1.Korinther 9 | New International Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1.Korinther 9 | New International Version

Paul’s rights as an apostle

1 Am I not free? Am I not an apostle? Have I not seen Jesus our Lord? Are you not the result of my work in the Lord? 2 Even though I may not be an apostle to others, surely I am to you! For you are the seal of my apostleship in the Lord. 3 This is my defence to those who sit in judgment on me. 4 Don’t we have the right to food and drink? 5 Don’t we have the right to take a believing wife along with us, as do the other apostles and the Lord’s brothers and Cephas*? 6 Or is it only I and Barnabas who lack the right to not work for a living? 7 Who serves as a soldier at his own expense? Who plants a vineyard and does not eat its grapes? Who tends a flock and does not drink the milk? 8 Do I say this merely on human authority? Doesn’t the Law say the same thing? 9 For it is written in the Law of Moses: ‘Do not muzzle an ox while it is treading out the grain.’ Is it about oxen that God is concerned? 10 Surely he says this for us, doesn’t he? Yes, this was written for us, because whoever ploughs and threshes should be able to do so in the hope of sharing in the harvest. 11 If we have sown spiritual seed among you, is it too much if we reap a material harvest from you? 12 If others have this right of support from you, shouldn’t we have it all the more? But we did not use this right. On the contrary, we put up with anything rather than hinder the gospel of Christ. 13 Don’t you know that those who serve in the temple get their food from the temple, and that those who serve at the altar share in what is offered on the altar? 14 In the same way, the Lord has commanded that those who preach the gospel should receive their living from the gospel. 15 But I have not used any of these rights. And I am not writing this in the hope that you will do such things for me, for I would rather die than allow anyone to deprive me of this boast. 16 For when I preach the gospel, I cannot boast, since I am compelled to preach. Woe to me if I do not preach the gospel! 17 If I preach voluntarily, I have a reward; if not voluntarily, I am simply discharging the trust committed to me. 18 What then is my reward? Just this: that in preaching the gospel I may offer it free of charge, and so not make full use of my rights as a preacher of the gospel.

Paul’s use of his freedom

19 Though I am free and belong to no-one, I have made myself a slave to everyone, to win as many as possible. 20 To the Jews I became like a Jew, to win the Jews. To those under the law I became like one under the law (though I myself am not under the law), so as to win those under the law. 21 To those not having the law I became like one not having the law (though I am not free from God’s law but am under Christ’s law), so as to win those not having the law. 22 To the weak I became weak, to win the weak. I have become all things to all people so that by all possible means I might save some. 23 I do all this for the sake of the gospel, that I may share in its blessings.

The need for self-discipline

24 Do you not know that in a race all the runners run, but only one gets the prize? Run in such a way as to get the prize. 25 Everyone who competes in the games goes into strict training. They do it to get a crown that will not last; but we do it to get a crown that will last for ever. 26 Therefore I do not run like someone running aimlessly; I do not fight like a boxer beating the air. 27 No, I strike a blow to my body and make it my slave so that after I have preached to others, I myself will not be disqualified for the prize.

Holy Bible, New International Version ® (Anglicised), NIV TM Copyright © 1979, 1984, 2011 by Biblica, Inc. Used with permission. All rights reserved worldwide. The “New International Version” is a trademark registered in the European Union Intellectual Property Office (EUIPO) and United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. The “NIV”, “Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

حقوق خدمتگزار خدا

1 من رسول و فرستادهٔ خدا هستم و فقط در مقابل خدا مسئولم. من كسی هستم كه خداوندمان عيسی مسيح را با چشمان خود ديدهام. زندگی دگرگون شدهٔ شما نيز نتيجهٔ خدمت من به اوست. 2 حتی اگر ديگران مرا رسول ندانند، شما بايد بدانيد، زيرا وجود شما بهترين دليل است بر اينكه من رسول هستم، چون شما بوسيلهٔ من به مسيح ايمان آورديد. 3 جواب من به آنانی كه از من انتقاد میكنند، اينست: 4 آيا من مانند ساير رسولان، اين حق را ندارم كه خورد و خوراک خود را از كليساها تأمين كنم؟ 5 اگر زن داشتم و او نيز مسيحی میبود، آيا حق نداشتم او را در اين سفرها به همراه بياورم، يعنی همان كاری كه ساير رسولان و برادران خداوندمان عيسی و پطرس میكنند؟ 6 آيا فقط من و«برنابا» بايد برای تأمين نيازهای خود كار كنيم، ولی مخارج ساير رسولان را شما بايد تأمين كنيد؟ 7 كدام سرباز است كه به هنگام خدمت نظام، مخارج خود را شخصاً تأمين نمايد؟ يا كدام باغبان است كه درختی بكارد ولی اجازه نداشته باشد از ميوهٔ آن بخورد؟ يا كدام چوپان است كه گلهای را چوپانی كند ولی حق نداشته باشد از شير آن بنوشد؟ 8 شايد فكر كنيد كه اين نكات را از نقطهنظر انسانی میگويم. اما چنين نيست، زيرا قانون خدا نيز همين را میگويد. 9 در تورات حكم شده كه وقتی گاو خرمنت را میكوبد، دهانش را نبند تا بتواند از خرمنت بخورد. آيا تصور میكنيد كه خدا فقط به فكر گاوها بود كه چنين دستوری داد؟ 10 آيا فكر نمیكنيد كه اين دستور را برای ما نيز داده است؟ بلی، همينطور است. خدا اين حكم را داد تا نشان دهد كه مسيحيان بايد معاش خدمتگزاران روحانی خود را تأمين كنند. كسی كه شخم میزند و خرمن میكوبد، البته بايد سهمی از محصول ببرد. 11 ما در دل شما بذر نيكوی روحانی را كاشتهايم. حال، اگر تقاضای كمک مالی از شما داشته باشيم، آيا چيز بزرگی خواستهايم؟ 12 شما نيازهای ديگران را كه از لحاظ روحانی شما را خدمت میكنند، برآورده میسازيد و همينطور نيز بايد باشد. پس آيا ما نبايد نسبت به آنان حق بيشتری داشته باشيم؟ با اين حال ما هرگز از اين حق خود استفاده نكردهايم، بلكه احتياجاتمان را بدون كمک شما تأمين نمودهايم. ما هرگز از شما درخواست كمک مالی نكردهايم، چون میترسيديم علاقهٔ شما به شنيدن پيغام انجيل كم شود. 13 بیشک به ياد داريد كه خدا به خدمتگزاران خانهاش اجازه داد كه خوراک خود را از هدايايی كه مردم به خانهٔ او میآورند، تأمين نمايند، و خدمتگزاران قربانگاه نيز از قربانیهای مردم سهمی ببرند. 14 به همين ترتيب، خداوند فرموده است هر كه پيام انجيل را اعلام میكند، هزينهٔ زندگیاش بايد توسط مسيحيان تأمين شود. 15 اما با وجود اين، من هيچگاه از اين حق خود استفاده نكردهام. اگر هم حالا چنين مطلبی را مینويسم، منظورم اين نيست كه از اين پس از كمكهای شما بهرهمند شوم. من ترجيح میدهم از گرسنگی بميرم، اما اين افتخارم را از دست ندهم؛ من افتخار میكنم كه پيغام انجيل را بدون دستمزد اعلام میدارم. 16 زيرا انجام اين خدمت، به خودی خود برای من امتيازی محسوب نمیشود، چون من موظفم كه اين خدمت را انجام دهم، و اگر در انجام آن كوتاهی كنم، وای بر من! 17 اگر من به ميل خود داوطلب میشدم كه خدا را خدمت كنم، در آن صورت توقع دستمزد نيز میداشتم. اما چنين نيست، زيرا خدا خود، مرا برگزيده و اين خدمت مقدس را به من سپرده است و من هيچ اختياری از خود ندارم. 18 در چنين شرايطی، دستمزد من چيست؟ دستمزد من، همان شادی است كه از اعلام خبر خوش انجيل به دست میآورم، آن هم بدون آنكه از كسی كمک مالی بگيرم و يا حق خود را مطالبه كنم. 19 اين روش يک مزيت دارد و آن اينكه من مجبور نيستم به خاطر دستمزدی كه كسی به من میدهد، مطيع او باشم. با وجود اين، از روی ميل و رضا خدمتگزار همه كس شدهام تا ايشان را به سوی مسيح هدايت كنم. 20 وقتی با يهوديان هستم، مانند خودشان رفتار میكنم تا به اين ترتيب مايل شوند به پيام انجيل گوش فرا دهند و به مسيح ايمان آورند. وقتی با غيريهوديانی هستم كه پيرو آداب و رسوم يهودند، با اينكه با طرز فكرشان موافق نيستم، اما مخالفت خود را ابراز نمیكنم، زيرا هدفم كمک به ايشان است. 21 وقتی با بتپرستان هستم، مانند ايشان میشوم، البته نه در همه مسايل، زيرا به عنوان يک مسيحی بايد مطيع احكام خدا باشم و آنچه را كه درست است، انجام دهم. بنابراين، همرنگ آنان میشوم تا بتوانم به سوی مسيح هدايتشان كنم. 22 وقتی با كسانی هستم كه وجدانشان خيلی زود ناراحت میشود، خود را داناتر از آنان نشان نمیدهم، تا اجازه دهند كمكشان كنم. خلاصه سعی میكنم با هر كس، مانند خودش باشم تا مايل شود سخنان مرا بشنود و نجات يابد. 23 همهٔ اين كارها را میكنم تا بتوانم پيام انجيل را به ايشان برسانم و خود نيز با مشاهدهٔ نجات آنان، از بركات الهی بهرهمند شوم. 24 در يک مسابقهٔ دو، همه میدوند اما فقط يک نفر جايزه را میبرد. پس شما نيز طوری بدويد تا مسابقه را ببريد. 25 يک ورزشكار برای كسب موفقيت در مسابقات از چيزهای بسياری چشمپوشی میكند و تمرينهای سختی انجام میدهد. او برای به دست آوردن جايزهای فانی، چنين زحماتی را متحمل میشود، ولی ما برای پاداش آسمانی كوشش میكنيم، كه هرگز از بين نخواهد رفت. 26 به همين دليل، من مستقيم و با اطمينان به سوی خط پايان مسابقه میدوم؛ همچون مشتزنی هستم كه از هر ضربهٔ مشتش برای پيروزی استفاده میكند، نه مانند كسی كه به سايهاش مشت میزند. 27 من مثل يک ورزشكار با تمرينهای سخت، بدنم را آماده میكنم، و آنقدر بر آن سخت میگيرم تا آن كاری را انجام دهد كه بايد بكند، نه آنچه را كه میخواهد. اگر چنين نكنم میترسم پس از آنكه ديگران را برای شركت در مسابقه آماده كردم، خودم آماده نباشم و از شركت در مسابقه محروم گردم.