به طوری كه صدای شيون آنها در سراسر مصر پيچيد، زيرا خانهای نبود كه در آن كسی نمرده باشد. 31 فرعون در همان شب موسی و هارون را فرا خواند و به ايشان گفت: «هر چه زودتر از سرزمين مصر بيرون برويد و بنیاسرائيل را هم با خود ببريد. برويد و همانطور كه خواستيد خداوند را عبادت كنيد. 32 گلهها و رمههای خود را هم ببريد. ولی پيش از اينكه برويد برای من دعا كنيد.» 33 اهالی مصر نيز به قوم اسرائيل اصرار میكردند تا هر چه زودتر از مصر بيرون بروند. آنها به بنیاسرائيل میگفتند: «تا همهٔ ما را به كشتن ندادهايد از اينجا بيرون برويد.» 34 پس قوم اسرائيل تغارهای پر از خمير بیمايه را درون پارچه پيچيدند و بر دوش خود بستند، 35 و همانطور كه موسی به ايشان گفته بود از همسايههای مصری خود لباس و طلا و نقره خواستند. 36 خداوند بنیاسرائيل را در نظر اهالی مصر محترم ساخته بود، به طوری كه هر چه از آنها خواستند به ايشان دادند. به اين ترتيب آنها ثروت مصر را با خود بردند.

خروج قوم اسرائيل از مصر

37 در همان شب بنیاسرائيل از رعمسيس كوچ كرده، روانهٔ سوكوت شدند. تعداد ايشان به غير از زنان و كودكان قريب به ششصد هزار مرد بود كه پياده در حركت بودند. از قومهای ديگر نيز در ميان آنها بودند كه همراه ايشان از مصر بيرون آمدند. گلهها و رمههای فراوانی هم به همراه ايشان روان بودند. 39 وقتی سر راه برای غذا خوردن توقف كردند، از همان خمير بیمايهای كه آورده بودند، نان پختند. از اين جهت خمير را با خود آورده بودند چون با شتاب از مصر بيرون آمدند و فرصتی برای پختن نان نداشتند. 40 بنیاسرائيل مدت چهارصد و سی سال در مصر زندگی كرده بودند. 41 در آخرين روز چهارصد و سیامين سال بود كه قوم خدا از سرزمين مصر بيرون آمدند. 42 خداوند آن شب را برای رهايی آنها از مصر در نظر گرفته بود و قوم اسرائيل میبايست نسل اندر نسل، همه ساله در آن شب به ياد رهايی خود از دست مصريان، برای خداوند جشن بگيرند.

مقررات عيد پسح

43 آنگاه خداوند به موسی و هارون مقررات آيين پسح را چنين تعليم داد: «هيچ غيريهودی نبايد از گوشت برهٔ قربانی بخورد، اما غلامی كه خريداری و ختنه شده باشد میتواند از آن بخورد. 45 خدمتكار و میهمان غيريهودی نبايد از آن بخورند. 46 تمام گوشت بره را در همان خانهای كه در آن نشستهايد بخوريد. آن گوشت را از خانه نبايد بيرون ببريد. هيچيک از استخوانهای آن را نشكنيد. 47 تمام قوم اسرائيل بايد اين مراسم را برگزار نمايند. 48 «اگر غريبههايی در میان شما زندگی میكنند و مايلند اين آيين را برای خداوند نگاه دارند، بايد مردان و پسران ايشان ختنه شوند تا اجازه داشته باشند مثل شما در اين آيين شركت كنند. اما شخص ختنه نشده هرگز نبايد از گوشت برهٔ قربانی بخورد. 49 تمام مقررات اين جشن شامل حال غريبههايی نيز كه ختنه شدهاند و در ميان شما ساكنند، میشود.» 50 قوم اسرائيل تمام دستورات خداوند را كه توسط موسی و هارون به ايشان داده شده بود، به کار بستند. 51 در همان روز خداوند تمام بنیاسرائيل را از مصر بيرون آورد.

2.Mose 12 | New International Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر